Raiders!' Zal je beschaamd maken over je kindertijd

Mede-regisseurs Tim Skousen en Jeremy Coon wisten het Raiders of the Lost Ark: The Adaptation op dezelfde algemene, vage manier die elke andere filmnerd ervan wist. Geruchten over een onberispelijke shot-voor-opname-remake van de onsterfelijke klassieker van Steven Spielberg, gemaakt door een groep van 11-jarige beste vrienden uit Mississippi, waren zo lang door fan-kringen gegaan dat ze niet eens wisten of het echt was. Tot op een dag, toen ze net als Indiana Jones zelf, een schatvreemdeling tegenkwamen dan fictie.

Een toevalscreening van de eigenlijke film en een ontmoeting met de inmiddels volwassen Chris Strompolos inspireerden het paar om het verhaal voort te zetten met Raiders !: The Story of the Greatest Fan Film Ever Made. De documentaire beschrijft de ups en downs van Strompolos en de liefdeswerkarbeid van liefdesbetrokkenheid Eric Zala om hun trouwe recreatie van Raiders of the Lost Ark, die nog een laatste opname gemist had.

omgekeerde sprak met Skousen en Coon over wat er nodig was om het verhaal van Strompolos en Zala voort te zetten, hoe het filmen van de voltooiing van het explosieve vliegtuigstek van de film een ​​perfecte timing was en waarom zo'n ambitieuze aanpassing vandaag waarschijnlijk niet door kinderen zou kunnen worden gedaan.

Wanneer hoorden jullie voor het eerst de aanpassing van Eric en Chris?

JC: Ik had er geruchten van gehoord, maar ik kon het nergens online vinden. Maar in maart 2013 toonden Chris en Eric het op een kinderfilmfestival als onderdeel van hun rondleiding door het boek. Ik zag het met ongeveer 20 mensen, en ongeveer 15 minuten erin werd ik gewoon verliefd. Creatief was ik niet op een goede plek. Op het moment waren er geen projecten waar ik enthousiast over was en dit sloeg me op het perfecte moment.

Hebben jullie dat soort fanfilms gemaakt toen je nog kinderen was?

JC: Dat deed ik niet omdat ik te veel videogames speelde.

TS: Je kijkt De aanpassing en je voelt je beschaamd voor je eigen jeugd. Je hebt zoiets van, "Ik heb mijn leven verspild!" Ik maakte geen films zoals dat. Ik heb nu kinderen en alles wat ik kan bedenken is dat ik echt hoop dat mijn kinderen meer op Chris en Eric lijken dan ik. Maar ik heb wel veel skateboardvideo's gemaakt. Ik was een van die mensen die Spike Jonze emuleerde of zoiets.

Wat denk je dat Eric en Chris al die jaren hebben gemaakt?

TS: Chris begint altijd dingen en Eric maakt altijd dingen af, dus ze zijn echt een goed team. Chris heeft de passie van: "Ik wil dit proberen, ik wil dit doen", en zo begon het met hen als kinderen, en hij was toevallig partner met de juiste persoon omdat hij drie of vier jaar in een soort van gedaan. Eric is het type man dat als hij besluit dat hij iets wil doen, hij het helemaal zal nemen.

Het was Chris die deze vliegtuigscène wilde doen en Eric wist het niet zeker omdat hij wist wat hij zou doen om het af te maken, en toen was hij uiteindelijk overtuigd.

Jullie hebben eerder samengewerkt aan films over tienerangst Napoleon Dynamite en De Sasquatch-bende. Denk je dat dat thema je vooral naar de wereld heeft getrokken? Raiders! jongens?

TS: Ik denk dat we tieners gewoon grappig vinden. Met deze kinderen was het een natuurlijke fit voor het soort verhalen dat we altijd hebben verteld over mensen die in transitie zijn en die meer in de overgang zijn dan tieners? Dit had al die elementen, maar het was geen script. Dit was echt wat er gebeurde.

Wat zeiden Chris en Eric toen je hen benaderde om de documentaire te maken?

JC: Ik ontmoette Chris tijdens de vertoning en ik dacht net, "Hé, hoe lang ben je in de stad?" Ik heb de avond erna met hem gedineerd en hem aardig leren kennen. Toen werkte hij aan Eric die het wat langer nodig had om te overtuigen. Maar dat is goed, want het duurde twee of drie maanden om iedereen op dezelfde pagina te krijgen. Nadat ze zich hadden aangemeld was het een volledig open boek. Chris stuurde me een doos met alles waar hij mee te maken had De aanpassing voor ons om door te gaan. Het is vrij krachtig om iemand je te laten vertrouwen met hun leven en hun jeugd. Ik zou het heel moeilijk hebben om dat te doen.

De vlakke volgorde leek een andere natuurlijke manier om het verhaal verder te ontwikkelen.

TS: Het was perfect vanuit een documentair perspectief. Het gaf een traject naar de film, dus het was niet alleen alles gebaseerd op het verleden. Het is iets dat vandaag gebeurt en dat meer een cinema vérité-stijl kan zijn, waar we ze nu observeren, doen wat ze als kinderen deden.

Waren ze comfortabel met jullie om hen heen aan het filmen? Handelden ze gewoon natuurlijk?

TS: Documentaires hebben alles te maken met relaties.

JC: Het is niet anders dan hoe je vrienden maakt. Je bouwt een band op met iemand en je zult er komen zolang je voor ze zorgt en je eerlijk bent. Dat soort dingen gaat een lange weg. Het zou heel moeilijk zijn om een ​​documentaire te maken met iemand met wie je geen vrienden bent.

Je neemt ook veel geweldige tussentijdse opnames op uit het moment waarop ze opnamen als kinderen. Was dat slechts een deel van wat ze aan u hebben overgedragen?

TS: Dat was een deel van dat spul. Het interessante element hier is de derde medewerker, Jayson Lamb. Als kind was hij eigenlijk niet zo bezig met remakes Raiders of the Lost Ark. Hij was meer geïnteresseerd in het doen van de speciale effecten en dat soort dingen.

Ze filmden dit al die jaren, en tussendoor was hij meer geïnteresseerd in het filmen als tieners dan in de remake. Dus dat was echt een geluk voor ons omdat we eindigden met al deze coole kleine momenten.

Denk je dat er nu een film is waarvan je denkt dat kinderen ze zouden willen recreëren zoals de Raiders! jongens deden?

JC: Warcraft ?

TS: Dat is een moeilijke vraag, omdat het in al deze dingen terechtkomt, zoals, worden we zo oud dat we niet denken dat films net zo goed zijn als vroeger?

JC: Ik weet niet dat er iconische films zijn die we nu hebben opgegroeid: bek, Star Wars, Terug naar de toekomst, Raiders. Er is geen "de film van 1981" of "de film van 1982" meer. Die films waren op dat moment zo baanbrekend, en nu is er gewoon zoveel content voor kinderen dat het moeilijk is om tot één ding te worden aangetrokken.

Dit interview is bewerkt voor beknoptheid en duidelijkheid