We zouden allemaal moeten leven zoals Lemmy Kilmister

Als er een zen koan van heavy metal is, is het de intonatie die Lemmy Kilmister gaf om elke show de afgelopen 40 jaar te openen: "We zijn Motörhead. We spelen rock and roll."

De 10 lettergrepen die na het overschrijden van de Sahara uit Kilmisters kraaien, is alles wat je moet weten over Lemmy en waarom zijn fans kaartjes blijven kopen voor hun eerste, tweede, negende Motörhead-show. Hij stierf maandagavond op 70-jarige leeftijd en eindigde met wat de band een agressieve vorm van kanker noemde. Nou, de officiële lijn is dood. Hoewel er mensen onder ons in de gemeenschap zijn die speculeren dat 'kanker' slechts een eufemisme is voor Lemmy, die alle tijd en ruimte opzadelt zoals een bloedige Bengaalse tijger, zodat hij door dimensies kan rijden en God zelf kan laten zakken, en nu pas aan het settelen is. op de troon met een fles Jack Daniel's in de ene hand en een Rickenbacker-bas in de andere, een smeulende Marlboro die aan zijn lippen bungelt.

Lemmy dood gaan ? Zie hoe ik lachend met mijn bier spuug. Zijn lichaam heeft misschien gekraakt, maar zijn toewijding aan de integriteit in de eenvoudige missieverklaring van Motörhead gaf hem hetzelfde merk van onsterfelijkheid dat medewegbewaker Genghis Khan bereikte toen hij zijn troepen waarschuwde voor de waarde van zuiverheid tussen veroveringen. Lemmy dronk een liter Jack Daniel's per dag. Hij wendde zich naar Hendrix. Hij was bewusteloos geslagen na het ontvangen van drie opeenvolgende blowjobs in de viering (bedankt?) Van Bommenwerper zilver gaan. Dood gaan? Lemmy gaat niet dood. Lemmy verandert alleen maar van vorm ter voorbereiding op een eeuwige toegift.

Natuurlijk kan en kan een idioot in een populaire band een zekere mate van losbandigheid plegen, en metalbands lijken vooral opgesloten in een wedstrijd om de beste "en dan de duisternis in" Achter de muziek commerciële bumper. Ozzy snuift een rij mieren, Nikki Sixx schrijft Kickstart mijn hart na een overdosis heroïne, en dat alleen is niet bijzonder. Maar Black Sabbath heeft MTV's verwekt De Osbournes en Mötley Crüe heeft genoeg bij elkaar geraapt om twee records in het nieuwe millennium af te ronden. Lemmy heeft alleen meer Lemmy verwekt. Dit is een bijna onmogelijke zaak om als kunstenaar te doen. Zoals Dave Grohl het in de documentaire plaatste Lemmy: "Fuck Keith Richards, neuk al die kerels die de jaren '60 hebben overleefd. Rondvliegen in privéjets, hun reputatie als revolverheld bewandelen terwijl ze supermodellen neuken in het duurste hotel in Parijs. Het is zo: je weet wat Lemmy aan het doen is? Lemmy is … waarschijnlijk Jack 'n' Cokes drinken en nog een record schrijven. '

Mijn laatste telling voor Motörhead toont dat de deelname om zeven uur eindigt. Dit is een respectabel aantal, maar nauwelijks buitengewoon. Ik kon je niet vertellen in welk jaar ze plaatsvonden, want toen je eenmaal het concertgebouw binnenliep waren er geen betekenaars meer. Alleen de band in dezelfde cowboy / piraten versnelling schoppen kont en Lemmy's rommelende basnoten scheren door het donker als een reeks concussieve A-bom ontploffingen. Ze hebben de tijd van hun publiek niet verspild. Ze speelden sneller en luider omdat mensen schijt hebben om te doen. Dat was een levensles. Dat hij geen virtuoos of zelfs professioneel verzorgd was, was levensles nummer twee.

Muzikanten, vooral degenen in agressieve genres zoals metal en rap, krijgen veel shit op 'geloofwaardigheid'. Onvermijdelijk zal iemand Lemmy's erfenis afdoen als de lange termijn pose van een rijke rockster. Die persoon mist het punt, dat de houding lange termijn was omdat hij het feitelijk hield. Dit is niet beperkt tot Lemmy Kilmister, die lang geleden precies heeft besloten wie hij wilde zijn en zich er toen van bewust was. Integendeel, dit is van toepassing op alle menselijke basisinteracties terwijl we onze persoonlijkheden construeren totdat ze beginnen te lijken op een Charlie Kaufman-script. Je hele leven leven als een opzettelijke constructie is in feite heel hoog denken en, eerlijk gezegd, inspirerend. Ik weet niet zeker of er nu iemand is die het vergelijkt.Misschien Taylor Swift, als ze het de komende 50 jaar kan blijven afschudden. Kanye West gedraagt ​​zich alsof hij geen fuck geeft, maar verontschuldigt zich snel en contextualiseert een uitbarsting. Hunter Thompson loste op in cocaïne en verloor zijn vermogen om een ​​rechte clausule te schrijven van punt A naar - enigerlei ander punt, kwam eraan te denken. Mick Jagger was wanhopig in de mode. "Lust for Life" speelde achter Royal Caribbean-advertenties en de kleine Iggy Pop-crush die we allemaal bij ons droegen smolt als een huilende Whitehead.

Lemmy kromp nooit. Hij draaide nooit. Zijn leven zou ons de onze eigen moeten doen heroverwegen, wat de hoogste lof is die ik kan geven aan de roep om wapens van het beste metaal in welke vorm dan ook. Wie wordt er nog meer achtergelaten? Alleen Lemmy, R.I.P., in welke vorm hij het universum nu vernietigt.