Oefenwetenschap: effecten op cognitieve achteruitgang beginnen eerder dan gedacht

Net zo briljant als mensen, werken we met beperkte cognitieve middelen die na verloop van tijd afnemen. Er is een heel onderzoeksgebied dat wanhopig op zoek is naar manieren om de verwoestende effecten van veroudering op de hersenen te bestrijden, en neurowetenschappers van Columbia University denken dat ze een oplossing hebben. Het goede nieuws is dat het niets meer dan een bepaalde motivatie vereist - en misschien een hartslagmeter.

Columbia neuropsycholoog Yaakov Stern, Ph.D., de hoofdauteur van een artikel dat woensdag in het tijdschrift is gepubliceerd Neurologie, vond dat een regelmatig oefeningsprogramma de "uitvoerende functie" bij 132 personen leek te verbeteren, die in leeftijd varieerden van begin 20 tot eind jaren 60. De uitvoerende functie, zegt Stern, is een belangrijke verzameling cognitieve vaardigheden die ons helpen vooruit te plannen, dingen te redeneren of complexe problemen op te lossen (het is recentelijk gekoppeld aan grote, slimme honden). Helaas raakt de uitvoerende functie uiteindelijk een piek op een bepaalde leeftijd (die leeftijd hangt af van de persoon) en daalt vervolgens als het ouder worden zijn tol vraagt ​​op cognitie.

In zijn proces vond Stern dat oefening leek te langzaam die natuurlijke achteruitgang in uitvoerende functie, wat goed nieuws is voor iedereen die op zoek is naar een eenvoudige manier om scherp te blijven naarmate ze ouder worden. Enigszins verrassend vond hij ook dat aërobe oefening wel kon verbeteren executieve functie bij deelnemers vanaf 20 jaar, die later in het leven kunnen beschermen tegen dalingen in de uitvoerende functie.

"We hoopten dat aërobe oefening de cognitieve functie zou verbeteren bij jongere mensen, dit was nog niet eerder getest in een relatief grote, gecontroleerde studie," vertelt Stern Inverse. "Ik denk dat de verbeteringen die we zagen in de uitvoerende functie in verband met aerobe oefeningen, voldoende groot zijn om betekenisvol te zijn, zelfs voor iemand van in de twintig."

In zijn studie liet Stern zijn proefpersonen van alle leeftijden vier trainingen per week gedurende zes maanden uitvoeren. Ze deden ook een aerobe training in specifieke hartslagzones - ongeveer 75 procent van hun maximale hartslag - of deden stretching- en kernoefeningen. Vervolgens testte het team de uitvoerende functie van de vrijwilligers in een reeks geheugen- of snelheidsassociatietaken twee keer: eenmaal halverwege en eenmaal aan het einde van de proefperiode van zes maanden. Daar meldde hij dat er statistisch significante verbeteringen waren in de scores voor mensen van elke leeftijd die deelnamen aan de aerobe oefengroep - zelfs de 20-jarigen.

Maar toen Stern de resultaten van zijn executieve functietests beoordeelde, merkte hij op dat hoe ouder iemand was, des te meer drastisch hun score verbeteringen ten opzichte van de basislijn waren om te beginnen met de suggestie dat de groter afhaalmaaltijd van zijn studie is niet dat lichaamsbeweging de cognitie op korte termijn verbetert, het is dat het de dalingen in cognitie kan vertragen die sneeuwballen naarmate we ouder worden.

"Wat we zagen, was dat de invloed van beweging op de executieve functie toenam met de leeftijd, zodat bijvoorbeeld iemand van 40 jaar meer verbetert dan iemand van 30 jaar", vult Stern aan. "Aangezien de executieve functie afneemt met de leeftijd, doen ons denken dat oefenen de achteruitgang in cognitie omkeert, in tegenstelling tot het verbeteren van cognitie."

