Wetenschappers ontdekken 3 nieuwe bewoonbare planeten: hoe lang zou het duren om daar te komen?

De bomaanslag van maandag dat wetenschappers drie nieuwe potentieel bewoonbare exoplaneten vonden, deed onze hoop op het vinden van buitenaardse wezens meer toenemen dan elke ontdekking vooraf. Welnu, kunnen we daarheen gaan en zelf zien of er aliens zijn?

De reden waarom er zoveel hype rondom deze drie planeten is, is vanwege hoe dicht ze bij de Aarde zijn. Ze cirkelen rond de ultrakoude dwergster TRAPPIST-1, dat op slechts 40 lichtjaar van de aarde ligt. Toegegeven, dat is nog steeds een duizelingwekkende afstand in termen van hoe we hier op deze planeet opereren. In de ruimte ligt dat echter op een steenworp afstand (nou ja, misschien een heel krachtige worp).

Helaas zijn we lang niet in staat om interstellair reizen mogelijk te maken binnen een generatie. Momenteel, Voyager 1 is verder van de aarde verwijderd dan enig ander ruimtevaartuig. Op een afstand van 12,47 miljard kilometer is het het enige ruimtevaartuig dat de 'interstellaire ruimte' heeft bereikt. En het kostte de kleine man 46 jaar om daar te komen. Eén lichtjaar is enkele biljoenen mijlen lang. We zullen allemaal eerder dood zijn Voyager 1 komt dicht bij het ontmoeten van die afstand.

Maar we worden beter over interstellaire reizen. Zoals de experimentele architect Rachel Armstrong vertelde omgekeerde vorig jaar was een van de grootste belemmeringen voor langeafstandstransport het vinden van een voortstuwingsmechanisme waarmee ruimtevaartuigen snel genoeg over lange afstanden kunnen reizen, op basis van duurzame technologie. Dat betekent dat je iets licht genoeg moet maken zodat het snel kan versnellen. Het kan niet worden afgezwakt door een eindige hoeveelheid chemische brandstof.

De EmDrive

Misschien is dit iets radicaals, zoals de legendarische EmDrive die verondersteld wordt door de ruimte te accelereren zonder brandstof, op basis van omgevingsmicrogolfenergie. De EmDrive kan op een dag werkelijkheid worden, maar met het risico te klinken als een gebroken verslag, zullen we allemaal dood zijn voordat dat ooit gebeurt.

Solar Sails

Nee, als we ons op praktische wijze naar TRAPPIST-1 willen brengen en die drie exoplaneten willen verkennen, zullen we kleiner en lichter moeten denken in termen van ruimtevaartuigen, en groter in termen van start- en voortstuwingskracht. Daarom is er zoveel opwinding rondom zonne-zeilen - een technologie die we tegenwoordig bouwen en testen.

Een zonneveer werkt in principe omdat het materiaal actief reageert op fotonen en - in het vacuüm van de ruimte - naar voren wordt geduwd. Het materiaal voor het zeil is extreem licht, maar ook niet erg duur om te maken.

Dat is precies waarom het initiatief van Breakthrough Starshot, met hotshotgeesten als Stephen Hawking, werkt aan het produceren van ultragoedkope ruimtetuigen met zonneweringen en ze naar het Alpha Centauri-sterrenstelsel te lanceren met een snelheid van een vijfde van de lichtsnelheid. Met slechts 4,37 lichtjaar om te reizen, zouden ze waarschijnlijk de reis in slechts 20 jaar tijd kunnen maken.

Het probleem met dat idee is dat je iets heel krachtigs nodig hebt om dat ruimteschip met zo'n hoge snelheid naar buiten te duwen. Zoals, een miljoen laserstralen schieten af ​​op 100 gigawatt. Sommige wetenschappers denken niet dat het zo gek is als het klinkt, dus hey - als ze de technologische knikken en energie-overwegingen uitwerken, zal het misschien werken.

Stel dat we in staat zijn om het Starshot-project succesvol te laten functioneren en ruimteschepen af ​​te vuren in de interstellaire ruimte (en we zullen de minimale hoeveelheid gegevens negeren die deze ruimtevaartuigen waarschijnlijk verzamelen). Op een vijfde van de snelheid van het licht, als we die nanocraft afvuren naar TRAPPIST-1, zullen ze het daar in ongeveer 200 jaar halen, een paar decennia duren of nemen.

Dus, twee eeuwen wachten. Is dat de moeite waard om in te investeren? Hoewel conventionele wijsheid zou suggereren dat de technologie van ruimtevaartuigen vóór die tijd dramatisch zal verbeteren en ons een veel betere kans zal geven om TRAPPIST-1 en andere sterren sneller te bereiken als we zelfs maar een eeuw wachten, is er reden om ons zorgen te maken.

Ten slotte, Voyager 1 is nog steeds het snelste ruimtevaartuig dat we ooit de ruimte in hebben geduwd, met een heliocentrische snelheid van 38.000 mph. Dat is ongeveer 3.000 km / u sneller dan Nieuwe horizonten, die net door Pluto vloog en nu verder de Kuipergordel van het zonnestelsel ingaat. Dat ruimtevaartuig werd gelanceerd in 2006. Dus over 36 jaar hebben we dat gedaan tragere ruimteschepen die we nog steeds in de ruimte lanceren.

Dat is snel aan het veranderen, hopelijk. Zelfs als zonne-zeilen niet worden overgenomen als de technologie die het spel verandert, zijn er veel weddenschappen met hedging, NASA en particuliere bedrijven zullen nooit ophouden om meer experimentele en conceptuele voortstuwingsmechanismen tot werkelijkheid te maken - of het nu gaat om op laser gebaseerde fusie, ionen-oogstkracht, de mythologische EmDrive, of iets anders. Er is geen manier om genoegen te nemen met een reis van 200 jaar om te zien of een andere wereld het leven van buitenaardse wezens kan ondersteunen - of mensen voor die kwestie.