Lucy's Doodsoorzaak laat zien hoe weinig we feitelijk geëvolueerd zijn

Nog vóór deze week had je waarschijnlijk wel eens van Lucy gehoord, onze beroemde Australopithecus afarensis Voorvader. Ze woonde in wat nu Ethiopië is, iets meer dan 3 miljoen jaar geleden - een tijd waarin we net leerden rechtop te staan ​​en op twee benen op de grond liepen. Lucy laat ons bestuderen hoe we evolueerden naar de moderne mens die we vandaag als onszelf beschouwen. We wisten dat Lucy relatief jong was gestorven, en nu weten we fysiek hoe het gebeurde: nieuw bewijs toont aan dat ze stierf nadat ze uit een boom was gevallen.

Lucy heeft misschien een groot deel van haar leven op de grond doorgebracht, maar onderzoekers geloven dat zij en haar soort nog steeds vrij regelmatig bomen beklimmen voor veiligheid en slaap. In het dagboek Natuur, concludeerden de onderzoekers dat een val van een bijzonder hoge boom ervoor zorgde dat Lucy de verwondingen opliep, waaronder meerdere botbreuken, die haar hebben gedood.

Cognitief zijn we aanzienlijk geëvolueerd, maar fysiek zijn we nog steeds een beetje een grote zwakke plek. In vergelijking met het grootste deel van het dierenrijk zijn we eigenlijk behoorlijk zwak. We zijn niet bijzonder sterk, snel of duurzaam. Ook worden we in de loop van de tijd niet veel duurzamer. We breken buitengewoon gemakkelijk; de afgelopen 3 miljoen jaar hebben dat niet veranderd.

Na Australopithecus afarensis geëvolueerd om op twee benen te lopen, ze werden behoorlijk vreselijk bij het beklimmen van bomen; dat was simpelweg de trade-off terwijl we bleven evolueren. Dit is misschien de reden waarom Lucy naar haar dood stortte (hoewel opgemerkt moet worden dat zelfs nog beweeglijkere primaten sterven door vandaag uit bomen te vallen), haar armen voor zich uit strekend in een poging haar val te breken, precies zoals we zouden doen doen vandaag.

Met andere woorden, we weten nu hoe Lucy stierf. En vreemd genoeg stierf ze op een manier die bewijst dat mensen nog steeds niet veel veranderd zijn.