Google Transparantierapport onthult stijging van overheidsgegevensverzoeken

Het meest recente transparantierapport van Google is een beetje een allegaartje.

Het bedrijf liet deze week weten dat het tijdens de periode van zes maanden eindigend in december 2015 meer gebruikersgegevensverzoeken van de Amerikaanse overheid ontving dan ooit tevoren. Dat lijkt slecht nieuws, aangezien Google informatie bevat over waar zijn gebruikers zijn, met wie ze communiceren en wat ze in de zoekmachine aansluiten.

Deze verzoeken kunnen op drie manieren worden gedaan: verzoeken van Foreign Intelligence Surveillance Act (FISA); National Security Letters (NSL's) van de FBI; en verzoeken van andere wetshandhavingsgroepen om assistentie bij lopende strafrechtelijke onderzoeken. Elk formulier heeft zijn eigen regels a de gegevens die het verzamelt en wat Google kan onthullen.

FISA-verzoeken worden gebruikt in zaken van nationale veiligheid. Google mag alleen een reeks verzoeken delen - het kan zeggen dat het tussen de 0 en 499 verzoeken heeft ontvangen, niet dat het 273 heeft ontvangen - en of die verzoeken metadata of inhoud zochten. Met metagegevens kan een inlichtingenbureau weten wie je hebt gemaild, bijvoorbeeld, terwijl inhoudsverzoeken het mogelijk maken om precies te leren wat je zei.

De grafieken laten niet veel zien omdat FISA-aanvragen een vertraging van zes maanden hebben. Maar als de trend uit de vorige transparantieverslagen van Google doorgaat, zou het niet verrassend zijn om te horen dat FISA-verzoeken zowel in hun absolute aantal als in het aantal Google-gebruikers zijn gedaald.

NSL's worden door de FBI gebruikt bij nationale veiligheidsonderzoeken. Zoals Google in zijn rapport uitlegt, verschillen ze van FISA-verzoeken doordat ze zich beperken tot het dwingen van in de VS gevestigde bedrijven om "de naam, het adres, de duur van de service en de lokale en interlokale factureringstabellen" van hun abonnees openbaar te maken. Metadata, geen inhoud.

Net als FISA-verzoeken mag Google alleen een reeks NSL's delen die in een bepaalde periode zijn ontvangen. De bereiken van dit laatste transparantierapport komen overeen met het vorige en tonen een aanhoudende daling van de NSL's van hun hoogtepunten in 2013 en 2014. (Het is onmogelijk om te bepalen of Google in deze periode meer of minder NSL's heeft ontvangen omdat de twee meest recente openbaarmakingen 0 bevatten -499 verzoeken om gegevens over 500-999 gebruikers.)

Google kan veel meer informatie over strafrechtelijke juridische verzoeken delen. Het kan exacte cijfers geven over de soorten verzoeken - dagvaardingen, afluisterbestellingen, enz. - evenals het aantal personen van wie de gegevens door hen werden beïnvloed.

De grafieken tonen een lichte toename in het aantal verzoeken waarmee Google heeft aangevangen, maar de trend is nog steeds lager dan een paar jaar geleden. De meest opvallende stijgingen zijn het aantal mensen dat wordt getroffen door aanvragen voor noodopeningen; De totale naleving door Google van afluisterbestellingen; en een kleine opleving van het aantal dagvaardingen dat ertoe leidde dat Google informatie over zijn gebruikers aanbood.

Alles bij elkaar genomen, zijn de twee facetten van deze transparantierapporten - het aantal verzoeken dat Google heeft ontvangen en het aantal waaraan het heeft voldaan - tegengesteld aan elkaar. De overheid vraagt ​​steeds meer informatie, terwijl Google voor het grootste deel steeds minder antwoord biedt.Of dat een goede of een slechte zaak is, hangt waarschijnlijk af van hoe u denkt over pogingen van de overheid om toezicht te houden.

Deze transparantierapporten zijn goede public relations-tools voor Google, vooral als ze laten zien dat het reageert op minder verzoeken dan voorheen. Het reageert nog steeds op meer verzoeken van overheidsaanvragen dan Apple, maar het is nog steeds een neerwaartse trend.

Dit wordt nog belangrijker omdat het Amerikaanse publiek meer begint te geven om zijn privacy en pleiten voor het recht op bescherming tegen spionage.