Taal leren in diepe slaap is niet alleen maar science fiction

$config[ads_kvadrat] not found

Makkelijk in slaap zonder piekeren | Slaapmeditatie om gedachten en gevoelens los te laten

Makkelijk in slaap zonder piekeren | Slaapmeditatie om gedachten en gevoelens los te laten
Anonim

Hoe belangrijk slaap ook is voor gezondheid, geluk en prestaties, het is echt een tijdzuigen. Die acht uur of zo wanneer we ons bewustzijn verliezen, kan herstellend werken, maar denk eens aan wat we zouden kunnen bereiken als we ze daadwerkelijk productief zouden kunnen gebruiken. Wetenschappers geloven dat we deze onbewuste uren kunnen gebruiken om nieuwe feiten of talen te leren in onze slaap, zolang de informatie maar op de juiste manier wordt gepresenteerd.

In zijn krant verscheen donderdag in Huidige biologie, Universiteit van Bern, neuropsycholoog Marc Züst, Ph.D., presenteert bewijs dat het eigenlijk mogelijk is om nieuwe "semantische verbindingen" te vormen op specifieke momenten tijdens de slaapcyclus. Deze, legt hij uit, zijn associaties tussen twee woorden die we gebruiken om nieuwe informatie te coderen en woorden context te geven. Wanneer we bijvoorbeeld het woord 'winter' horen, denken we aan koude temperaturen, skiën of, meest recent, polaire draaikolken. In zijn onderzoek ontdekte Züst dat de hersenen deze associaties echt kunnen leren als we twee woorden horen die op bepaalde momenten in de slaapcyclus aan elkaar zijn gepaarde.

"Mensen zijn in staat tot geavanceerde informatieverwerking zonder bewustzijn," vertelt Züst Inverse. "Door slaap gevormde geheugensporen verdragen de volgende waakzaamheid en kunnen invloed hebben op hoe u reageert op vreemde woorden, ook al denkt u dat u dat woord nog nooit eerder hebt gezien. Het is een impliciete, onbewuste vorm van geheugen - als een onderbuikgevoel."

In zijn studie probeerde Züst, naast neuropsycholoog Katharina Henke, promotie te geven aan zijn studiedeelnemers nieuwe woorden in een verzonnen taal. Op deze manier kon hij ervoor zorgen dat niemand een eerdere herinnering aan de woorden had. De hele nacht door hoorden zijn slapers herhalende woordcombinaties met een verzonnen woord als 'aryl' en dat woord 'vertaling' - in het geval van 'aryl', 'kurk'. Toen ze wakker werden, testte Züst hun kennis van deze paren en vond dat, hoewel de deelnemers de taal nooit bewust hadden bestudeerd, hij ontdekte dat ze een zin van wat het woord betekende.

"Als je een duidelijke context of een bijbehorend concept hebt, zoals 'aryl is gelijk aan kurk', kunnen je hersenen dit nieuwe woord integreren in het semantische netwerk en dit associëren met wijnproeven, een klein voorwerp zijn, aantekeningen plakken op een bord en ga zo maar door ", zegt Züst. "Het woord krijgt een betekenis."

Hoewel deze techniek waarschijnlijk niet zal helpen om tests te doorstaan, legt Züst uit dat het concept achter zijn onderzoek suggereert dat de hersenen zich meer bewust zijn van externe stimuli tijdens diepe slaap dan we eerder geloofden. Eerdere theorieën wezen erop dat wanneer we in diepe slaapstadia gaan, bepaalde delen van de hersenen gericht zijn op het consolideren van herinneringen, externe prikkels uitschakelen om die taak te volbrengen. In het document geeft het team aan dat er eigenlijk kleine tijdvensters zijn waarin het brein "open" is voor het leren van nieuwe informatie tijdens diepe slaapperiodes.

Hij legt uit dat de cellen in onze hersenen ruwweg cyclische patronen hebben tijdens het afvuren van de slaap. In de loop van een seconde, oscilleren ze in een op-toestand, wanneer ze samen vuren en vervolgens in een neergaande toestand, wanneer ze relatief stil zijn. Tijdens die up-states, die ongeveer een halve seconde duren, gelooft Züst dat de hersenen openstaan ​​voor het ontvangen van nieuwe informatie en het maken van nieuwe verbindingen, zoals het toewijzen van betekenis aan een onbekend woord. Maar om daadwerkelijk de hersenen te helpen die verbindingen te maken, moet je echt dat specifieke venster raken. "Hoe vaker woordparen elkaar raken, hoe beter het geheugen," voegt hij eraan toe.

Hoe belovend dit ook is voor ons allemaal om slaap te maken in de ultieme 8-uurs multitasking sessie, waarschuwt Züst dat we niet weten hoe het pompen van de hersenen vol met nieuwe informatie tijdens up-states van invloed kan zijn op wat het eigenlijk probeert te bereiken tijdens die periode - rusten, opladen en consolideren van alle informatie die we gedurende de dag hebben opgenomen. In de loop van de tijd kunnen deze geleerde associaties eigenlijk belemmeren die functie. Zijn studie heeft die mogelijke gevolgen niet onderzocht.

Op dit punt adviseert Züst dat we voorzichtig moeten zijn als we nieuwe informatie proberen te proppen in onze toch al zwaar werkende hersenen. Zijn resultaten zouden ons alert moeten maken, merkt hij op: je bent misschien niet de enige persoon die strijden voor een tijdslot in het onbewuste van de hersenen, maar cruciale, up-states.

"Het is goed om te weten dat je tijdens je slaap niet volledig bent afgesloten van je omgeving, vooral als je gevoelig bent om in slaap te vallen voor je tv", zegt Züst. "Stel je voor dat je de hele nacht naar reclames luistert. Sommige van die informatie zou kunnen blijven hangen, en je zou het nooit weten. '

Abstract: Leren tijdens de slaap is een droom van de mensheid, maar wordt vaak als onmogelijk beschouwd omdat de slaap het bewuste bewustzijn en neurochemisch milieu mist dat noodzakelijk wordt geacht om te leren. Het huidige bewijs voor slaapleren bij de mens is niet doorslaggevend. Om de omstandigheden te onderzoeken waaronder verbaal leren kan optreden, stelden we de hypothese voor dat pieken van langzame golven bevorderlijk zouden zijn voor verbaal leren omdat de pieken periodes van neurale prikkelbaarheid definiëren. Terwijl in slow-wave slaap tijdens een dutje, een reeks woordparen omvattende pseudowoorden, bijv. "Tofer" en echte Duitse woorden, bijvoorbeeld "Haus" (huis), werden gespeeld voor jonge Duitssprekende vrouwen en mannen. Toen de presentatie van het tweede woord van een paar (bijv. "Haus" of "tofer-huis") samenviel met een aanhoudende slow-wave piek, nam de kans toe dat een nieuwe semantische associatie tussen het paar was gevormd en behouden. Slaapgevormde associaties vertaald in wakkere, waar ze gedwongen keuzes leidden op een impliciete geheugentest. Reactivaties van slaapgevormde associaties werden weerspiegeld door toename van de hersenactivatie gemeten met fMRI in corticale taalgebieden en de hippocampus, een hersenstructuur die cruciaal is voor relationele binding. We concluderen dat impliciete relationele binding had plaatsgevonden tijdens pieken van langzame oscillaties, waarbij een hippocampus-neocorticaal netwerk werd gerecruteerd dat vergelijkbaar was met het leren van woordenschat in de waaktoestand.

$config[ads_kvadrat] not found