Het Suburban Subterranean Paradise van Isaac Asimov was echt niet zo onwaarschijnlijk

"Er is een ondergronds huis op de beurs dat een teken van de toekomst is. Als de vensters niet gepolariseerd zijn, kunnen ze desondanks het "landschap" veranderen door veranderingen in de verlichting. Suburbane huizen ondergronds, met gemakkelijk te controleren temperatuur, vrij van de wisselvalligheden van het weer, met lucht gereinigd en licht gecontroleerd, moeten vrij vaak voorkomen. " - Isaac Asimov, 1964

In 1964 schreef Isaac Asimov een voorspellende klassieker om de New York World's Fair te vieren, in de veronderstelling van een welvarend 2014 Amerika. Asimov was geïnteresseerd in waar we zouden wonen en was ervan overtuigd dat we ondergronds of onder water zouden zijn. De onderwaterhuizen waren een bereik - misschien een product van een Jacques Cousteau-fascinatie voor zee-exploratie. De ondergrondse bunkers waren minder onwaarschijnlijk. Hij had het bij het verkeerde eind toen hij erop wees dat het oppervlak kon worden 'overgegeven aan grootschalige landbouw, begrazing en parken, met minder ruimte verspild aan daadwerkelijke menselijke bezetting'. Maar dat gebeurde nooit. Waarom?

Voordat we ingaan op de reden waarom het menselijk ras niet plotseling, massaal en gewillig ondergronds is gegaan, is het belangrijk om te begrijpen dat dit op een fundamenteel niveau geen slecht idee is. In feite mensen zijn wonen in ondergrondse huizen over de hele wereld. Het is gewoon geen trend als zodanig. De vraag naar bovengrondse stadsappartementen is nog steeds groot, maar de meeste huidige ondergrondse woningen zijn te vinden op plaatsen waar tekorten aan woningen bestaan ​​- zoals Beijing, waar miljoenen mensen wonen zonder extra landbouwruimte te hebben.

Asimov maakte echt een punt over de buitenwijken, die nog steeds die nieuwe auto geur in het midden van de jaren 1960 had. En, zoals Asimov opmerkt, er zouden echte voordelen zijn voor ondergronds wonen buiten de stedelijke gebieden. Temperatuurbeheersing en het kunnen vermijden van de straffende effecten van stormen zijn zeker voordelen, vooral op plaatsen met zeer zware klimaten. Er zijn ook efficiënties die met het leven in de ondergrond komen, meestal getrokken uit de beschermende aard van, nou ja, vuil.

Grotendeels heeft het feit dat niet massaal ondergronds woonde niets te maken met het feit dat het niet haalbaar is. In sommige opzichten zou het een stuk beter zijn. Grotendeels, is de reden waarom wij niet volledig ondergronds gegaan zijn omdat als mensen, het geen bijzonder aantrekkelijke optie is. We houden van frisse lucht en natuurlijk licht. Ondergrondse ruimtes zijn niet bepaald uitnodigend en huiselijk van aard. Maar meer dan dat, ondergronds tappen in een lagere angst of instinct om levend begraven te worden, wat niet noodzakelijk "rust en ontspanning" schreeuwt.

Het vergt veel infrastructuur om van een ondergronds huis een ondergronds huis te maken, en het bouwen van een ongemalen kolonie die niet voelt als bunker en ondergronds winkelcentrum ontmoet, zal duur zijn. Mensen houden nog steeds van de mogelijkheid om wat frisse lucht te krijgen, en het blijkt dat natuurlijk licht behoorlijk belangrijk is voor geest, lichaam en ziel, dus de vensterloze toekomst van Asimov is ook iets van een niet-starter. Zeker nu internet ons steeds meer tijd binnenshuis brengt.

Misschien zouden we, als we een manier zouden kunnen vinden om ondergrondse huizen eenvoudige, betaalbare en sociaal aanvaardbare opties te maken, de leiding van China volgen en net zoveel opbouwen als we opbouwen. Misschien als mensen geen wezens waren die gewend waren aan het licht en de frisse lucht, zou ik best blij zijn onder de grond te wonen. Misschien in een alternatieve toekomst.