NASA en ESA willen 'Armageddon' vermijden door een satelliet in een asteroïde te smashen

$config[ads_kvadrat] not found

NASA and, ESA Unite for Mars Missions

NASA and, ESA Unite for Mars Missions
Anonim

Je kans om te worden gedood door een asteroïde is ongeveer één op 700.000. Dat is een lage kans, maar niet vergeleken met de loterij. En het gaat veel omhoog als de asteroïde groot is. Een voldoende grote ruimte-rots zou de kansen kunnen trotseren en menselijke wezens van het oppervlak van de kosmos afvegen. Maar goed dat slechts een procent van de miljoen plus asteroïden die door het zonnesysteem zippen, het potentieel hebben om ons te raken. Toch niet helemaal geruststellend.

Elke 35 miljoen jaar of zo, lijkt een massa-uitsterving onze planeet te treffen. Betreed de asteroïde Impact & Deflection Assessment-missie, NASA en het ESA-plan om meer te weten te komen over de fysica en beweging van asteroïden en om te beoordelen hoe we kunnen voorkomen dat een naderende rots door de aarde puilt.

Zoals het blijkt, Armageddon en Diepe gevolgen het zijn leuke films, maar als we daadwerkelijk bedreigd worden door een asteroïde, zouden we gek zijn om te proberen een bom op te blazen. In plaats daarvan zou ons enige haalbare beroep zijn om het net zo ver uit het pad van onze baan te duwen dat het ons met een comfortabele marge zal missen.

AIDA bestaat uit twee delen. De eerste is de door ESA geleide Asteroid Impact Mission of AIM. Kortom, het AIM-ruimtevaartuig zou een asteroïdenmaan vinden en draaien: een object dat een kleine planeet omgeeft als een natuurlijke satelliet. Volgens het huidige voorstel richt AIM zich op 65803 Didymos - een 800 meter brede rots met zijn eigen 170 meter brede maan. Het is in feite een binair asteroïdesysteem, waarbij de ene asteroïde om een ​​andere draait.

65803 Didymos wordt verondersteld het meest bereikbare asteroïdesysteem voor de aarde te zijn en zou begin volgende decennium de planeet met een afstand van 9,9 miljoen mijl moeten naderen. Het beste van alles is dat het pad de baan van de aarde niet passeert, dus er is geen reden tot bezorgdheid dat een experiment ertoe kan leiden dat het paar rotsen plotseling op een traject naar ons terechtkomt.

AIM zou worden uitgerust met een navigatiecamera, een eigen landersonde, een hele reeks instrumenten om de externe en interne samenstelling te bestuderen en een paar CubeSats voor onderzoek van derden. Het huidige AIDA-voorstel - dat nog steeds in beweging is - vraagt ​​om de lancering van AIM in oktober 2020.

Dat is echter alleen maar het saaie deel. AIM wordt verondersteld te worden gevolgd door de lancering van het NASA-geleide ruimtetuig Double Asteroid Redirection Test (DART) in juli 2021. Die 660-pond bugger zou geen enkele soort wetenschappelijke lading hebben behalve een kleine camera voor navigatiedoeleinden, en zou verwacht wordt dat het in oktober 2022 samenkomt met 65803 Didymos en AIM.

DART zou maar één doel hebben: smokkel in 65803 Didymos met meer dan 13.000 mijl per uur. Het ruimtevaartuig zou natuurlijk volledig vernietigd zijn, maar dat is het punt. Naderhand zou AIM controleren om te zien of die inslag in de asteroïde enig merkbaar effect veroorzaakte op de beweging en het traject van de asteroïde door de ruimte.

NASA en ESA hopen dat de kinetische impact van DART op de asteroïde voldoende zal zijn om te begrijpen welk effect een volledige botsing een zwaar object kan hebben op een asteroïde. Om op te starten, als DART een verandering in de baan van 65803 Didymos zou veroorzaken, zou het de eerste keer zijn dat mensen de orbitale dynamiek van een buitenaards lichaam in het zonnestelsel op een significante manier hebben veranderd.

Hoewel AIDA's primaire doel het is om te leren over asteroïde bewegingen en deze informatie in te passen in hoe we de aarde kunnen beschermen, is er nog een andere belangrijke implicatie achter dit experiment: hoe deze gegevens te gebruiken in de context van ruimtemining. Naarmate de ruimtevaartorganisaties in de wereld en bedrijven in de particuliere ruimte meer inspanningen leveren en van plan zijn middelen uit de maan en asteroïden op te halen, willen we precies weten hoe onze eigen activiteiten op deze rotsen hun eigen orbitale dynamiek kunnen beïnvloeden - en of dat Aarde in gevaar.

In ieder geval denk ik dat het voor iedereen vrij eenvoudig is om het eens te worden dat het vooruitzicht om een ​​ruimtevaartuig in een rots te slaan die door de ruimte vliegt, behoorlijk cool is.

$config[ads_kvadrat] not found