Sociale media houdt astronauten aan de grond voor deze psychologische reden

Als je ooit ergens ver weg bent verhuisd, kun je je misschien voorstellen hoe cruciaal sociale media zouden kunnen zijn voor astronauten die rond de aarde cirkelen. Zoals Jennifer Levasseur, curator bij het National Air and Space Museum van het Smithsonian, erop wijst, is dit het delen van menselijke ervaringen die ruimte-gebondenheid toestaan ​​om deel te nemen aan de maatschappij, wat de kern is van, je weet wel, leven.

Ze heeft hen ernaar gevraagd.

"Velen van hen vinden het, denk ik, een belangrijke oefening voor hen terwijl ze maanden in de ruimte doorbrengen", vertelt Levasseur omgekeerde 'S Steve Ward op de aflevering van deze dinsdag Ik heb mijn ruimte nodig. "Ze zijn 250 mijl boven de aarde. Ze kunnen fysiek niemand contacteren. Maar ze kunnen nog steeds deelnemen aan de maatschappij en onze cultuur door op sociale media te zijn. '

Levasseur zegt dat het fenomeen haar er eigenlijk toe dwong om te kijken naar het proces waarmee astronauten selfies nemen en publiceren tijdens hun missies. Ze ontdekte dat ze niet direct van (laten we zeggen) Samsung Galaxy S9 van een bemanningslid aan boord van het International Space Station direct naar Twitter gaan. Al hun tweets, en vermoedelijk Instagram-posts en Facebook-statusupdates, worden eerst teruggestuurd naar NASA, die ze vervolgens naar sociale media pusht.

NASA-astronaut Peggy Whitson werd op 28 juni afgebeeld met een live video-interview van de Destiny-laboratoriummodule van het ruimtestation met verslaggevers op aarde. #nasa #astronaut #international #space #station #destiny #interview

Een bericht gedeeld door International Space Station (@iss) op

"Ik denk dat velen van hen een hoger niveau van activiteit hebben gehad, deels omdat ze waarde vinden in het communiceren over hun ervaringen," zoals Levasseur het op aflevering 17 van de podcast plaatste. "Dus, je ziet dingen, zoals foto's, de hele tijd op Twitter die astronauten hebben genomen die echt een standpunt uitdrukken dat ze hebben dat we het gewoon heel moeilijk zouden hebben om het te begrijpen of anders te waarderen."

Sommige aspecten hiervan zijn nieuw voor het leven in de ruimte - maar astronauten zijn behoorlijk bedreven in het afsnijden van openhartige, maar samengestelde, Instagram-waardige foto's sinds de gloriedagen van het Apollo-programma.

Vanaf 1962 begon de NASA met het gebruik van Zweedse Hasselblad-camera's op bemande missies en de eerste motoraangedreven versie, de Hasselblad 500 EL, werd op verzoek van NASA gemaakt. Zoals gebruikt door Apollo 11 Mission Commander Neil Armstrong, en piloot Buzz Aldrin (en Michael Collins, denk ik), waren de 500EL's verantwoordelijk voor enkele van de absoluut beste, licht vervuilde foto's met een verhouding van 1: 1 die ooit van de wereld zijn gehaald.

Camera-apparatuur van Apollo 11, inclusief dit Hasselblad, is nu te zien in het National Air and Space Museum, waar Dr. Levasseur werkt.

Zoals bijna alles dat de ruimte in gaat, kwamen deze camera's terug naar de aarde als iets waardevoller - cultureel getransformeerd door terugkeer in een beroemd stuk ruimtemorabilia.

Als je meer wilt horen over deze rarified space artefacten en foto's, is er een gesprek van een kleine meer dan een halfuur met Jennifer Levasseur voor je klaar op aflevering 17 van Ik heb mijn ruimte nodig.