Deze Supernova blijft kosmische stralen op aarde dumpen

Kosmische stralen zijn de onzichtbare ether die de ruimte opvult, maar er is veel dat we niet weten: we zijn er nooit helemaal zeker van geweest waar deze krachtige uitbarstingen van hoogenergetische straling komen uit, of hoe ze worden geproduceerd.

Maar nu hebben we enkele belangrijke aanwijzingen die de manier waarop we over kosmische straling denken zullen veranderen: een nieuwe studie uitgevoerd door een team van onderzoekers van NASA en de universiteit van Washington in St. Louis en gepubliceerd in het tijdschrift Wetenschap denk dat kosmische stralen die op aarde aankomen in de eerste plaats afkomstig zijn van nabijgelegen sterrenhopen.

Met behulp van de Cosmic Ray Isotope Spectrometer (CRIS) aan boord van NASA's Advanced Composition Explorer ruimtevaartuig, observeerden de onderzoekers een zeldzame tijd van kosmische straling - een radioactieve isotoop van ijzer met een halfwaardetijd van 2,6 miljoen jaar - die in staat is de grote afstand tussen de oorsprong van de stralen en de aarde. Tijdens de 17 jaar in de ruimte van CRIS heeft het slechts 15 van dit soort kosmische straling ontdekt.

Na het analyseren van de gegevens, concludeerden de onderzoekers dat er ergens in de afgelopen miljoenen jaar een supernova-explosie was in onze regio van de melkweg. De overblijfselen van die supernova - wat een gewelddadige explosie is die het einde van het leven van een ster afbakent - laten tot op de dag van vandaag nog steeds kosmische straling op de aarde regenen.

Bovendien "tonen de nieuwe gegevens ook aan dat de bron van galactische kosmische straling nabijgelegen clusters van massieve sterren zijn, waar supernova-explosies om de paar miljoen jaar plaatsvinden", zei Martin Israel, een fysicus aan de universiteit van Washington en een co-auteur op het papier, in een persbericht. De onderzoekers geloven dat ze andere bronnen van kosmische straling kunnen identificeren door onderzoek te richten op clusters van massieve sterren die bekend staan ​​als OB-associaties - waarvan er 20 dicht bij de aarde zijn.

Maar we hoeven ons niet alleen op de ruimte te concentreren om meer over kosmische straling te weten te komen. Het onderzoeksteam is van mening dat de supernova achter de meest recente ontdekking van de kosmische straling van ijzer-isotoop mogelijk ook sporen van energie heeft achtergelaten in de oceanen van de aarde en zelfs op de maan in de vorm van overtollig radioactief ijzer. Die voorspelling is gebaseerd op een paar recente studies gepubliceerd in Natuur dat vond ijzer-isotoop deposities in andere delen van de wereld en veronderstelde dat ze het gevolg zouden kunnen zijn van kosmische stralen afgeworpen van een andere reeks van supernova's.

Monsters van maansteen afkomstig van de Apollo-missies bleken zelfs verhoogde niveaus van radioactief ijzer te bevatten.

"Onze observatie … verleent steun aan het opkomende model van kosmische-stralingsoorsprong in OB-associaties," zei Israël.