Monkey Communication wijst onverwacht naar de oorsprong van menselijke spraak

$config[ads_kvadrat] not found

Science Bulletins: The Roots of Human Language

Science Bulletins: The Roots of Human Language
Anonim

Al jarenlang hebben wetenschappers gedebatteerd of gesproken taal een unieke vaardigheid is Homo sapiens. Voor zover we kunnen nagaan, kunnen dieren niet praten zoals we doen, maar dat heeft sommige wetenschappers er niet van weerhouden om naar onze dierenfamilies te kijken om erachter te komen hoe we in de eerste plaats kwamen spreken. Rhesus-makaken zijn een labofavoriet: deze spraakmakende, goudharige makaak, die 93 procent van hun genoom deelt met mensen, is de focus van een nieuw onderzoek in neuron. Hun neurale circuits kunnen de sleutel zijn om menselijk geratel te begrijpen, ook al kunnen ze geen woord uitbrengen.

In een studie die begin juli werd gepubliceerd, beweren wetenschappers van de Rockefeller University dat de neurale netwerken die apen gebruiken om emoties te uiten en gezichten te herkennen, mogelijk dezelfde hersennetwerken zijn die hebben geleid tot de menselijke capaciteit voor toespraak. Onderzoekers Stephen Shepherd, Ph.D. en Winrich Freiwald, Ph.D. gebruikte MRI-scans van rhesus makaken, naarmate de dieren videoclips van andere makaken bekeken die communicatieve gezichtsuitdrukkingen maakten, om deze conclusies te trekken. Toen de betreffende apen clips van andere makaken werden getoond die hun lippen in vriendschap naar hen toe sloegen, zouden ze de gebaren nabootsen - maar enkel en alleen toen de apen uit de clips er uitzagen rechtstreeks naar hen. Immers, oogcontact, bij de mens en bij makaken, is de sleutel tot sociale communicatie.

In de hersenen van de apen die naar de video's keken, ging reactieve lip-smakken gepaard met een verandering in hersenactiviteit. De scans suggereerden dat het maken van direct oogcontact de neurale circuits verlicht die gevoelig zijn voor de sociale context en informatieverwerking, wat op zijn beurt suggereerde dat de hersenen van de aap de cognitieve functies bevatten die nodig zijn voor sociale communicatie.

Het meest opwindende onderdeel was echter een zeer onverwachte verandering in hersenactiviteit: toen de apen een vriendelijke lip-klap zagen, lichtte een deel van hun hersenen dat lijkt op Broca's gebied - het hersengebied in mensen geassocieerd met spraak - op. Bij mensen wordt dit deel van de prefrontale cortex geactiveerd vlak voordat woorden worden gesproken, helpt de stroom van sensorische informatie uit de temporale cortex en helpt de motorische cortex om uit te spugen welke woorden worden uitgespuwd.

Deze opmerking, zo stelt het team, suggereert dat "gezichtsuitdrukkingen van de aap, zoals lip-riekingen, evolutionaire voorlopers van menselijke spraak kunnen zijn."

In het verleden namen andere onderzoekers de gebaren of hersenen van apen niet serieus, met het argument dat hun acties en fysiologie te elementair waren om de wortels van menselijke communicatie te vertegenwoordigen. Maar in de afgelopen 40 jaar is veel van het onderzoek gericht op de oorsprong van menselijke spraak geconcentreerd op de hersenen van apen. In 2016, een studie in Science Advances maakte golven met zijn bewering dat het enige dat apen tegenhoudt van spreken zoals mensen dat kunnen, hun hersenen zijn.

Dat onderzoek was in tegenspraak met vorig werk, omdat de reden waarom apen niet kunnen praten is omdat hun anatomie het niet toelaat. Deze nieuwe studie brengt de wortels van de linguïstische kloof tussen mens en aap terug naar de hersenen.

Om aan de basis van dit wetenschappelijke mysterie te komen, zijn Freiwald en Shepherd van plan om de elektrische activiteit van de afzonderlijke neuronen die tijdens hun eerste experiment werden geactiveerd, te meten. Een meer gedetailleerd begrip van aapbreinen, zo argumenteren ze, is een cruciale stap om klaar te zijn om de ontploffingen van informatie binnen ons eigen hoofd te interpreteren.

$config[ads_kvadrat] not found