Stern legt uit dat oefenen nuttig kan zijn voor de hersenfunctie omdat het "de vascularisatie in de hersenen kan verhogen" - waardoor de bloedstroom consistenter wordt. Hij vermoedt ook dat lichaamsbeweging de plasticiteit bevordert, waardoor hersencellen veelzijdig blijven en nieuwe verbindingen kunnen vormen. Als onderdeel van deze studie merkte Stern op dat deelnemers aan de aerobe oefengroep de "corticale dikte" van hun hersenen verhoogden - de buitenste laag van hersenmaterie.

Die toename van de corticale dikte is belangrijk omdat corticale dunner worden eigenlijk geassocieerd wordt met ouderdomsziekten die de verouderende hersenen, zoals dementie, teisteren. Aërobe oefening verbeterde de corticale dikte bij mensen vanaf 20 jaar, die waarschijnlijk nog geen significante cognitieve achteruitgang ervaren. Stern voegt eraan toe dat een implicatie van zijn gegevens is dat het creëren van een regelmatige oefening in het begin van het leven zou kunnen helpen de hersenen te beginnen met het opbouwen van deze cruciale verdedigingen.

In de krant schrijft hij dat de bevindingen van het team "de aangetoonde voordelen van aërobe oefening uitbreiden tot personen vanaf 20 jaar", en suggereren dat lichaamsbeweging een mogelijke interventie kan zijn voor de gezondheid van de hersenen bij volwassenen van alle leeftijden.

Twintig-plussers hoeven zich misschien nog geen zorgen te maken over cognitieve dalingen, maar het lijkt erop dat een paar trainingen per week hen beter voorbereid kunnen maken om de effecten van veroudering op de hersenen af ​​te weren als ze dichtbij komen.

Abstract:

Doelstelling: Om de werkzaamheid van aërobe oefening voor de cognitieve functie bij jongere volwassenen te bepalen.

methoden: In een gerandomiseerde, op een gemeenschapsgroep gebaseerde klinisch onderzoek met een parallelle groep, werden 132 cognitief normale individuen in de leeftijd van 20-67 jaar met ondergemiddelde aerobe capaciteit willekeurig toegewezen aan een van de zes 6-maanden, 4-maal per week condities: aëroob oefenen en strekken / toning. Effectiviteitsmaatregelen omvatten aerobe capaciteit; cognitieve functie in verschillende domeinen (executieve functie, episodisch geheugen, verwerkingssnelheid, taal en aandacht), dagelijkse functie, body mass index (BMI) en corticale dikte.

resultaten: De aerobe capaciteit nam significant toe (β = 2.718; p = 0.003), en de BMI nam significant af (β = -0.596; p = 0.013) in de aërobe oefening, maar niet in de stretching / tonusconditie. De uitvoerende functie verbeterde aanzienlijk in de conditie van de aerobe conditie; dit effect werd gematigd door de leeftijd (β = 0,018 SD / y; p = 0,028). Op de leeftijd van 40, de uitvoerende functie maatregel verhoogd met 0,228 SD (95% betrouwbaarheidsinterval CI 0,007-0,444) en met 0,596 SD (95% CI 0,219-0,973) op de leeftijd van 60. Corticale dikte aanzienlijk toegenomen in de aërobe oefening groep in een linker frontale regio en had geen interactie met de leeftijd. Controlerend op leeftijd en baseline prestaties, vertoonden individuen met ten minste één APOE ε4 allel minder verbetering in executieve functies met aerobe oefeningen (β = 0.5129, 95% CI 0.0381-0.988; p = 0.0346).

conclusies: Deze gerandomiseerde klinische studie toont de werkzaamheid van aërobe oefening voor cognitie bij volwassenen van 20-67 jaar. Het effect van aërobe oefening op de uitvoerende functie was meer uitgesproken naarmate de leeftijd toenam, wat suggereert dat het leeftijdsafhankelijke dalingen kan verlichten. Verhoogde corticale dikte suggereert dat aërobe oefening bijdraagt ​​aan de gezondheid van de hersenen bij personen vanaf 20 jaar.