De beste Science Fiction-schrijvers op aarde mogen Chinese wetenschappers zijn

China investeert enorm in wetenschappelijk en technologisch onderzoek. Beijing was gastheer voor de World Robotics Conference. China bereidt plannen voor om 's werelds grootste supercollider te bouwen en een leidende rol te spelen in het onderzoek naar deeltjesfysica. En zijn ruimteagentschap heeft zojuist - letterlijk - enkele verbijsterend geweldige nieuwe dingen ontdekt over de geologie aan de donkere kant van de maan. Witte jassen zijn het nieuwe Mao-pak.

Toch lijken Chinese leiders minder toegewijd te zijn aan de langzame vooruitgangsmarathon dan aan grote sprongen vooruit. Ze zijn, op zijn zachtst gezegd, geobsedeerd door het onpraktische, het onhaalbare en het ronduit belachelijk. Er was in november de aankondiging over een Iron Man-lijkende bot die bedoeld was om missies in de ruimte uit te voeren. Er is het plan om tegen 2020 een twee-armige satellietreparatiemachine in de ruimte te lanceren. Er is de deprimerende zelfrijdende auto bus. En er is geen reden om te denken dat een van deze projecten daadwerkelijk van start gaat. Ze lijken een openbare bril te zijn die bedoeld is om de inboorlingen te hype.

Voor buitenlandse wetenschappers is veel Chinees werk gemakkelijk te negeren of te negeren. Maar dat betekent niet dat het geen waarde heeft. In feite is het vermakelijk als de hel, het gedoe van duizend Hollywood-liften.

Neem bijvoorbeeld een nieuw voorstel van Chinese ingenieurs om een ​​ruimtemachine te maken die werkt op ruimteafval. Het zou een fantastische manier zijn om twee vogels met één steen te doden: verminder de enge hoeveelheid baanafval die het potentieel heeft om satelliet- en ruimtevaartuigen te bedreigen die we in de baan van onze planeet hebben rondzweven, en een mechanisme te bieden voor voortstuwing van ruimtevaartuigen dat niet vereisen de noodzaak om een ​​eindige hoeveelheid brandstof aan boord op te slaan.

Leuk idee, toch? Absoluut. Helaas kan het ook nooit werken. De onderzoekers suggereren dat het apparaat zou werken op nucleaire of zonne-energie, maar geen van deze krachtbronnen is logisch. En een ruimtevaartuig dat op kernenergie en hordelopen loopt naar puin is geen goed idee.

Het is niet alleen in de ruimte en robotica waar China de wetenschap verkeerd lijkt te zien. Er is ook een belachelijk plan van het land om de fabriek voor het klonen van runderen te beginnen, die bedoeld is om het toenemende tekort aan rundvlees aan te pakken naarmate de wereldbevolking stijgt en het land toegewezen voor de landbouw krimpt en wordt verlaten. Dat is eigenlijk een lonend project, maar op typisch Chinese wijze stopt het doel daar niet alleen. Het bedrijf dat de leiding heeft over de fabriek, Boyalife, heeft grote belangstelling getoond voor de ontwikkeling van de technologie om primaten te klonen, waardoor er veel serieuze speculatie ontstaat dat de fabriek een rol zou kunnen spelen als een menselijke klonenfabriek verderop. Citaten van Boyalife's CEO suggereren sterk dat het bedrijf in die richting zou gaan als het de kans kreeg.

Een paar jaar geleden gooiden Chinese wetenschappers een idee voor het gebruik van een diamantkogel afgevuurd op 620 mijl per seconde om een ​​kernfusiereactie op gang te brengen. Het is bijna niet de moeite waard om in te gaan op waarom dit geen zin heeft (buiten het feit dat kernfusie lijkt op het wetenschappelijke equivalent van Dr. Dre's Detox album - iets dat we nooit zullen zien), maar ik zal gewoon zeggen dat het dom is. Domme maar geweldig.

Misschien is het wildste Chinees gesponsorde project het geval van de allereerste menselijke hoofdtransplantatie, die in 2017 zal plaatsvinden in het land. De Russische chirurg Sergio Canavero keek de hele wereld af voor een fase die deze procedure zou goedkeuren, eindelijk China overtuigen om hem het ziekenhuis en personeel te bezorgen dat nodig is om het uit te voeren. 'China zal willen dat je dit weet, alleen maar om het Westen te straffen,' zei Canavero The Guardian. En hij geeft toe dat de Chinezen de procedure waarschijnlijk zelf bij een Chinees zullen afleggen om te testen of het werkt.

In alle eerlijkheid zijn hoofdtransplantaties mogelijk. Vladimir Demikhov bewees eerst dat het in de jaren vijftig kon gebeuren in een hoofdtransplantatie van honden, en toen deed Robert White hetzelfde met een paar resusapen. De operaties waren succesvol, zeker, maar alle betrokken dieren stierven dagen later vanwege transplantaatafstoting. Dus om te denken dat dit succesvol zal zijn op menselijke wezens is niet alleen dwaas - het is immoreel.

Als de Chinese wetenschappers geen wetenschappers waren maar sci-auteurs, dan zou de boekhandel van het land de haak slaan. Dit soort dingen zijn perfect voor B-lijstfilms, of op zijn minst voor afleveringen van een arm-manversie van Zwarte spiegel. Helaas is dat niet het geval.

Hoewel het land zeker het geld en het voorrecht heeft te investeren in alles wat het geschikt lijkt, zal de rest van de wereld China niet gemakkelijk omarmen als een plaats van serieus wetenschappelijk en technisch onderzoek totdat het leert zich te concentreren op substantie boven stijl.