Casual Live-Action Gaming is als LARPing, maar met veel meer chill

Live-action role-playing games - dat is LARPing, voor jou en mij - bestaan ​​van oudsher als een fysiek geacteerde iteratie van tafelachtige fantasiespellen zoals Kerkers en Draken. Typisch uitgespeeld in de loop van een weekend, larping is net zo goed een levensstijl als een hobby. Spelers maken vaak hun eigen ingewikkelde kostuums, maken hun eigen wapens en creëren nogal diepe en gedetailleerde personages voor zichzelf.

Echter, net zoals de informele of sociale genres het aanzien van de online gaming-industrie hebben veranderd, is er een nieuwe markt voor live-actiegames met meerdere spelers die niet echt de investering van tijd of mentale bandbreedte vereisen als de meer traditionele larping evenementen. Het is nu mogelijk om je innerlijke live-action gaming-nerd in veel kleinere, minder gecompliceerde, maar bevredigende doses te channelen.

The Return of Mystery Dinner Theatre

Mystery dinner theater-evenementen begonnen aan het einde van de jaren '70 en vroege jaren '80 aan populariteit te winnen. Over het algemeen werden de personages van het verhaal gespeeld door acteurs, terwijl de beschermheren de rol van detective speelden, in een poging om uit te vogelen welke uitvoerder zich schuldig had gemaakt aan het plegen van de lafhartige daad, alles gebeurde in real time. Het concept is in de loop van de tijd geëvolueerd: bedrijven zoals Night of Mystery bieden downloadbare mystery theatre-kits compleet met scripts, personage-achtergronden en evidence-kits.

Voor een booze activiteit op vrijdagavond, zakelijke teambuilding of zelfs een rad-versie van een bruiloft, deze D.I.Y. live-actie-evenementen zorgen voor een hapklare live action-rollenspel voor mensen die niet dood zouden worden gesnapt door een PVC-slagzwaard te slingeren in een stadspark op zondagmorgen. In plaats van te vertrouwen op acteurs, nemen jij en acht tot 88 van je beste vrienden de rollen van gamemaster, personages en onderzoekers voor drie uur over van wat larping-lite is.

Augmented Reality Gaming

Augmented reality gaming zorgt er min of meer voor dat digitaal gebaseerde games worden gespeeld in de echte wereld. Electronic Arts creëerde een kortlevend augmented reality-spel genaamd majestueus in 2001, waarin spelers voornamelijk op internet speelden, maar de elementen van het spel bloedden de echte wereld binnen via telefoontjes en faxen van spelpersonages.

Vijftien jaar later bevatten veel van deze next-gen live-actiongames GPS-locatieservices met bewezen casual gamegenres. Apps zoals toegang bieden een capture-the-flag-achtige ervaring waarbij spelers strijden om eigendom van locaties in het echte leven. Zenfri Inc.'s Clandestine: Anomaly is een realistisch tower defense-spel, waarbij spelers hun eigen achtertuin verdedigen tegen een invasie. PerBlue's Parallel Kingdom biedt een MMORPG-ervaring die een kruising is tussen traditionele LARPing en World of Warcraft. Spelers gaan uit van een virtuele identiteit, beginnen aan speurtochten en bouwen zelfs koninkrijken, allemaal in een virtuele wereld bovenop de echte locatie van de speler.

Gameontwikkelaar LyteShot is op zoek om het genre als geheel op te voeren door een volledig platform te creëren voor een gokspel met toegevoegde waarde voor mobiele apps. Gebaseerd op het platform voor zijn Moordenaar game, (denk aan de Laser Tag op steroïden), biedt LyteShot zijn SDK aan voor professionele augmented reality-ontwikkelaars en casual gamers. Gebruik makend van het eigen pistool- en pucksysteem als uitgangspunt, is LyteShot van plan om een ​​eigen markt te openen waar makers van inhoud niet alleen nieuwe code kunnen delen, maar ook nieuwe gadgets.

Aanwijzen en klikken komt tot leven

Casual adventure-games hebben altijd de neiging om interactieve verhaallijnen met de nadruk op het oplossen van puzzels. De eerste computeravonturegames waren meestal op tekst gebaseerd (denk aan Zork of The Hitchhikers Guide to the Galaxy). Zodra de technologie het mogelijk maakte voor rijkere grafische afbeeldingen, meer gedetailleerde, tijdrovende point-and-click-games zoals Myst vernietigde uren vrije tijd van gamers. Met technologieën zoals Adobe Flash zijn ontwikkelaars echter begonnen met het bouwen van browsergebaseerde point-en-click-games die zijn ontworpen voor een meer casual publiek.

Voor degenen die niet de tijd of energie hadden die nodig was om door een spel te komen zoals Myst ontwikkelaars begonnen met het bouwen van mini-point-and-click-avonturengames zoals Gotmail's legendarische escape-the-room-spellen. In plaats van 50 uur langer, kunnen deze avontuurlijke games in zakformaat worden voltooid in de periode van een of twee lunchpauzes.

De afgelopen jaren zijn er in de Verenigde Staten en Canada real-world versies verschenen van deze casual adventure-games, met name het subgenre van de escape-the-room. Tegen betaling worden groepen spelers opgesloten in reële, reële ruimtes, die moeten vertrouwen op hun vaardigheden om puzzels op te lossen, scherp onderzoekend vermogen en het vermogen om samen te werken om zichzelf te bevrijden binnen de toegewezen tijdsperiode.

Voor degenen die het plezier willen zonder al het socializen, bieden bedrijven zoals Mystery Package Company een unieke real-life adventure-game-ervaring. Met een sterke nadruk op de traditionele avonturenspelelementen van ontdekking en verhaal, wordt een reeks pakketten met schijnbaar willekeurige items (van 100 jaar oude nieuwsartikelen tot nepvingers in glazen potten) met gespecificeerde intervallen naar de thuisadressen van de speler verzonden.

Een deel speurtocht, een deel interactieve fictie, de speler is dan belast met het onderzoeken van de ontvangen items, als een manier om te beginnen met het ontsluiten van het verhaal. Naarmate de tijd verstrijkt, verschijnen er meer pakketten met meer aanwijzingen om te ontcijferen. In plaats van een win-scenario is het leuke aan het idee van het mysteriepakket dat spelers steeds meer centraal staan ​​in het verhaal bij elke nieuwe bezorging. Omdat het echte leven van iedereen een beetje vreemder zou kunnen zijn.