De overweldigende vreugde van nutteloze politieke donaties

Bernie Sanders wordt geen president. Zijn kans op POTUSing ging uit het raam toen hij tegen belastingvermindering streed, toen stond hij op, veegde zichzelf af en gooide zichzelf weer uit het raam in de vorm van de term 'getuigde economie'. Geen redelijk persoon denkt dat Sanders een kans heeft tegen dat Hillary's Brooklyn-based moloch of, voor die kwestie, Martin O'Malley Baltimore-based juggersomething, maar dat is niet stoppen met iemand van het doneren. De leider van de Volksrepubliek Burlington haalde $ 1,5 miljoen op in 24 uur en is sindsdien aan het chuggen geweest, waardoor prominente politieke waarnemers zich afvroegen wat supporters voor hun geld krijgen.

Hier is het antwoord: Pure vreugde.

De presidentiële race zal echt worden en wanneer dat het geval is, blijft het woord "spoiler" hangen rond Bernie's nek zoals Nader Bling. En dat is vreselijk. Bernie Sander is geen spoiler. Net als Rand Paul en Nader trouwens, hij is een politiek zonderling met intern consistente opvattingen die voor veel mensen afschuwelijk zijn. Hij verdient het niet minder om onverteerbaar te zijn. Het geven van geld aan Bernie (of niet-kandidaat Brian Schweitzer of zelfs een homofoob zoals Dr. Ben Carson als dat is waar je zin in hebt) voelt geweldig precies omdat het niet echt een politieke actie is. Het is een stem voor ideeën die vrij zijn van de context die hen devalueert.

Ik gaf Bernie geld nadat hij een verhelderende verklaring had uitgegeven waarin stond dat hij inderdaad president wil zijn, en dat is precies het soort soundbite dat je niet hoeft te geven als je president gaat worden. Kan me niet schelen. Ik hou van zijn houding ten opzichte van het tekort (hij vindt dat soberheid belachelijk is) en ik hou van zijn New English koppigheid. Denk ik dat de "achtersteven uilen" een havikaanval kunnen overleven? Niet echt, maar ik hoef niet realistisch te zijn, want ik weet wie er New York gaat winnen. Er is een net genaamd Clinton onder me, dus ik kan ronduit raar worden zonder al te veel zorgen. Op dezelfde manier hebben conservatieve kiezers een Bush in de race, zodat ze een gooi kunnen doen naar Bobby Jindal's culturele oorlogs-nostalgiestrip.

Plaats aankondigingen en pre-voorverkiezingen, kiezers hebben de kans om meer romantisch te zijn over hun politiek en hun geld te plaatsen waar hun hart is. Hun monden zullen waarschijnlijk ergens anders in een jaar eindigen, maar zo is het leven. Een politieke relatie hebben is hard werken. Een politieke fling hebben, is schuldvrij plezier zolang je bescherming gebruikt - het werken met verwachtingen omlaag.

Ik realiseer me ook dat al het geld niet gelijk is. Hilary en Jeb zullen koffers hebben vol geld van bundelaars en operators die iets willen. Ik wil niets. Ik verwacht niets. De quid bestaat zonder een quo, wat betekent dat mijn donatie gewoon dat is, een gift. En royaal zijn is geweldig, zoals iemand bloemen kopen of de cheque ophalen.

Is het vrije meningsuiting? Nou, het is niet erg duur en het zegt iets: ik vind je leuk.