NASA-onderzoekers kijken naar Auroras Verhuizen naar het magnetische veld van de Beat of Earth

$config[ads_kvadrat] not found

Helical Pathway of Charge in Magnetic Field and Aurora Borealis

Helical Pathway of Charge in Magnetic Field and Aurora Borealis
Anonim

In een nieuwe studie gepubliceerd in Natuurfysica op maandag illustreren NASA-wetenschappers een beter begrip van hoe het magnetisch veld van de aarde de schepping en beweging van atmosferische aurora beïnvloedt. Gegevens uit NASA's tijdgeschiedenis van gebeurtenissen en macroscale interacties tijdens substormen (THEMIS) tonen hoe aurora's vibreren en dansen in relatie tot magnetische verstoringen die zich van de hemel naar de grond uitstrekken.

"We hebben eerder soortgelijke observaties gedaan, maar dan op één plaats tegelijk - op de grond of in de ruimte", zei David Sibeck, THEMIS-projectwetenschapper bij NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland, in een persbericht. Sibeck, die niet deelnam aan de nieuwe studie, legde uit: "Als je de metingen op beide plaatsen hebt, kun je de twee dingen met elkaar in verband brengen."

THEMIS is een missie bestaande uit vijf verschillende ruimtevaartuigen, die rond de planeet cirkelen en waarnemingen van enkele van de meest intense magnetosferische activiteit die ooit is verzameld, vastleggen.

Waarom zijn aurora's van een dergelijke fascinatie voor wetenschappers? Naast kijken, nou, verbazingwekkend - de wetenschap achter aurora's kan ons meer leren over de soorten kosmisch materiaal en fysica die onze eigen planeet beïnvloeden. Een aurora wordt veroorzaakt doordat zonnewind het aardmagneetveld raakt en in feite verschillende atmosferische deeltjes oplaadt, zodat ze energie uitstralen in de vorm van uitbundig en mooi licht. Dit soort fysica beïnvloedt het type communicatie en GPS-satellietinstrumenten waar we dagelijks op vertrouwen.

Door de verlichte dans van aurora in kaart te brengen, kunnen wetenschappers beter begrijpen hoe magnetische velden zelf bewegen en waar elektrische stromen het sterkst zijn en geconcentreerd tijdens een geomagnetische storm. Met die kennis kunnen onderzoekers van tevoren weten welke plaatsen op aarde mogelijk het meest vatbaar zijn voor elektromagnetische storing.

Over het algemeen bevestigt de nieuwe studie dat een aurora oplicht en dimt in de 60 minuten durende cyclus dat magnetische veldlijnen oscilleren.

"In de loop van dit evenement gooien de elektronen zich naar aarde, stuiteren dan terug van de magnetosfeer en gooien zich dan terug," zei Sibeck.

Terwijl THEMIS meer gegevens verzamelt, kunnen NASA-onderzoekers (en anderen) meer stukjes samenvoegen om uiteindelijk het volledige beeld te begrijpen van hoe een aurora zich gedraagt.

$config[ads_kvadrat] not found