Menselijke gezichten worden het meest beïnvloed door deze drie genen, vindt Study

Het gezicht is een van de meest dynamische hulpmiddelen die we hebben om met succes te leven en te communiceren met andere mensen. We zijn evolutionair ontworpen om aandacht te schenken aan het gezicht van andere mensen, hun mok te scannen om te onderscheiden wat hun sociale klasse is, of ze gezond zijn, of ze een vriend of vijand zijn, en nog veel meer. Er is een reden dat we een vriend in een menigte kunnen uitkiezen via hun gezicht in plaats van met hun arm. Maar wat de grote variabiliteit tussen gezichten bepaalt, is nog niet precies bekend.

Volgens een paper gepubliceerd donderdag in de Proceedings van de National Academy of Sciences het komt neer op single-genvarianten die grote effecten hebben op gelaatstrekken. Onderzoekers aan de universiteiten van Oxford en Surrey identificeerden drie genen die het meest invloed hebben op hoe een gezicht eruit ziet: het gen PCDH15, dat meestal wordt geassocieerd met een rechte neus; MBTPS1, dat de biosynthese van steroïden regelt; en TMEM163, die van invloed is op de vraag of een persoon gezichtsdysmorfia ontwikkelt.

De ontdekking van deze genvarianten maakt mogelijk de weg vrij naar een beter begrip van de moleculaire mechanismen die genen beïnvloeden en hun vermogen om het gezicht te vormen.

"Gezichtskenmerken, zoals de vorm van de neus, een terugwijkende kin of de 'Hapsburg lip', worden vaak doorgegeven in families van generatie op generatie," zei senior auteur Sir Walter Bodmer, Ph.D., in een verklaring naar omgekeerde. "Ons succes om dit te kunnen doen specifieke genetische varianten identificeren, wat nog niet eerder is gedaan, was afhankelijk van het gebruik van gecompliceerde statistische procedures om gezichtsbeelden van menselijke vrijwilligers te analyseren."

Wetenschappers hebben al een uitgebreid overzicht van welke genen bepalen welke gelaatstrekken. Ze wisten gewoon niet in hoeverre die genen meer significante veranderingen in het gezicht voorspellen. Om dat te achterhalen, analyseerde het onderzoeksteam 3D-camerabeelden van identieke en niet-identieke tweelingen (een uiterst nuttige proxy voor genstudies, aangezien identieke tweelingen genetische replica's van elkaar zijn), met behulp van gezichtsgegevens verzameld van 1.832 vrijwilligers van de mensen van het British Isles-project en 1.567 deelnemers uit de UK cohortstudie van Twins (evenals de gezichten van 33 vrijwilligers van Oost-Aziatische afkomst).

De onderzoekers hadden al de genetische profielen van de meeste deelnemers, dus moesten ze echt alleen observeren welke gelaatstrekken het meest variabel waren tussen mensen, en achterwaarts werken om te bepalen met welke genen die kenmerken overeenkwamen.De 3D-camera raapte 30.000 oppervlaktepunten op de gezichten van de deelnemer op en de onderzoekers brachten veertien 'landmark'-punten aan het licht, zoals het puntje van de neus. Nadat de onderzoekers alle afbeeldingen op elkaar hadden gelegd om de herkenningspunten op één lijn te brengen, hadden ze een zeer duidelijk beeld van welke delen van gezichten het meest van elkaar verschilden - en bij uitbreiding, welke genen het meest verantwoordelijk waren voor het vormgeven van het gezicht.

Na een hoop analyses ontdekte het team dat genen die de vorm van de neus regelen, steroïde biosynthese en gezichtsdysmorfie de belangrijkste factoren zijn bij het beïnvloeden van het algehele uiterlijk van een menselijk gezicht.

"Dit niveau van genetische variabiliteit is waarschijnlijk ontstaan ​​door natuurlijke selectie, bijvoorbeeld voor de erkenning van lidmaatschap van een groep of als een gevolg van differentiële partnerkeuze met betrekking tot gelaatstrekken," schrijven de onderzoekers. "Van aangezicht tot aangezicht, dat is hoe we elkaar herkennen, en we kunnen dat doen omdat het menselijk gezicht zo enorm variabel is."