The Strange Neutrality of ESPN's 'O.J .: Made in America'

Als het gaat om O.J.-Simpson-gerelateerde verhalen, is de eerste vraag voor consumenten uiteindelijk: pleit dit voor schuld of onschuld? Schuld is verreweg de norm; het gezichtspunt is zo gewoon, verspreid over zoveel verhalen dat de documentreeks van Martin Sheen, Simpson (ja, er is er nog een), alleen maar wordt beoordeeld omdat hij tegen de heersende mening ingaat.

Vroege terugkeer suggereerde dat ESPN's 30 voor 30 miniseries O.J.: Made in America zou enigszins ambivalent blijven over Simpson's schuld of onschuld. Wat het in plaats daarvan wist te doen, was dat in het grote plan van Simpson's betekenis als publieke figuur in Amerika, de vraag voor verschillende (ontelbare) redenen onbelangrijk was. En tegelijkertijd deed het - bijna overigens - ongelooflijk veel werk om een ​​coherent, niet-sensationeel psychologisch profiel te creëren voor O.J. Simpson-as-moordenaar.

Ten slotte, Gemaakt in America neemt de moordzaak niet over als enige focus. Het is geïnteresseerd om systematisch uit te leggen hoe Simpson - een van de meest onwaarschijnlijke kandidaten die je kunt bedenken voor de aanwijzing - een burgerrechtenheld werd. Er zijn dus twee afleveringen van absoluut geen discussie over de misdaad voordat de actie begint; het is gemakkelijk om te vergeten hoe opvallend Simpson was als een publieke figuur in meerdere culturele sferen, van sport tot reclame tot nu-obscure sci-fi films, voorafgaand aan de proef.

Dit alles is niet alleen een interessante context: het wordt hyperrelevant later in de serie, in discussies met zowel LA-burgerrechtenleiders als Danny Bakewell en de eerste Afrikaanse Methodisten-bisschoppelijke kerkminister Cecil 'Chip' Murray, evenals verschillende juryleden. De discussies met de laatste groep - in het bijzonder met één oud vrouwelijk jurylid, die zo ver gaan om het vonnis te karakteriseren, zonder meer, als "teruggave voor Rodney King" - verduidelijken dat Simpson, of hij nu schuldig of onschuldig was, objectief, niet eens wat die jury maandenlang heeft besloten.

En kunnen ze de schuld krijgen? Tijdens de maanden van de procedure veranderde de verdediging de doelpalen om vragen over de rassenrelaties en de tirannie van de LAPD te stellen aan degenen die echt werden aangesproken. Gemaakt in America laat zien hoe dit de morele verantwoordelijkheid werd die veel van de jury voelde. Geïsoleerd in de gevangenis van een hotel, waren ze misschien niet bekend met het 24-uurs media-discours, de volledige litanie van Fuhrman-leuzen en de uitgebreide demonstraties die in LA - tijdens Cochran's aanmoediging - plaatsvonden tijdens het proces, maar op elk punt werd de import meegesleurd in de procesprocedure.

The People vs. O.J. Simpson eindigt met O.J. na zijn "welkomstfeestje thuis, starend in een verbijsterde opluchting naar het standbeeld van hemzelf, als een jonge atleet, in zijn Rockingham achtertuin. In elk opzicht speelt Cuba Gooding, Jr. een man die ermee weg is. Gemaakt in America verkent het leven van OJ na de rechtszaak en tot zijn opsluiting voor een reeks misdrijflasten nadat een zogenaamde verkoop van Simpson-sportmemorabilia in 2007 fout ging in een Las Vegas-hotelkamer. Het ongelooflijke laatste hoofdstuk van de serie schetst de smerige feiten over de afnemende, hedonistische jaren voor de gevangenis van Simpson - een beeld schetsen van een man die verlamd is door een obsessie met roem en zichzelf zien als een held in de ogen van anderen. Zijn beelden en getuigenissen combineren om iets meer overtuigend vorm te geven dan een standaard sociopath-diagnose.

Het verkoopt de mogelijkheid van schuld, zelfs buiten de moeilijke getuigenis, inclusief de voormalige manager van Simpson die O.J. gaf expliciet schuld aan hem toe: "'' Als ze de deur niet met een mes zou beantwoorden, zou ze nog steeds leven. '"

Het duurt misschien zeven uur langer om volledig in het hoofd te kruipen van een persoon die zo veel tijd en moeite heeft besteed aan het cultiveren van zijn publieke imago - om nog maar te zwijgen van een heleboel onzichtbare beelden die op veel krachtige manieren voor zichzelf spreekt. O.J.: Made in America ligt genoeg op de tafel, in termen van zowel nieuwsgierige achtergrond als expliciet bewijs, om zijn tijd niet te hoeven verspillen door een van de beroemdste rechtszaken in Amerika één van beide te herhalen. De kijkers mogen dat werk zelf doen, als dat echt hetgene is dat hen het meest interesseert in Ezra Edelman's uitgestrekte, tegenspraak-gevulde, maatschappelijk meer-dan-relevante verhaal.