Nachtelijke hemel laat zien hoe ver terug in de tijd u kunt zien wanneer u opkijkt

Onze zintuigen zitten vast in het verleden. Er is een bliksemflits en daarna gaan er seconden voorbij tot we het gerommel van verre donder horen. We horen het verleden.

We zien ook in het verleden.

Terwijl geluid elke drie seconden ongeveer een kilometer aflegt, reist het licht elke seconde 300.000 kilometer af. Als we drie kilometer verderop een lichtflits zien, zien we iets dat honderddertig milliseconden geleden is gebeurd. Dat is niet precies het verre verleden.

Maar als we verder kijken, kunnen we verder terug kijken. We kunnen seconden, minuten, uren en jaren in het verleden zien met onze eigen ogen. Als we door een telescoop kijken, kunnen we nog verder in het verleden kijken.

Een tweede terug in de tijd

Als je echt terug wilt kijken in de tijd, moet je omhoog kijken.

De maan is onze dichtstbijzijnde hemelse buur - een wereld met valleien, bergen en kraters.

Het is ook ongeveer 380.000 kilometer rijden, dus het duurt 1,3 seconden voordat het licht van de maan naar ons is gereisd. We zien de maan niet zoals hij is, maar zoals hij 1,3 seconden geleden was.

De maan verandert niet veel van direct naar direct, maar deze vertraging van 1,3 seconde is waarneembaar wanneer missiebeheersing met astronauten op de maan spreekt. Radiogolven reizen met de snelheid van het licht, dus een bericht van missiebesturing duurt 1,3 seconden om bij de maan te komen, en zelfs de snelste antwoorden kost nog eens 1,3 seconden om terug te komen.

Minuten en uren

Het is niet moeilijk om verder dan de maan te kijken en verder terug in de tijd. De zon is ongeveer 150 miljoen km ver weg, dus we zien het zoals het ongeveer acht minuten geleden was.

Zelfs onze dichtstbijzijnde planetaire buren, Venus en Mars, zijn tientallen miljoenen kilometers verwijderd, dus we zien ze zoals ze enkele minuten geleden waren. Wanneer Mars heel dicht bij de aarde is, zien we het zoals het ongeveer drie minuten geleden was, maar op andere momenten duurt het meer dan 20 minuten om van Mars naar de aarde te reizen.

Dit levert een aantal problemen op als je op aarde bent om een ​​Rover op Mars te besturen. Als je de Rover met 1 km per uur rijdt, betekent de lag dankzij de eindige snelheid van het licht dat de rover 200 meter voor je neus kan staan ​​en dat hij nog eens 200 meter kan rijden nadat je hem hebt bestuurd druk op de remmen.

Het is niet verrassend dat Martian Rovers geen snelheidsrecords breekt, met een snelheid van 5 cm per seconde (0.18 km / u of 0.11 mph), en boordcomputers helpen bij het rijden, om rover-wrakken te voorkomen.

Laten we wat verder de ruimte in gaan. Op het dichtst bij de Aarde is Saturnus nog steeds meer dan een miljard kilometer verwijderd, dus we zien het zoals het meer dan een uur geleden was.

Toen de wereld zich in 2017 instelde in de duik van de Cassini-ruimtevaart in de atmosfeer van Saturnus, hoorden we echo's van een ruimteschip dat al meer dan een uur eerder was vernietigd.

jaren

De nachtelijke hemel is vol met sterren en die sterren zijn ongelooflijk ver weg. De afstanden worden gemeten in lichtjaren, wat overeenkomt met de afstand afgelegd door licht in één jaar. Dat is ongeveer 9 biljoen km.

Alpha Centauri, de dichtstbijzijnde ster die zichtbaar is voor het blote oog, bevindt zich op een afstand van 270.000 keer de afstand tussen de aarde en de zon. Dat is vier lichtjaren, dus we zien Alpha Centauri zoals het vier jaar geleden was.

Sommige heldere sterren zijn nog steeds veel verder weg. Betelgeuze, in het sterrenbeeld Orion, is ongeveer 640 lichtjaar verwijderd. Als Betelgeuse morgen zou ontploffen (en het op een dag zal exploderen), zouden we het eeuwenlang niet weten.

Zelfs zonder een telescoop kunnen we veel, veel verder zien. Het Andromeda-stelsel en de Magellanic Clouds zijn relatief nabije sterrenstelsels die helder genoeg zijn om met het blote oog te worden gezien.

De Grote Magelhaense wolk ligt op slechts 160.000 lichtjaar afstand, terwijl Andromeda 2,5 miljoen lichtjaar verwijderd is. Ter vergelijking: moderne mensen hebben maar ongeveer 300.000 jaar over de aarde gelopen.

miljarden

Met het blote oog kun je miljoenen jaren in het verleden kijken, maar hoe zit het met miljarden? Wel, je kunt dat doen aan het oculair van een amateurtelescoop.

Quasar 3C 273 is een ongelooflijk lichtgevend object, dat helderder is dan individuele sterrenstelsels, en wordt aangedreven door een enorm zwart gat.

Maar het is duizend keer zwakker dan wat het blote oog kan zien omdat het 2,5 miljard lichtjaar verwijderd is. Dat gezegd hebbende, je kunt het zien met een 20 cm diafragma-telescoop.

Een grotere telescoop stelt je in staat nog verder de ruimte in te kijken en ik heb eens het genoegen gehad een oculair te gebruiken op een telescoop met een diameter van 1,5 meter. Quasar APM 08279 + 5255 was slechts een vage punt, wat niet verrassend is, want het is 12 miljard lichtjaar verwijderd.

De aarde is slechts 4,5 miljard jaar oud en zelfs het universum zelf is 13,8 miljard jaar oud. Relatief weinig mensen hebben APM 08279 + 5255 met hun eigen ogen gezien en daardoor hebben zij (en ik) bijna de hele geschiedenis van ons universum overzien.

Dus als je omhoog kijkt, onthoud dan dat je de dingen niet ziet zoals ze nu zijn; je ziet dingen zoals ze waren.

Zonder echt te proberen, kun je jaren in het verleden zien. En met behulp van een telescoop kun je miljoenen of zelfs miljarden jaren in het verleden zien met je eigen ogen.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Michael J. I. Brown. Lees hier het originele artikel.