MTV's 'Shannara Chronicles' Rides Non-Existent 'Game of Thrones' Backlash

The Shannara Chronicles is het soort fantasieshow dat bijna nooit te zien is op de Amerikaanse tv, wat de ingewikkelde manier is om te zeggen dat het een volledig conventionele fantasie is. Het zwemt in de afvoer van Game of Thrones, wat ironisch is, want het is precies het soort verhaal dat Thrones rebelleerde tegen het uitkomen halverwege de jaren negentig. Haar Princess Bride zonder de vreugde; Robin Hood zonder de economie.

Shannara is een verhaal van magische rotsen, weggelopen prinsessen, demonische tovenaars en uitverkoren helden. Het is hier niet verlegen voor, het opent in een weelderig Elvenbos vol tieners met puntige oren en weinig tot geen acne die strijden om het recht om door een prachtige, magische boom te worden gekozen. Dit wordt gevolgd door shirtloze druïden, magische zwaarden en een eindeloze voorraad van gekapitaliseerde denkbeeldige woorden zoals "Dagda Mor" (de schurk) of Ellcrys (de plant). Eén grote verklaring die leidt naar een commerciële breuk na de andere, elk personage probeert hetzelfde punt te maken: Shannara is een magische plek zonder ironie.

"Heroïsche fantasie" (of hoge fantasie of epische fantasie, afhankelijk) is de combinatie van grootsheid Lord of the Rings -stijl avontuur met een Arthur-verhaal "uitverkorene". Een plattelandsjongen - heel af en toe een meisje - ontdekt dat hij het lang verloren gegane iets is met de mogelijkheid om een ​​opkomend, waarschijnlijk oud kwaad iets te verslaan. Hij verzamelt een divers team, met geschikte aantallen elfen, dwergen en tovenaars, en rolt de twintig-zijdige dobbelstenen van het lot.

Gedurende de jaren tachtig en negentig was dit de dominante modus van fantasieromans, grotendeels te danken aan twee belangrijke invloeden: Terry Brooks ' Het zwaard van Shannara (de prequel naar de roman de Shannara show is gebaseerd op) en Star Wars. Ondanks de science fiction-façade, Star Wars, gemaakt door George Lucas met zijn neus begraven in Joseph Campbell's Held met duizend gezichten, was ongeveer net zo een heroïsch fantasieverhaal als mogelijk was - en het was duidelijk van invloed op bijna alle popcultuur.

Het zwaard van Shannara werd gepubliceerd in 1977, hetzelfde jaar als Star Wars. Het was grotendeels een Lord of the Rings knockoff, tot aan zijn Gandalf-figuur die het feest redt door een Balrog / Nazgul-achtige "Schedeldrager" te grijpen en halverwege (en dan terug) in een put te vallen. Het belangrijkste verschil: Zwaard 'S hoofdrolspeler, Shea Ohmsford, is niet alleen een sterke, fatsoenlijke persoon zoals Frodo Baggins, maar, a la Het zwaard in de steen, hij is de enige overlevende erfgenaam van de koninklijke Shannara-lijn en daarom is hij de enige wiens magie de wereld kan redden.

Het is dit soort verhaal dat Game of Thrones lijkt vanaf het begin tegen te werken. De twee meest schokkende gebeurtenissen - de Stappen van Baelor en de Rode Bruiloft - gingen over het vermoorden van de vermeende helden. Sansa's verhaal gaat bijna helemaal over hoe er geen goed versus slecht en hoofse liefde is, en ridders zullen eerder nare en niet minder zijn. Maar een van de geheimen voor Thrones 'Succes is dat het probeert zijn koek te hebben en het op te eten, met de verhalen van Jon en Dany die beide een zeer traditionele hoge fantasie in tekst, zo niet in toon zijn.

GOT is een zelfbewuste heroïsche fantasie geschreven en op het scherm gezet als iets donkerder en smeriger. Op dezelfde manier, de andere grote visuele fantasie van de laatste decennia, Lord of the Rings, vertelde een eenvoudiger heroïsch verhaal, maar de wereld leek tragisch en smerig. Het belangrijkste verschil tussen LOTR en zijn volgers, dan: Lord of the Rings zegt: "Elven zijn triest en zeldzaam", terwijl verhalen zo zijn Shannara zeg "Elfen neuken geweldig!"

De zeer conventionaliteit van Shannara kan het conceptueel aantrekkelijk maken, maar het maakt het niet noodzakelijk goed. Het tijdperk van fantasie Het zwaard van Shannara hielp instituut leidde tot tientallen jaren van "uitverkorene" narratieven die genreconventies afronden. (Ik herinner me dat een SF-auteur naar dit genre refereerde als "elf-waardeloze".) En als Shannara waren gebaseerd op de originele roman in de serie, het zou meer problemen opleveren.

Gelukkig, Shannara is gebaseerd op de tweede en veel betere roman, De Elfstenen van Shannara. Een typische heldenreis mengen met militaire fantasie en een gruwelijke, onverbiddelijke demonische schurk, Elfenstenen was zowel opwindender als veel donkerder dan zijn voorganger. Het is ook interessanter in termen van geslacht, met de bijna alle mannelijke cast van de vorige LOTR wannabe vervangen door relatieve geslachtspariteit, met twee ass-kicking jonge dames in het hart van haar actie. (In deze, Shannara opnieuw parallellen Star Wars, bijna vier decennia later.)

Het is een vreemde wereld waar een heroïsche fantasieserie op tv kan verschijnen - op MTV! - en pas nadat het genre is gedeconstrueerd door Game of Thrones. Het is zelfs vreemder dat Shannara is een gladde, competente hervertelling van het bronmateriaal. Of het bronmateriaal de hervertelling waard is … dat valt nog te bezien.