Super Bowl 2019 advertenties hadden een verrassend bot om met robots te plukken: Here's Why

Er zijn twee soorten mensen: degenen die de Super Bowl (game) bekijken en degenen die de Super Bowl-advertenties bekijken. Commercieel kijken is net zo'n sport geworden als de eigenlijke sport, doen, met kijkers die hongerig patronen uitzoeken. En dit jaar was een van de grootste trends een verrassend duistere kijk op robotica en technologie.

Sinds de jaren zeventig zijn de vlekken van het kampioenschap steeds actueler geworden; CBS verkocht naar verluidt 30 seconden air time voor meer dan $ 5,3 miljoen voor de Super Bowl LIII van dit jaar. Vorig jaar kwamen NBC's slots uit op $ 5,2 miljoen, met een ultiem kijkerspubliek van 103.400.000. Vanwege de potentiële meevaller richten adverteerders zich vaak op de culturele jugularis, met onderwerpen en tonen die oscilleren tussen manipulatief emotioneel - ze houden er zeker van om ons te laten huilen, huh? - en inoffensief humoristisch. Deze erfenis, in combinatie met het spel-het-veilige karakter van reclame maakte de verrassend dystopische ondertonen van veel advertenties op zondag een beetje een verrassing.

Dit jaar zagen we bijvoorbeeld een aantal 'robot-fail'-spots, gepromoot door SimpliSafe, TurboTax en Amazon, die allemaal op het een of andere manier raakten met het idee van robotachtige tekortkomingen. Pringles en Michelob ULTRA benaderden het onderwerp ook met wat redelijkerwijs kon worden omschreven als een gevoel van existentiële angst (Pringles-plek had letterlijk de titel Triest apparaat, met een Alexa-achtig apparaat dat klaagde dat ze "nooit de vreugde zal kennen van het proeven" van Pringles omdat ze geen handen heeft).

Waarom adverteerders niet konden stoppen met dunnen op robots

Er is een reden dat mensen sneller de dystopische ondertonen van robotica zien dan andere vormen van opkomende technologie. Robots, per definitie, mechaniseren en vervangen menselijke taken. In de VS zijn er bijna 200 geïnstalleerde industriële robots voor elke 10.000 productiemedewerkers. Tussen 2015 en 2016 groeide dat aantal met zeven procent, wat erop wijst dat het gebruik van robots in het komende decennium kan verdubbelen. Onlangs ondervraagd door Pew, dacht 65 procent van de Amerikanen dat robots en computers waarschijnlijk veel van het werk zouden vervangen dat momenteel door mensen wordt gedaan (15 procent van de mensen was ervan overtuigd dat dit zou gebeuren). De meerderheid gelooft een wereld overspoeld met robots en A.I. zou leiden tot een slechtere kwaliteit van leven voor mensen.

De meeste advertenties met robots als thema speelden op deze dichotomie: dat bedrijven dol zijn op robots, maar individuele mensen zijn doodsbang voor hen (het is gemakkelijk in te zien waarom dit is: een productiemedewerker kost gemiddeld $ 36 per uur.) Een samenwerkende machine kost $ 4). Op een paar van de plekken worden mensen donker afgebeeld als liefhebber van het pesten van robots, die ondanks hun geautomatiseerde efficiëntie en ongelooflijk lage kosten voor fabrikanten niet kunnen voelen of proeven. Robots? Ya verbrand!

Deze trieste zakrobots zagen er een in een advertentie van TurboTax, die een robo-kind introduceerde wiens enige echte doel in "leven" is om een ​​echte boy-CPA voor TurboTax te worden. De verwaandheid? Deze kinderlijke droom is onmogelijk en zal nooit gebeuren, omdat je emoties moet hebben om een ​​menselijke helper te zijn. Hoewel de spot bedoeld was om de belofte van TurboTax te benadrukken om mensen te verbinden die hulp bij belasting zoeken bij echte mensen, was het grotere beeld - hoe zal dit gedwarsboomde robotkind reageren nadat het zijn enige reden om te zijn werd ontzegd - niet verloren aan kijkers.

We krijgen allemaal nachtmerries over de @turbotax RoboChild die ons vannacht vermoordt, toch?

- Patton Oswalt (@pattonoswalt) 4 februari 2019

Pringles had ook een Alexa call-out, hoewel ze nooit expliciet het virtuele assistent-apparaat noemen dat het aantal mogelijke Pringle-smaakcombinaties nauwkeurig kan berekenen, maar betreurt het onvermogen om de smaak van drie Pringles in één mond te kennen. Pringles bleef maandag de gag melken, veranderde zelfs hun naam op Twitter in Sad Device, nam deel aan een heen-en-weer-actie met Ram Trucks die verdubbelde op het minderwaardigheidscomplex van het Sad Device.

Het is cool dat je 35.100 lbs kunt dragen. Alles wat ik kan dragen is het verpletterende gewicht van mijn onvermogen om Pringles te proeven.

- Triest apparaat (@Phingles) 4 februari 2019

Ten slotte was er Michelob ULTRA, die twee advertenties uitbracht tijdens de Super Bowl (hun andere spot-actrice Zoe Kravitz die ASMR deed) en nog een ander merk was om op te springen op de lofprijs-idiosyncratische-menselijk-gedragstrolley. Op hun plek was een robot te zien die mensen naar allerlei soorten sporten leidde, van spinningles tot golf. Maar het eindigt met een schot van een verslagen robot, gevangen in de regen, hulpeloos kijkend in een bar terwijl zijn menselijke leeftijdsgenoten socialiseren en bier drinken. Foeno, maar voor de mensheid.

Wat deze #SuperBowl-advertenties mij hebben geleerd, is dat de robots opstaan ​​en ons vermoorden vanwege Pringles en bier.

- Mary E. McGlynn (@MaryEMcGlynn) 4 februari 2019

Maar de gedwarsboomde Turbo Tax-robot's dorst naar wraak terzijde, de Super Bowl-robots bieden eigenlijk een bemoedigende boodschap voor ons mensen. Mensen of mensen hebben altijd een groot gevoel van eigenwaarde voor het werk dat we doen, waardoor robots in het algemeen een bedreiging worden. Door aandacht te vragen voor vaardigheden die robots nog niet kunnen overnemen, en vreugden die ze waarschijnlijk nooit zullen hebben, verminderen de adverteerders achter deze plekken de angsten die deze robots in ons wakker maken. Naarmate de technologie steeds groter wordt in ons leven, wordt het steeds belangrijker voor bedrijven die het ontwikkelen menselijk lijken.