Innovatie en verstoring worden minder waarschijnlijk met een groter team, vindt Study

Een zilveren voering van het hebben van een appartement zo klein je kunt voelen dat je maag de muur poetst met een bijzonder sterke uitademing is dat je je niet slecht hoeft te voelen en niet moet helpen wie het diner kookt of de afwas doet. Het plaatsen van twee mensen in de anderhalf brede gang waarin onze koelkast, oven, magnetron en spoelbak staan, is gewoon een niet-starter. Het is soms frustrerend, maar het heeft bijgedragen aan het induceren van een natuurlijke verdeling van de arbeid - iedereen die kookt raakt de afwas niet - die volgens mij niet anders zou zijn gebeurd, en het dempte het goedbedoelde, maar niet altijd constructieve, instinct om help een drukke kok die in de zone en wil niet gestoord worden met het vinden van een te schillen groente of zo.

Dit is een aangepaste versie van onze wekelijkse Strategienieuwsbrief, die rapportage en inzicht biedt over uw carrière, uw leven en uw financiën. Meld u hier gratis aan.

Kortom, het heeft me geholpen de wijsheid te waarderen van het oude gezegde, "te veel koks in de keuken", een aforisme over teamdynamiek en samenwerking dat onlangs werd gevalideerd door een nieuwe analyse van meer dan 65 miljoen patenten en projecten van onderzoekers van de Universiteit van Chicago. Hoe meer mensen bij een project betrokken zijn, vonden de onderzoekers, des te minder waarschijnlijk is het dat dit leidt tot bevindingen die ontwrichtend of vernieuwend zijn.

De manier waarop we onszelf in groepen organiseren heeft een grote impact op het soort ideeën dat we bedenken en naar voren brengen. Met name reclamebureaus zijn een interessante plaats om deze dynamiek aan het werk te zien, omdat ze zich in de onzekere positie bevinden om hun eigen creativiteit op de markt te brengen. Het fuzzy-onderscheid tussen wat echt de beste omgeving is om creatief werk te voltooien - en wat Brad, een regionaal VP marketing van Brad, een middelgrote verkoper, denkt een creatief persoon moet zijn beste werk doen - kan soms enorm zijn. ik hou hiervan New Yorker verhaal uit 2014 over een reclamebureau genaamd Barbarian dat $ 300.000 aan 'superdesk' heeft uitgegeven - '4.400 vierkante meter aan golvende, ongebroken brutaliteit om mensen en ideeën te laten stromen' - om als werkstation te dienen voor al zijn 120 New Yorkse werknemers.

Superdesk duurde ongeveer twee jaar: het werd in 2016 te koop aangeboden op Craigslist.

Bij The Barbarian Group in New York hebben ze 'The Superdesk' gemaakt. Het 4400 m2 tellende bureau weeft door 20.000 vierkante voet kantoor! 😱 #Goals pic.twitter.com/S1VOLy7e8h

- UrbanWorkSpace (@Urban_WorkSpace) 19 juli 2017

Het idee dat je te veel koks in de keuken kunt hebben, geldt ook voor het rijk van wetenschap en technologische ontdekking, volgens een nieuwe studie van onderzoekers van het Knowledge Lab van de University of Chicago. Hun nieuwe paper werd vorige week gepubliceerd in het tijdschrift Natuur.

Hoofdauteur James Evans, hoogleraar sociologie en directeur van het Knowledge Lab, vertelt omgekeerde dat het niet echt uitmaakt wat soort van het werk waar u bij betrokken bent: grotere teams en grotere entiteiten zijn van nature conservatiever. We zouden dit het " transformers Effect."

"Grote teams zijn duur", legt Evans uit. "In een grote productiestudio, als ze zich afvragen: produceren we Transformers 9 of Slumdog Millionaire ? '… Ze komen goed Transformers 9.”

Met andere woorden, wanneer u een groot team samenstelt, besteedt u veel meer geld, wat leidt tot hogere verwachtingen over wat dat team moet bereiken om al die cheddar te rechtvaardigen. Dat leidt bij uitbreiding tot veiliger inzetten. Het maakt ook niet echt uit wat voor soort werk ze doen. Het team van Evans onderzocht ongeveer 60 jaar aan gegevens voor in totaal ongeveer 65 miljoen patenten, papieren en stukjes software die GitHub had getrokken.

Elk project werd computationeel beoordeeld. (Bijvoorbeeld door te kijken hoe vaak het werd geciteerd.) Wat het team ontdekte, was dat bij elk nieuw teamlid de kans op een disruptieve innovatie afnam. Het verschil werd kleiner naarmate het team in kwestie groter werd (d.w.z. er is een groter verschil tussen een team van twee en een team van vier dan dat er is tussen een 98-koppig team en een team met 100). Naast de last van hogere verwachtingen, zijn grotere teams ook vatbaarder voor een probleem dat organisatorische psychologen oproepen collaborative interference.

"Ik heb recensies geschreven met 10, 12, 14 mensen en een interessant idee dat ik door iemand anders was vermoord, en ik heb waarschijnlijk sommige van hun ideeën gedood omdat ze onrealistisch waren," zegt hij. Meer mensen om je ideeën neer te schieten leidt tot minder risico's.

Dus je vraagt ​​je misschien af, betekent dit dat we moeten beginnen om alle slimme mensen op te sluiten in eenzame opsluiting totdat ze hun genialiteit op de wereld ontketenen? Niet precies. Er is waarde in 'conservatieve' wetenschap, zoals Evans het uitdrukte, namelijk dat het nodig is om bestaande ideeën te verfijnen, zoals de winnaars van de Nobelprijs voor fysica van 2017, die de eer kregen om definitief een 100 jaar oude theorie van Albert Einstein's te bewijzen.

De "2017 natuurkunde Nobel was een enorme staaltje van ingenieurswetenschappen, maar het was ook het meest conservatieve experiment in de geschiedenis", legt hij uit. "Ik zeg niet dat wetenschap slecht is; het zal de ingevingen uit het verleden exploiteren. Maar het zal geen nieuwe ingevingen genereren."

Dus wat kunnen we van dit alles nemen? Evans zegt dat meer subsidiërende instanties modellen moeten adopteren zoals de Bill & Melinda Gates Foundation, die bestaat om risicovolle weddenschappen te financieren. De mentaliteit van de durfkapitalist - ik maak 100 weddenschappen waarvan er 99 falen, maar er is er één die groot betaalt - is iets dat andere entiteiten die onderzoek financieren moeten overwegen. "Het lijdt geen twijfel dat het beter is om risico's en innovatie te stimuleren", zegt Evans.