Unieke chimpanseeketens worden bedreigd door menselijke activiteiten, vindt Study

Chimpansees en mensen delen 99 procent van ons DNA, om maar te zwijgen van een gemeenschappelijke voorouder. Recent onderzoek heeft duidelijk gemaakt dat er talloze parallellen zijn tussen ons, een van de meest opmerkelijke wezens dat we allebei levendige culturen hebben. Nieuw onderzoek toont echter aan dat de chimp-cultuur, rijk aan unieke vormen van communicatie, gameplay en voedselverzameling, in verval is. Ironisch genoeg is de schade een gevolg van de menselijke cultuur.

Menselijke activiteit zorgt momenteel voor een afname van de populaties populaties met een snelheid van 2,5 tot 6 procent per jaar. In een studie gepubliceerd donderdag in Wetenschap, een internationaal team van wetenschappers onthult dat chimpansees een drastische vermindering van hun gedragsdiversiteit ervaren. Het is verminderd met 88 procent op plaatsen waar de menselijke impact het grootst is, in vergelijking met gebieden met de minste menselijke impact.

Co-auteur en Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie postdoctoraal onderzoeker Ammie Kalan, Ph.D., vertelt omgekeerde dat menselijke vernietiging in vele vormen komt, zoals stropen, houtkap, mijnbouw en grootschalige plantages. Deze acties leiden tot het verlies, de degradatie en fragmentatie van de natuurlijke habitats van de chimpansees. Het is geen geheim dat chimpanseehabitat en -bronnen worden vernietigd, maar de nieuwe studie documenteert de schade die wordt aangericht aan de minder tastbare delen van hun leven.

"Dit komt waarschijnlijk door de verstoring van sociaal leren en culturele overdrachtsprocessen die jonge chimpansees nodig hebben om van anderen te leren", legt Kalan uit. Deze verstoring kan betekenen dat gedrag niet langer wordt doorgegeven aan de volgende generatie en dat deze gedragingen verouderd kunnen raken onder nieuwe, veranderende omgevingen.

Chimpansees vertonen, net als andere sociaal intelligente dieren, groepsspecifieke gedragingen die sociaal geleerd zijn en van het ene individu naar het andere worden doorgegeven. Kalan legt uit dat cultureel gedrag bij chimpansees onder andere het kraken van noten, termietenvisserij, bladsponzen, accumuleren van stenen gooien en vissen met algen is. Er is enorme variatie tussen chimpansees in hun groepsgedrag, wat het bewijs is van hun unieke culturen. Kalan persoonlijk het meest gefascineerd door cultureel gedrag dat communicatief in functie is, omdat deze het meest maatschappelijk relevant zijn.

"Chimpansees bladeren bijvoorbeeld om verschillende redenen in verschillende populaties," zegt Kalan, die het expressieve gebaar beschrijft waarin een chimpansee bijt neemt van bladeren terwijl hij een luid knallend geluid maakt. "Sommige populaties hebben vreemd gedrag, zoals accumulatief gooien met stenen, wat lijkt te zijn voor communicatie, maar het is nog niet duidelijk. Ik onderzoek momenteel een aantal van deze gedragingen nader."

Kalan en haar collega's hebben een dataset samengesteld waarin deze gedragingen samen met milieu-, sociaal en demografisch gedrag zijn opgenomen. Over het geheel genomen hebben de gegevens - waaronder nieuwe veldobservaties in Oeganda en vorig onderzoek - chimpansees gedocumenteerd in 144 gemeenschappen in heel Afrika die 31 voorbeelden van gedragingen interpreteerden. Ze hebben ook gemeten voor niveaus van menselijke impact - zoals de dichtheid van menselijke populaties, het bestaan ​​van wegen en een afgesneden bosbedekking.

De gebieden waar de menselijke impact het grootst was, bleken ook plaatsen te zijn waar de minste diversiteit van chimpanseegedragingen bestond. De waarom van dit effect is een veelzijdig antwoord: het zou kunnen dat, zoals Kalan uitlegde, de bevolking een belangrijke rol speelt bij het behoud van culturele kenmerken - chimpanseegemeenschappen bestaan ​​uit individuen die bestaan ​​binnen een specifieke geografische locatie, en het is waarschijnlijk dat wanneer er er zijn minder chimpansees op die locatie, het is moeilijker om culturele eigenschappen te behouden. Dat is eerder getoond voor mensen, dus het is redelijk om te zeggen dat het waar kan zijn voor chimpansees.

Onderzoekers veronderstellen ook dat als mensen dichter bij chimpansees komen, ze de frequentie van opvallend gedrag zoals notenkraken kunnen verminderen in een poging om niet opgemerkt te worden. Verslechtering van de leefomgeving en uitputting van hulpbronnen maken het ook moeilijker voor gemeenschappen om te groeien, waardoor kansen voor sociaal leren worden beperkt.

Ten slotte kan de klimaatverandering bijdragen aan de afname van de chimpanseecultuur, omdat deze invloed heeft op de productie van belangrijke voedselbronnen - het is moeilijker om noten te kraken (een cultureel gedrag getuige in West-Afrika) wanneer klimaatverandering de beschikbaarheid van de noten schaadt.

Deze studie, zo beweren de auteurs, is het bewijs dat specifieke interventies nodig zijn om de natuurlijke hulpbronnen en gereedschapslocaties te beschermen die door chimpansees worden gebruikt. Ze pleiten voor "culturele erfgoedsites van de chimpansee" - regio's die uniek zijn voor de culturele diversiteit van chimpansees die, wanneer ze worden beschermd, "hun capaciteit voor culturele evolutie kunnen waarborgen". Er is nog steeds een beperkt begrip van de lokale tradities van chimpansees. De angst is dat mensen niet genoeg leren om te helpen totdat het te laat is.

"We hopen dat deze studie de integratie van gedrags- en culturele diversiteit in beheersplannen voor chimpansees bevordert, en op dezelfde manier voor andere cultureel rijke taxa zoals walvisachtigen en orang-oetans," zegt Kalan. "Naast levensvatbare populatiegroottes en genetische diversiteit, zouden we ook moeten overwegen om uniek dierlijk gedrag en culturen te beschermen voordat ze ook verdwijnen."

Abstract:

Chimpansees bezitten een groot aantal gedrags- en culturele eigenschappen bij niet-menselijke soorten. De 'verstoringshypothese' voorspelt dat menselijke impact de hulpbronnen uitput en sociale leerprocessen verstoort die nodig zijn voor gedrags- en culturele overdracht. We gebruikten een ongekende dataset van 144 chimpanseegemeenschappen, met informatie over 31 gedragingen, om aan te tonen dat chimpansees in gebieden met een hoge menselijke impact een gemiddelde kans op voorkomen hebben van 88%, over alle gedragingen, vergeleken met gebieden met een lage impact. Dit verlies aan gedragsmatige diversiteit was duidelijk, ongeacht de groepering of categorisering van gedrag. Daarom kan de menselijke impact niet alleen geassocieerd zijn met het verlies van populaties en genetische diversiteit, maar ook van invloed zijn op hoe dieren zich gedragen. Onze resultaten ondersteunen de opvatting dat 'cultureel belangrijke eenheden' moeten worden geïntegreerd in natuurbehoud.