Kijken naar de New Horizons Pluto Flyby met Neil deGrasse Tyson

Pluto heeft onwaarschijnlijk groupies. Toen NASA's New Horizons-ruimtesonde vanmorgen langs Pluto voorbij zijn historische reis schreeuwde, ons een ongekend uitzicht gaf op de verre dwergplaneet, hield het Amerikaanse Museum voor Natuurlijke Historie honderd van ons, samen met Neil deGrasse Tyson en zijn astrofysicistische collega's getuige van de geschiedenis live.

Ik kwam een ​​Pluto-liefhebber aan. Maar tegen de tijd dat we het moment van ontdekking hadden gevoeld, was ik misschien een Pluto-bekeerling geworden.

Het LeFrak-theater van het museum zat vol met ruimtebeeld: Tyson, de directeur van het Hayden Planetarium, was er; Carter Emmart, de directeur van astro-visualisatie in het planetarium; zo was Denton Ebel, de curator van het museum voor aard- en planetaire wetenschappen. Ze werden samengevoegd op een externe link naar de New Horizons-missiebeheersing aan de Johns Hopkins University, die het enorme IMAX-scherm van het theater gebruikte om een ​​gedetailleerde benadering te projecteren van wat het ruimteteam zou doen, aangezien het zijn benadering van Pluto op ongeveer 7 uur naderde: 49 uur in het oosten.

Het vaartuig kon Howdy vanuit zijn positie ongeveer 7,800 mijl vanaf Pluto's oppervlak zwaaien, geen kleinigheid van verkenning. De reis begon bij de lancering op 19 januari 2006, meer dan negen jaar en bijna 3 miljard mijl in de maak. Slechts 85 jaar nadat we het ontdekten - ongeveer een derde van een van Pluto's jaren - waagden de mensen zich om naar het kleine bevroren gesteente te gaan.

Tyson stelde de virtuele onmogelijkheid van de missie aldus: "Relatief lanceren vanaf de Aarde en zo dicht bij Pluto komen, zou hetzelfde zijn als het slaan van een golfbal van twee mijl, en het laten landen in de beker." Geoloog en geofysica imaging specialist Orkan Umurhan, die was live in mission control, vergeleken met 'een naald rijgen van New York naar LA', waardoor Tyson begon te lachen. "Dat is een betere berekening dan de mijne," antwoordde Tyson.

Het belangrijkste doel van de missie is om de kleine, ijzige dwergplaneet in kaart te brengen, die tot vanmorgen slechts een korrelig stipje leek. Gedetailleerde uitlezingen door de New Horizons zullen wetenschappers helpen fundamentele vragen te beantwoorden over de geologie van het oppervlak, de interne samenstelling en de chemie van zijn atmosfeer. Uiteindelijk zal de sonde afbeeldingen leveren met een resolutie die meer dan duizend keer beter is dan die van de Hubble. Deze scan van de ijzige rand van ons zonnestelsel zou een mijlpaal kunnen zijn in het begrijpen hoe iemand van ons hier is ontstaan.

De menigte bereikte een koortshoogte bij de aankondiging van de flyby. Het CGI-beeld van de met goudfolie ingelegde ruimtesonde naderde de ijzige bol op het gigantische scherm en digitale schaduwen die naar buiten schoten toonden precies op welk punt New Horizons zich zou moeten concentreren.

Umurhan hield de ruimte open toen hij beschreef hoe het vaartuig Pluto snel in kaart bracht met een reeks foto's. "Je kunt nu de frames zien die worden genomen, en het gebeurt feitelijk terwijl we spreken," zei hij, waarna hij betrapt werd op zijn zelfbeheersing. "Oh mijn god," zei hij. "Dit is het - het is precies nu." Een waarderend gebrul kwam uit de menigte. Zij - de mensheid, om er geen punt op te zetten - hadden het fantastische verwezenlijkt. New Horizons was het dichtst in de buurt van Pluto gekomen.

Emmart wees erop dat wat we op het IMAX-scherm zagen slechts een simulatie was. "Deze beelden worden nu genomen, maar het ruimtevaartuig is onder stroom", zei hij. "Deze afbeeldingen druppelen later door, maar daarom doen we dit evenement - om je een beetje te laten zien wat er aan de hand is."

Het vaartuig zal wachten tot ongeveer 9:00 uur. Oostelijk om concrete gegevens terug te sturen naar missiecontrole. Tot die tijd waren de gesimuleerde afbeeldingen die we zagen alleen berekeningen van navigatie-informatie die zullen worden gebruikt om de werkelijke afbeeldingen te matchen met het fotografische mozaïek van het oppervlak van Pluto. Tyson maakte grapjes over de kans dat het vaartuig op zee was verloren. "Het is heel goed mogelijk dat dit ding werd vernietigd door buitenaardse zappers of malafide asteroïden," zei hij.

De vertraging van de gegevens kon het moment niet bederven, waarvoor Tyson voorbereid was. "Om voor de eerste keer een object in de verte te zien, is een van de oudste emoties die mensen ooit hebben gehad sinds we de grot verlieten," zei hij. "Wat is aan de andere kant van dat dal, wat ligt op de top van de berg? Iemand mag dat doen en terugkomen om het iedereen te vertellen. "Hij concludeerde:" Gezien hoeveel we hebben onderzocht, is het niet elke dag wanneer we iets voor de eerste keer te zien krijgen, dat nog nooit door een ander mens is gezien. Dit is een speciaal moment. Dit is een speciale dag, met negen jaar van anticipatie die ervoor heeft gezorgd."