Rotten Tomatoes Consensus over Oscar Winnaars is in de loop van de tijd slechter geworden

De jaarlijkse golf van Oscar gekwetst - met uitzondering van dit jaar, waarin een belachelijk witte lijst van genomineerden en stomme uitspraken van acteurs voorop liep - draait vaak rond de voorkeursbehandeling van leerboek "Oscar-tarief." Er zijn altijd gewaagde films die zijn weggelaten uit de grote rennen, of genomineerd maar duidelijk geen gebed hebben. Vaak houden treacly maar goed-geacteerde periode stukken zoals De toespraak van de koning of stapels pretentieus, kortzichtig en aanstootgevend afval neerstorten prevaleren. Het zijn natuurlijk de 'veilige' keuzes waar critici spotten.

Dus wat zou er gebeuren als alle critici zouden kunnen kiezen, en niet de oudjes en de insiders van de Academie? Hoeveel meer recht en heup is de kritische consensus? Een Britse blogger en Rotten Tomatoes-gebruiker, James Story, analyseerde de gegevens voor tien jaar in de loopbaan van de Academie:

"Ik heb het Rotten Tomatoes-percentage gecontroleerd voor elke Best Picture-genomineerde in de geschiedenis van de Academie. Hier is wie ze denken dat ze hadden moeten winnen."

Uit een vluchtige analyse zien de dingen er niet al te gek uit in het Rotten Tomatoes-universum. Een trend waarvan ik denk dat we die veilig kunnen identificeren, is dat de consensus in de loop der jaren steeds dommer is geworden; ook zijn films mogelijk slechter geworden. Omdat we met de oudere films rekening houden met retrospectieve analyses, is er ook hier bewijs dat sommige grote kunst niet de aandacht krijgt die hij verdient tijdens zijn tijd. Misschien hebben we meer tijd nodig om dit uit te zoeken.

In de jaren 1930, prachtige en rare Josef von Sternberg klassieker Shanghai Express kreeg een behandeling die het nooit van de Academie had gekregen van Rotten Tomatoes, omdat het in wezen een cultfilm was. Jean Renoir's klassieke, humanistische oorlogsdrama Grand Illusion kreeg zijn recht.

In de jaren 40 katapulteerden critici met recht klassieke klassiekers van Orson Welles Citizen Kane en het is aantoonbaar zelfs nog briljanter The Magnificent Ambersons naar de top van de hitlijsten. Het feit dat de films ongetwijfeld slechts bescheiden commercieel presteerden, heeft er iets mee te maken. Welles is een boegbeeld in de geschiedenis van de cinema - een afvallige filmmaker die zoveel rare dingen probeerde, dat hij uiteindelijk zijn Shakespeare- en Kafka-aanpassingen in het buitenland moest maken.

Van 1950 tot 1959 wordt het minder overtuigend. We vinden een redelijk voorspelbare reeks films over zowel de keuzes van de Academie als over RT's, films die allemaal meer een mainstream-streep waren en minder rekening hielden met meer cultische films. 1960-1969 vindt dat de Academie en RT-keuzes de meeste overlapping hebben. In de jaren '70 stemt iedereen vreemd in Patton (Ok, denk ik) en een aantal andere grote. bek komt van RT.

Vanaf de jaren '90 tot heden, divergeren de Tomaten-statistieken en de Academy's meer. Van 2000-2009 is het verrassend dat de totale reeks genomineerden voor academie misschien beter is dan die van RT The Departed en Geen land voor oude mannen, waar RT overschat heeft Crouching Tiger en de Lord of the Rings films (sorry, stans!).

Van 2010-2014 werd RT dwaas verklaard Zwaartekracht beter dan 12 jaar slaaf omdat het alles voor Lubezki zal doen. In 2015 belt RT Brooklyn de beste film, die zeker niet duidelijk is.

Er zijn tegenwoordig rare dingen met ons aan de hand.

Maar luister niet naar mij. Beoordeel hier de resultaten voor jezelf.