Waarom seks tegen je wil verkrachting is
Ik ben grotendeels verdoofd geraakt door de aanval van belachelijke uitspraken van Donald Trump, die op de een of andere manier zijn genormaliseerd door nog belachelijkere pogingen op kabelnieuws om ze te bespreken alsof ze uit de mond van een verstandig persoon kwamen. Onwaarschijnlijk, het duurde een science fiction-film te zien op het Toronto International Film Festival om me los te schudden van mijn domheid-veroorzaakte stupor. Ik kan opnieuw actief bang zijn voor het vooruitzicht dat deze gek president wordt - en wanhoop dat, ongeacht of hij wint of niet, zovelen zijn kandidatuur steunen.
Denis Villeneuve's nieuwe buitenaardse "invasie" -film, Aankomst, is de droom van een peacenik moviegoer: 12 enorme, mysterieuze pods verschijnen op willekeurige plekken over de aarde, elk bemand door gigantische "hectopods" - in feite enorme octopusachtige wezens. Amy Adams, als gerenommeerde linguïst Dr. Louise Banks, is opgesteld door het Amerikaanse leger om te proberen te communiceren met deze wezens, wiens intenties onbekend zijn. In tegenstelling tot vrijwel elke andere film met een vloot mega-sized buitenaardse schepen gevuld met angstaanjagende wezens, hier lijken ze niet bijzonder bedreigend of agressief.
De pods hebben toegangstunnels, die mensen in staat stellen om de schepen op te reizen en oog in oog te staan met de massale ongewervelden. Banken, samen met theoretisch fysicus Ian Donnelly (gespeeld door Jeremy Renner), werken ijverig om te communiceren met de hectopoden. Ze moeten begrijpen wat de buitenaardse wezens hier doen, maar eerst moeten ze een gemeenschappelijke taal vaststellen, zodat ze niet tegen elkaar spreken en oorlog veroorzaken.
Ondertussen werken de VS samen met regeringen uit de andere landen waar de hectopoden zijn geland, wiens eigen wetenschappers en militairen experimenten uitvoeren en ook communicatie tot stand brengen met buitenaardse bezoekers.
Zoals overal duidelijk wordt gemaakt, maken de verschillende belangen van de verschillende regeringen, en het gebrek aan één echte leider van de aarde, al dit teamwork een steeds moeilijker voorstel. De militaire leider die bij Banks werkt, kolonel Webber (Forest Whitaker), dwingt haar gedurende het hele proces om te versnellen wat fundamenteel is, bouwend werk; In het bijzonder China is bang om agressief te worden tegenover de aliens, en de Amerikaanse president, een model van terughoudendheid en diplomatie, staat onder grote druk om een stap te zetten als de economie instort en de straten vol zijn van relschoppers en plunderaars.
Hoewel hij niet bij zijn naam genoemd wordt, is het gemakkelijk om je voor te stellen dat president Obama de koele, bedachtzame, zorgvuldige leiding biedt die in deze film wordt beschreven. Per slot van rekening wordt hij tevergeefs getart door rechtse radio-bloviators die gisteren militaire actie willen. De communicatie met deze nog steeds vreedzame bezoekers wordt alleen zo ver als het doet, omdat de president die oproepen negeert en relaties met andere naties zo lang kan masseren. Stel je voor dat iemand, wiens campagne op het hoogste niveau was gevuld met die rechtse nieuws-bloviators, in zo'n scenario president was?
Ga Trump binnen, die zichzelf het tegenovergestelde heeft bewezen van de leider die nodig is in deze specifieke situatie. Hij klaagde deze week dat hij de meeste generaals van het Amerikaanse leger in brand zou zetten ten voordele van agressievere oorlogsstokers, en hij is eindeloos antagonistisch tegen China (behalve wanneer hij zijn kleding daar laat vervaardigen). Wanneer de film neerkomt op de betrekkingen met China, kan ik niet anders dan denken aan de wereld die wordt weggevaagd in het Amerika van Trump. Hij zal eerder hun leiders verliezers noemen dan constructief werken om de zeer reële uitdagingen aan te pakken waarmee de wereld wordt geconfronteerd.
Natuurlijk stem je niet op iemand op basis van hoe ze omgaan met een zeer fictief buitenaards invasiescenario. Maar het doel van de beste harde sciencefiction is om onze echte wereld te verlichten, en Trump heeft zich op alle gebieden van het bestaan zeer losgeslagen. De antwoorden op wat als-vragen zijn niet strikt theoretisch; daarom speelt het leger oorlogsspelletjes. In Aankomst, wat net zo realistisch is als buitenaardse films krijgen, zou Trump de verliezer zijn die ons allemaal mee naar beneden neemt.
Apple October Event: waarom Apple nu meer dan ooit een budgetlaptop nodig heeft
MacBooks zitten in de strijdbus en Apple zou in evenwicht kunnen zijn om een pagina uit het Playbook van Google te halen om ze te reanimeren. Er is geen suikerlaagje, de laptops zijn duur en het bedrijf in Cupertino heeft veel te winnen als het zijn prijs zou verlagen.
Noordelijke IJszee: Waarom Narwallen meer gevaar lopen dan ooit tevoren
Terwijl de klimaatverandering het Noordpoolgebied verwarmt, neemt de hoeveelheid ijs op zee af. Met minder zee-ijs is er meer belangstelling voor scheepvaart en commerciële activiteiten in de hele noordwestelijke doorgang. Dit heeft serieuze potentiële gevolgen voor het arctische zeeleven, zoals de Narwal-populatie.
Juno's Jupiter-aankomst maakt op 4 juli de meest spannende dag ooit van NASA
Op 4 juli waren miljoenen mijlen boven het vuurwerk - als 'boven' echt een relevant concept was - NASO's ruimtevaartuig Juno voltooit een reis van vijf jaar, bijna twee miljard mijl door de baan van Jupiter in te gaan. Of het zal niet. Het einde van de reis naar de vijfde planeet van ons zonnestelsel is gefactureerd als een soort nerdy Indepe ...