Bacterie-dodende familie van oceaanvirussen ontdekt door wetenschappers

Wanneer je aan een virus denkt, denk je waarschijnlijk aan de microscopische agentia die het leven op het land het gevoel geven dat het een snotgeïnfundeerde hel is. Er zijn 219 soorten virussen waarvan bekend is dat ze mensen infecteren - rhinovirus, het poliovirus, influenzastammen en dergelijke, die levende cellen binnendringen, zich snel vermenigvuldigen en je ziek maken.

In de oceaan zijn er ongeveer 10 miljoen virussen in elke milliliter water. Op woensdag kondigden wetenschappers aan dat ze een nieuwe, nog nooit eerder geziene familie van virussen hebben ontdekt om aan de mix toe te voegen: overvloedige, bacterie-dodende niet-tailed virussen die mogelijk gerelateerd zijn aan bacteriële virussen die de menselijke darm binnendringen. Deze ontdekking is gepubliceerd in Natuur en gemaakt door wetenschappers van MIT en het Albert Einstein College of Medicine.

Deze groep virussen - genoemd Autolykiviridae nadat Autolycus, een bijzonder ongrijpbaar personage uit de Griekse mythologie, nooit eerder is geanalyseerd omdat eerdere tests ze niet hebben kunnen detecteren. Terwijl de meeste virussen op het land en in de oceaan zijn dubbelstrengs DNA-virussen uitgerust met een "staart" die bacteriën infecteert, deze nieuwe groep behoort tot de familie zonder vleugels, die historisch veel moeilijker te analyseren zijn geweest.

De Autolykivirdae wordt gedacht dat het een belangrijke ecologische rol speelt in de oceaan als belangrijkste bacteriemoordenaars. In het onderzoek verzamelden de onderzoekers monsters van water voor de kust van Massachusetts, en de virussen die in de monsters werden gevonden, werden vervolgens geïncubeerd naast een familie van mariene bacteriën genaamd Vibrionaceae. De onderzoekers analyseerden vervolgens het genoom van de virussen die de bacteriën met succes infecteerden. Van de 200 verzamelde virussen waren er 18 voorheen niet herkend en waren non-tailed - de Autolykivirdae.

Vervolgens hebben ze de nieuwe groep virussen losgemaakt op 300 soorten zeebacteriën en vergeleken hoeveel schade de nieuwe groep heeft toegebracht in tegenstelling tot virussen met de staart ernaast. Hoewel de nieuwe groep slechts 10 procent van de waargenomen virussen uitmaakte, deden ze dat wel 40 procent van bacteriële moord. Omdat deze microscopische, oceanische roofdieren in staat waren om zeebacteriën van buiten de wateren van Massachusetts te infecteren, werden de onderzoekers ertoe gebracht te geloven dat deze groep over de hele oceaan zou kunnen gedijen.

Verdere analyse onthulde ook dat de genomen van de nieuwe groep eigenlijk kleiner waren dan die van andere virussen: hun genomen bestaan ​​uit 10.000 basen, vergeleken met de typische 40.000 tot 50.000.

"Toen we dat ontdekten, waren we verrast", schreef medeauteur Martin Polz, Ph.D., in een verklaring die woensdag werd vrijgegeven.

Polz en zijn team vermoeden ook dat deze nieuwe groep virussen niet oceaanspecifiek is en ook in het menselijke bioom veel voorkomt. De virussen, gerelateerd aan een oude afstamming die eerder werd gevonden bij dieren en eukaryotische organismen zoals algen, kunnen een effect hebben op het microbioom van de menselijke darm, zeggen de onderzoekers.

Hoewel we virussen meestal niet als goed beschouwen, kunnen sommige virussen de mens beschermen tegen bacteriën, wat aanleiding geeft tot gebeurtenissen zoals het ontstaan ​​van slijm, waardoor ziektekiemen kunnen worden verdreven. We hebben geen idee wat ze precies doen, maar de maagdarmkanalen van zoogdieren zitten vol met virussen, wat erop wijst dat ze waarschijnlijk een belangrijke rol spelen bij het behouden van onze gezondheid.

Deze nieuw ontdekte groep virussen doodt oceaanbacteriën, die als belangrijke componenten van de voedselketen worden beschouwd, en van deze biologische interactie wordt gedacht dat ze het ecologische evenwicht handhaaft. Niet alle virussen zijn gelijk gemaakt, maar we zijn slechts op het puntje van de ijsberg in het begrijpen van de omvang van wat ze kunnen doen.

Als u meer wilt weten over deze nieuwe groep virussen, bekijk dan deze uitleg van de studie co-auteur Libusha Kelly, Ph.D., een assistent-professor aan het Albert Einstein College of Medicine.