Flying Saucer Physics zou werken als buitenaardse wezens B-2 bombers vliegen zoals ze zouden moeten

Vreemd ruimtevaartuig is raar. Als tientallen jaren van populaire cultuur, ooggetuigenverslagen en complotten te geloven zijn, zijn de meeste buitenaardse zwepen vliegende schotels. Er is een koepel bovenop en een paar landingsgestellen eronder. Er zijn foto's. De beroemdste is misschien degene boven de woorden 'I Want To Believe'.

Deze traditionele UFO's werken duidelijk op verschillende manieren dan menselijke vliegtuigen. Hoewel de mensheid in het verleden heeft gefriemeld met schotelvormige vliegtuigen en raketten, zijn we er nooit in geslaagd om ze te laten werken. We weten niet hoe dat te doen binnen de grenzen van de natuurkunde. Nee, dit betekent niet dat vliegende schotels niet echt zijn. Het betekent simpelweg dat ze niet kloppen binnen een model van fysica dat we hebben gemaakt. Dat gezegd hebbende, interstellaire reizen ook niet. Dus consistentie is op zijn minst geen probleem.

Er is veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de fysica van vliegende schotels en andere ongeïdentificeerde vliegende objecten. Het is bekend dat William Markowitz heeft verklaard dat UFO-rapporten in een artikel uit 1967 fout moeten zijn Wetenschap. "Sommige mensen beweren dat niets onmogelijk is", schreef hij. "Dit is niet waar. De wetten van de wiskunde en natuurkunde bieden, indien ze worden aanvaard, beperkingen op wat kan worden gedaan. '

Markowitz detailleerde niet alleen de moeilijkheden van het voortstuwen van een ruimtevaartuig door de interstellaire ruimte, maar ook van het zachtjes landen en weer opstijgen op het aardoppervlak, zoals naar men aanneemt van UFO's.

Als een buitenaards ruimtevaartuig niet-destructief landt en dan opstijgt, moet het in staat zijn om een ​​stuwkracht te ontwikkelen die iets minder is dan zijn gewicht bij het landen, en tweemaal zijn gewicht voor een versnelling van 1g lift-off. Deze vereiste vormt een kritische test voor het vergelijken van UFO-rapporten met fysieke theorie.De gepubliceerde rapporten beschrijven over het algemeen objecten met een diameter van ongeveer 5 tot 100 meter, die landen en opstijgen zonder lanceerplatforms en -bruggen te gebruiken. Geen enkele gelijkenis met de gigantische onderneming van een lancering vanuit Kaap Kennedy is ooit gemeld. Als kernenergie wordt gebruikt om stuwkracht te genereren, dan zou schroeien van de grond van temperaturen van 85.000 graden Celsius moeten resulteren, en nucleaire vervalproducten die qua hoeveelheid equivalent zijn aan die geproduceerd door de detonatie van een atoombom moeten worden gedetecteerd. Dit is niet gebeurd.

Als je fysica wilt ontkennen, fijn, concludeert hij, doe gewoon niet alsof dat niet is wat je doet.

We kunnen UFO-rapporten verzoenen met buitenaardse controle door verschillende magische eigenschappen toe te kennen aan buitenaardse wezens. Deze omvatten "teleportatie" (de ogenblikkelijke beweging van materiële lichamen tussen planeten en sterren), de creatie van "krachtvelden" om ruimteschepen te drijven en voortstuwing zonder reactie. De laatste hiervan zou een man toelaten om zichzelf op te tillen aan zijn schoenveters. Iedereen die wil is vrij om zulke magische eigenschappen te accepteren, maar ik kan het niet.

Ondanks dit en vele andere wetenschappelijke aanklachten tegen de UFO zijn er veel inspanningen geleverd om de eigenschappen ervan opnieuw te creëren. Tientallen jaren hebben grote wetenschappelijke geesten en onderzoeksorganisaties geld en tijd gesluisd in de heilige graal van UFO-technologie - een rond, zwevend vliegtuig zonder bewegende delen of brandstof. Tot nu toe hebben zich geen grote ontdekkingen voorgedaan.

Een beetje onderzoek kan de moeite hebben bespaard. Het hele concept van de vliegende schotel, zo bleek, was een ongeluk - een schrijffout. De vliegende schotel kwam dankzij een 1947 in de publieke verbeelding Chicago Sun artikel met de kop: "Supersonic Flying Saucers Sighted By Idaho Pilot." De piloot, Kenneth Arnold, rapporteerde het zien van negen glimmende UFO's uit zijn vliegtuig, die een geschatte 1200 mijl per uur aflegden.

Hier is het ding. Arnold beschreef ze nooit als schotelvormig. Hij zei dat ze onregelmatig vlogen, "als een schotel als je het over het water overslaat." Hun vorm leek meer op een boemerang of halve maan. De kopschrijver heeft het verkeerd begrepen, maar het was te laat om het terug te nemen. Het nieuws was overal in het land en plots zochten mensen overal vliegende schotels.

Tegenwoordig vermoeden de meeste experts dat Arnold een zwerm vogels heeft gezien, en een truc van het oog deed hem de afstand tot hem overschatten, en dus hun grootte en snelheid. Maar het idee van de vliegende schotel is blijven hangen. De mensheid zal niet rusten voordat het de UFO van onze fantasieën heeft opgebouwd.