Moet je de achternaam van je man nemen?

De traditie zegt dat als je trouwt, je de achternaam van je man neemt en als gezin een gezin neemt, maar wat als dat niet voor jou is?

In de westerse samenleving moeten vrouwen de achternaam van hun man aannemen na het huwelijk, maar waarom? In 1921 won de vroege feministe Lucy Stone een oproep om haar meisjesnaam na het huwelijk te behouden en verklaarde dat haar naam haar identiteit was "en niet verloren mag gaan". Sinds haar poging hebben veel moderne feministen het tot hun missie gemaakt om hun meisjesnamen, post-nuptials, te behouden.

Waarom moet een vrouw de naam van een man aannemen, alleen omdat ze nu wettelijk aan elkaar gebonden zijn? Als het een uiting van respect is, waarom gaat het paar dan niet allemaal uit van een afgebroken achternaam? De vragen worden alleen maar frustrerender naarmate de tijd verstrijkt.

Persoonlijk zou ik mezelf niet als feminist beschouwen, zoals velen in de moderne samenleving feminisme zien, en had afgesproken om de achternaam van mijn man te nemen. Vele maanden nadat we de knoop hadden gelegd en van adres waren veranderd, kon ik mezelf er echter niet toe brengen zijn naam aan te nemen, wat leidde tot een lange en pijnlijke lijst met voor- en nadelen van het overstappen.

Welke vrouw denkt dat

Als vrouw ben je een aantal jaren met je achternaam doorgegaan. Het is hoe je jezelf identificeert, zowel persoonlijk als professioneel. Vrouwen hebben meestal een aantal gedachten bij het overwegen van een naamsverandering, zoals:

# 1 Het is haar werknaam. Degenen die misschien boeken of artikelen schrijven voor de kost en afhankelijk zijn van bylines als referenties, kunnen boos worden bij de gedachte aan het verliezen van hun achternaam en hun werktoewijzing. Dit kan een echte pijn zijn voor werkende vrouwen.

# 2 Het kan pijnlijk zijn om los te laten. Als je heel dicht bij je vader staat, of als enige overgebleven bent, ongeacht geslacht, om je familienaam te dragen, dan kan deze beslissing een nagelbijter zijn. Het is emotioneel moeilijk om dit stuk van jezelf los te laten of op te geven. Tenzij je namelijk een heel ongelukkige achternaam hebt!

# 3 Waarom hoeft hij het niet te doen? Als het veranderen van haar achternaam jou officieel tot een 'gezin' maakt, waar ging de huwelijksceremonie dan eigenlijk over? Als ze haar naam moet veranderen om deel uit te maken van de familie van de man, waarom moet hij dan niet de zijne veranderen?

# 4 Het wijzigen van uw ID is lastig aan de achterkant. Betalen voor uw vergunning, gezondheids-ID, sofinummer, paspoort en andere vormen van identificatie is, zachtjes gezegd, een behoorlijk verzwarend proces. Als ze legaal de achternaam van de man kan aannemen zonder de hare fysiek te moeten veranderen, waarom doet u het dan niet op de gemakkelijke manier?

Wat mannen horen

Je man zal waarschijnlijk een beetje gewond raken als je zegt dat je zijn achternaam niet wilt. Toen hij het idee naar mijn man bracht om mijn naam te behouden of beide achternamen af ​​te breken, raakte hij diep beledigd. Sommige mannen, ongeacht hun liefde voor gelijkheid en vrouwenrechten, zijn misschien gewoon traditioneel van hart.

Mannen kijken ernaar uit je te zien met hun achternaam, niet omdat ze je willen 'bezitten', maar omdat je voor hem nu een familie bent geworden. Mannen hebben meestal weinig interesse in het plannen van een bruiloft, noch maakt het ze echt uit wat u of uw bruidsmeisjes dragen of welke kleuren u heeft voor uw thema. In plaats daarvan verheugt hij zich erop je te zien deel uitmaken van zijn familie. In werkelijkheid is dit een van de weinige dingen die hij krijgt als hij getrouwd is, afgezien van je geweldige bedrijf.

Voor mannen is het niet nemen van zijn naam hetzelfde vreemde misdrijf dat hij krijgt als je niet wilt slikken of rond zijn sperma wilt zijn. Je man kan misschien niet onder woorden brengen waarom hij je beledigt, maar hij is het wel. Het ego van mannen krijgt gemakkelijk blauwe plekken, en voor hem voelt dit als een soort afwijzing.

Wat u eraan kunt doen

Dus wat doe je als je een patstelling hebt met betrekking tot je achternamen? Mijn man en ik hebben erover gepraat, gevochten, het er weken over uitgesteld, er weer over gepraat, gevochten en de cyclus herhaalde zich. Aangezien beide partijen respect willen tonen, en geen van beiden hun beslissing aan de ander wil beledigen of afdwingen, zijn voorbeelden van compromissen als volgt:

# 1 Afbreek uw achternamen. Ga ermee akkoord om uw achternaam met de zijne af te breken. Natuurlijk, het ziet er een beetje lang en dramatisch uit op je rijbewijs, maar op deze manier spreekt het beide partijen aan, omdat je technisch gezien zijn achternaam gebruikt. Je mag de jouwe ook zo houden.

# 2 Beide veranderen achternamen. Sommige vrouwen willen hun naam niet veranderen, omdat ze het gevoel hebben dat ze op de een of andere manier een deel van zichzelf zijn kwijtgeraakt, of een onzichtbare strijd tussen de seksen hebben verloren, of de visie van hun toekomstige kinderen op gendergelijkheid hebben verloren.

# 3 Neem een ​​professionele naam aan. In sommige westerse landen kunt u de achternaam van uw echtgenoot aannemen zonder de uwe wettelijk te wijzigen. Als u uw naam verandert in een professionele blunder, waarom dan niet de ene achternaam legaal gebruiken en de andere professioneel?

# 4 Verander het als je kinderen hebt. Opgroeien met ouders die verschillende achternamen aannemen, kan verwarrend zijn en op zijn minst een beetje vervelend bij het omgaan met scholen en ambtenaren. Om deze redenen en om uw familienaam hetzelfde te houden als die van uw kind, kunt u ervoor kiezen om de achternaam van uw echtgenoot aan te nemen zodra u kinderen heeft.

Het is jouw keuze

Niemand kan u vertellen welk antwoord goed of fout is. Voor een tijdje wilt u misschien uw identiteit hetzelfde houden en na verloop van tijd kunt u besluiten deze te wijzigen. Wat je gelukkig maakt, is de keuze die moet worden gemaakt.

Uiteindelijk is jouw beslissing aan jou en wat je comfortabel vindt. Het maakt je niet meer of minder een vrouw, als je de achternaam van je man deelt. Neem geen genoegen met iemand anders te plezieren. Dit is je naam en je moet ermee leven.