Neurowetenschap legt uit waarom sommige mensen creatiever zijn dan anderen

Creativiteit wordt vaak gedefinieerd als het vermogen om met nieuwe en nuttige ideeën te komen. Net als intelligentie kan het worden beschouwd als een eigenschap die iedereen - niet alleen creatieve "genieën" zoals Picasso en Steve Jobs - in zekere mate bezit.

Het is niet alleen jouw vermogen om een ​​foto te tekenen of een product te ontwerpen. We moeten allemaal creatief denken in ons dagelijks leven, of het nu gaat om het maken van een diner met restjes of het maken van een Halloween-kostuum uit kleding in je kast. Creatieve taken variëren van wat onderzoekers 'little-c'-creativiteit noemen - een website maken, een verjaardagscadeau maken, of een grappige grap bedenken - tot' Big-C'-creativiteit: een speech schrijven, een gedicht componeren of een ontwerp maken wetenschappelijk experiment.

Psychologie en neurowetenschappen onderzoekers zijn begonnen met het identificeren van denkprocessen en hersengebieden die betrokken zijn bij creativiteit. Recent bewijs suggereert dat creativiteit een complex samenspel is tussen spontaan en gecontroleerd denken - het vermogen om zowel spontaan te brainstormen over ideeën als deze opzettelijk te evalueren om te bepalen of ze daadwerkelijk zullen werken.

Ondanks deze vooruitgang is het antwoord op één vraag bijzonder ongrijpbaar gebleven: wat maakt sommige mensen creatiever dan anderen?

In een nieuwe studie onderzochten mijn collega's en ik of iemands creatieve denkvermogen deels kan worden verklaard door een verbinding tussen drie hersennetwerken.

De hersenen in kaart brengen tijdens creatief denken

In het onderzoek hebben 163 deelnemers een klassieke test van 'divergent denken' afgerond, de alternatieve gebruikstaak, die mensen vraagt ​​nieuwe en ongewone toepassingen voor objecten te bedenken. Toen ze de test afrondden, ondergingen ze fMRI-scans, die de bloedtoevoer naar delen van de hersenen meten.

Zie ook: Luisteren naar 'Happy' muziek ontsluit creativiteit, rapport van wetenschappers

De taak beoordeelt het vermogen van mensen om afwijken van het algemene gebruik van een object. In de studie toonden we deelnemers bijvoorbeeld verschillende objecten op een scherm, zoals een tandvleesomslag of een sok, en vroegen ze om creatieve manieren te bedenken om ze te gebruiken. Sommige ideeën waren creatiever dan andere. Voor de sok stelde één deelnemer voor om hem te gebruiken om je voeten te verwarmen - het algemene gebruik voor een sok - terwijl een andere deelnemer voorstelde om hem als een waterfiltersysteem te gebruiken.

Wat belangrijk is, is dat mensen die het beter deden met deze taak ook geneigd waren te melden dat ze creatievere hobby's en prestaties hadden, wat consistent is met eerdere onderzoeken die aantonen dat de taak een algemeen creatief denkvermogen meet.

Nadat deelnemers deze creatieve denktaken in de fMRI hadden voltooid, maten we de functionele connectiviteit tussen alle hersenregio's: hoeveel activiteit in een regio correleerde met activiteit in een andere regio.

We hebben ook hun ideeën voor originaliteit gerangschikt: algemeen gebruik kreeg lagere scores (met behulp van een sok om je voeten te verwarmen), terwijl ongewoon gebruik hogere scores kreeg (met een sok als een waterfiltersysteem).

Vervolgens correleerden we de creativiteitsscore van elke persoon met alle mogelijke hersenverbindingen (ongeveer 35.000) en verwijderde deze verbindingen die, volgens onze analyse, niet correleerden met creativiteitsscores. De resterende verbindingen vormden een 'high-creative'-netwerk, een reeks verbindingen die zeer relevant zijn voor het genereren van originele ideeën.

Nadat het netwerk was gedefinieerd, wilden we zien of iemand met sterkere verbindingen in dit hoog-creatieve netwerk goed scoort op de taken. We hebben dus de sterkte van de verbindingen van een persoon in dit netwerk gemeten en vervolgens voorspellende modellering gebruikt om te testen of we de creativiteitsscore van een persoon konden schatten.

De modellen onthulden een significante correlatie tussen de voorspelde en waargenomen creativiteitsscores. Met andere woorden, we zouden kunnen inschatten hoe creatief de ideeën van een persoon zouden zijn op basis van de kracht van hun verbindingen in dit netwerk.

We hebben verder getest of we creatief denkvermogen konden voorspellen in drie nieuwe voorbeelden van deelnemers wier hersengegevens niet werden gebruikt bij het bouwen van het netwerkmodel. We vonden in alle steekproeven dat we - zij het bescheiden - het creatieve vermogen van een persoon konden voorspellen op basis van de kracht van hun verbindingen in hetzelfde netwerk.

Over het algemeen kwamen mensen met sterkere connecties met betere ideeën.

Wat gebeurt er in een "High-Creative" -netwerk

We ontdekten dat de hersengebieden binnen het 'high-creative'-netwerk tot drie specifieke hersensystemen behoorden: de standaard-, salience- en uitvoernetwerken.

Het standaardnetwerk is een reeks hersengebieden die worden geactiveerd wanneer mensen zich bezighouden met spontaan denken, zoals geestdriftig ronddwalen, dagdromen en fantaseren. Dit netwerk kan een sleutelrol spelen bij het genereren van ideeën of brainstormen, denkend aan verschillende mogelijke oplossingen voor een probleem.

Het uitvoerende besturingsnetwerk is een reeks regio's die worden geactiveerd wanneer mensen hun denkprocessen moeten focussen of controleren. Dit netwerk kan een belangrijke rol spelen in ideeënevaluatie of bepalen of brainstormideeën daadwerkelijk werken en deze aanpassen aan het creatieve doel.

Het salience-netwerk is een reeks regio's die fungeert als een schakelmechanisme tussen de standaard en uitvoerende netwerken. Dit netwerk kan een belangrijke rol spelen bij het afwisselend idee genereren en idee-evaluatie.

Een interessant kenmerk van deze drie netwerken is dat ze meestal niet tegelijkertijd worden geactiveerd. Wanneer het uitvoerende netwerk bijvoorbeeld is geactiveerd, wordt het standaardnetwerk meestal gedeactiveerd. Onze resultaten suggereren dat creatieve mensen hersennetwerken beter kunnen activeren die meestal afzonderlijk werken.

Onze bevindingen duiden erop dat het creatieve brein anders is 'bekabeld' en dat creatieve mensen beter in staat zijn om hersensystemen in te zetten die niet typisch samenwerken. Interessant is dat de resultaten consistent zijn met recente fMRI-studies van professionele artiesten, waaronder jazzmuzikanten, improviserende melodieën, dichters die nieuwe dichtregels schrijven en visuele kunstenaars die ideeën schetsen voor een boekomslag.

Toekomstig onderzoek is nodig om te bepalen of deze netwerken kneedbaar of relatief vast zijn. Maakt bijvoorbeeld het tekenen van tekenlessen tot een grotere connectiviteit binnen deze hersennetwerken? Is het mogelijk om het algemene creatief denkvermogen te stimuleren door netwerkverbindingen aan te passen?

Voorlopig blijven deze vragen onbeantwoord. Als onderzoekers moeten we onze eigen creatieve netwerken gebruiken om erachter te komen hoe we ze kunnen beantwoorden.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Roger Beaty. Lees hier het originele artikel.