Nieuwe Hubble-gegevens tonen "nieuwe fysica" aan het werk in de ruimte

NASA's Hubble-ruimtetelescoop staat er om bekend enkele van de meest gracieuze beelden van diepe ruimte te vangen. Het is bekend dat de bevindingen ruimteenthousiasten over de hele wereld betoveren, maar de nieuwste ontdekking zou de wetten van de natuurkunde zoals wij die kennen, letterlijk kunnen veranderen.

Op 22 februari bracht de Space Telescope and Science Institute (STScl) een verklaring uit over hun nieuwe onderzoek op basis van Hubble-waarnemingen, wat suggereert dat het universum veel sneller expandeert dan waarachtig wordt nagedacht. De betrokken onderzoekers zeiden dat de momenteel geaccepteerde regels van de natuurkunde mogelijk moeten worden gewijzigd om uit te leggen wat er aan de hand is. Hun bevindingen zijn geaccepteerd voor publicatie in The Astrophysical Journal.

Word lid van onze privé Dope Space Pics-groep op Facebook voor meer vreemde verwondering.

Naast het maken van glamourfoto's van hemellichamen, heeft Hubble het vermogen om de afstand tot andere sterrenstelsels te meten door bepaalde soorten sterren te analyseren die regelmatig dimmen en fleuren.Deze sterren staan ​​bekend als Cepheit-variabelen en dienen als bakens voor astronomen om te vertellen hoe ver ze zijn verwijderd.

Deze nieuwe STScl-bevindingen concentreerden zich op acht Cepheit-variabelen in het Melkwegstelsel die tien keer verder weg bleken te zijn dan enige waargenomen ster in zijn soort. Zij waren zo ver weg dat de onderzoekers Hubble moesten maken om de positie van de sterren 1000 keer per minuut te meten om nauwkeurige gegevens te verzamelen.

Het team vergeleek hun bevindingen vervolgens met gegevens verzameld door de Plana-satelliet van het European Space Agency (ESA). Deze missie volgde een kosmische microgolfachtergrond - of elektromagnetische straling overgebleven door de oerknal - om erachter te komen in welke snelheid het universum zich uitbreidt.

De conclusie van de vierjarige missie van Planck was dat het universum tussen 67 en 69 kilometer per seconde per megaparsec expandeerde. Een megaparsec is ongeveer 3 miljoen lichtjaren, maar dat verandert voortdurend omdat het universum nooit stopt met groeien. De resultaten van Planck suggereren dat elke seconde elke megaparsec van afstand zich ergens tussen 67 en 69 kilometer uitbreidt. Verbazingwekkend, we weten het.

De STScl-studie kwam met een snelheid van expansie van 73 kilometer per seconde per megaparsec. Dat is negen keer hoger dan de Planck-gegevens.

"Beide resultaten zijn op verschillende manieren getest, dus het is steeds waarschijnlijker dat dit geen bug is, maar een kenmerk van het universum," zegt Adam Riess, hoofdonderzoeker van het onderzoek, aldus een reeks niet-gerelateerde fouten.

De paper kwam met drie mogelijke verklaringen voor wat een dergelijke discrepantie in de twee studies had kunnen veroorzaken, die elk volledig theoretisch van aard zijn.

Het kan zijn dat donkere energie - het theoretische tegenovergestelde van de zwaartekracht - ervoor zorgt dat de kosmos sneller en sneller groeit. Dit zou betekenen dat het universum geen constante groeisnelheid kent.

Een andere verklaring is dat donkere materie - een hypothetisch type materie dat geen licht of energie uitzendt - in feite meer in wisselwerking staat met zichtbare materie en straling dan eerder werd gesuggereerd.

Ten slotte merkten de onderzoekers op dat subatomaire deeltjes die dicht bij de snelheid van het licht reizen, de boosdoener kunnen zijn. Onderzoekers hebben deze snelle deeltjes 'steriele neutrino's' genoemd die samen bekend staan ​​als 'donkere straling'.

Net als we denken dat we antwoorden hebben, gooit Hubble nog een paar vragen. Heel erg bedankt, prachtige ruimtetelescoop.