Is het jouw schuld dat je vals speelde?

Is het jouw eigen schuld dat je vals speelde, of is het vanwege het gedrag van je partner of de omstandigheden? Moet je je partner vertellen dat je hem hebt bedrogen? Begrijp hoe de geest werkt wanneer we vals spelen en leer hoe je met de schuld kunt omgaan.

Klik hier om de inleiding te lezen: moet je je schuldig voelen over valsspelen?

Stel dat je op vakantie was. Alleen, zonder je partner. Een hypothetische situatie. Natuurlijk nu echt! En dan heb je de heetste beroemdheid op wie je sinds altijd verliefd bent, die je kamer moet delen om een ​​of andere rare verwrongen dromerige reden.

En dan, hier komt het beste deel, je bent helemaal verslagen door die prachtige persoon, en het gevoel is wederzijds. De minuten tikken tot uren, en de wijn en champagne vloeien uit de hemel, de stemmingsmuziek raakt een crescendo en de lichten dimmen in orgasme pracht.

Wat zou jij doen? Twee dingen om over na te denken. Je weet dat vrijen met deze persoon zo geweldig zou zijn dat je het nooit zou kunnen vergeten. Twee, niemand ter wereld zou ooit weten dat het gebeurde. Wat zou jij doen?

Zeg wat je wilt, ik weet wat er gaat gebeuren. Ik ben een vuile hypocriet, ja. Jij ook. Maar ik zou geen schuldgevoel met tranen of tranen gebruiken om mijn zorgen weg te wassen.

De verleiding is overal om ons heen. En het is goed om er soms ten prooi aan te vallen. Oké, ja. Te rechtvaardigen, nee. Maar we hebben het allemaal mis als we anderen de schuld geven voor onze tegenslagen. We willen gewoon al onze problemen van een nietsvermoedende persoon, of onze partner in crime, lossen om weg te komen van de realiteit. De realiteit die we hebben verpest. Letterlijk en heel plezierig.

Onze wereld wordt geleid door het plezierprincipe. En we verliezen soms de focus op wat we willen en wat we krijgen. Als we denken dat we het verpest hebben, gaan we helemaal uit met onze wapens en doen we alsof het niet onze schuld is. En al snel wordt het masker van pretentie zo sterk, dat we eigenlijk beginnen te geloven dat we nooit iets verkeerd hebben gedaan.

We overtuigen onszelf om te geloven dat het allemaal kwam door de omstandigheden. We zouden absoluut nooit iets verkeerd hebben gedaan als de omstandigheden anders waren geweest. We maken gewoon deel uit van een hypocrisie die schreeuwt "Nee!" maar hoop liever op een wellust beladen "Ja!" bij voorkeur in hoge monotone, met bedbreuk en glasspletterende gevolgen.

Schuldgevoel raakt ons waar het pijn doet en we weten wanneer we ons schuldig voelen. Maar het is erg ongemakkelijk om gewoon onze fouten te accepteren als we iets verkeerd doen. We willen de taart. We willen het ook eten. Natuurlijk, als we het niet kunnen eten, waarom zouden we het dan in vredesnaam willen? Wie heeft dat gezegde eigenlijk bedacht?

We maken voortdurend tegenstrijdige argumenten. Gewoon om onszelf te beschermen. Wij geloven dat onze geliefde ons kleine flirterige ongeluk niet zou kunnen behandelen, dus verbergen we het voor hen. Natuurlijk verberg je het alleen omdat het je interesseert. Dat maakt je schuldig, het feit dat je het verbergt voor je partner. Wat is er met de daad gebeurd? Waarom voel je je slecht dat je een geheim verbergt? Waarom maak je je in vredesnaam niet druk dat je gewoon iemand anders hebt geslagen? In werkelijkheid heeft het feit dat je met iemand anders hebt vrijgemaakt geen invloed op je, je hebt duidelijk genoten van het slapen met een ander schatje. Wat je pijn doet, is de schuld die je aan die daad associeert.

Het enige dat je dwars zit, is dat je je partner pijn kunt doen en hun arme, kleine onschuldige hart kunt breken. Is dat het probleem? Nee! Geen enkel punt, jullie zijn allemaal gewoon bang dat je partner de hond met iemand anders zou doen, gewoon om dezelfde punten op de bedpaal te maken. En dat zou je pijn doen. En dat zou je zo verdrietig maken. Dat wil je toch niet? Je wilt gewoon gelukkig zijn.

Als we excuses en redenen uit de lucht halen, doen we niets aan bezittingen. Er is geen mea culpa en onze eigen fouten accepteren. We zijn gedurende onze formatieve jaren vervaardigd en aangepast om het perfecte idee van een morele burger te worden. Maar de ironie hier is dat niemand van ons zelfs op afstand dichtbij dat idee staat. Dus waar komen we hier naartoe?

We hebben allemaal ons verantwoordelijkheidsgevoel verloren. We zijn bevooroordeeld om de schuld te geven dan te accepteren. We moeten begrijpen dat het goed is om toe te geven aan onze vleselijke verlangens. Niet goed. Niet adviseerbaar. Maar acceptabel. Maar stop met je partner of de omstandigheden de schuld te geven. Verberg het als je denkt dat het een veiligere gok is, of als je niet wilt dat je partner op nieuw paringveld jaagt om alleen maar terug te komen. Stop met proberen jezelf te laten geloven dat jij de goede bent, die in een onzuivere wereld leeft, omringd door onzuivere omstandigheden en het lot een spelletje ontucht met je speelt.

Waarom moest je ontucht plegen met de decorateur? Het was waarschijnlijk omdat je partner na al die jaren gewoon niet goed genoeg was. Maar maak je geen zorgen, je geheim is veilig. Je bent niet alleen in deze schuldvrije wereld. We zitten er allemaal samen in, en wanneer een van ons onze partners bedriegt, hebben we altijd een reden om ons te ontdoen van schuld en het vinden van fouten, helemaal van "Ik heb per ongeluk iemand anders gekust" tot "Ik ben verveeld van vrijen met dezelfde persoon ”.

Het maakt niet uit of u het uw partner of uzelf vertelt. Zolang je die zware bagage van schuld kwijt kunt, zou het prima met je gaan. Dus wat moet je doen, je partner vertellen of een geheim bewaren? Eerlijk gezegd maakt het niet eens uit, want het enige dat telt is de schuld. Als je het aan een vriend of jezelf kunt vertellen en jezelf ervan kunt overtuigen dat het niet helemaal jouw eigen schuld was, zou het goed met je gaan. En als dat niet werkt, ga je gang en vertel het je partner, want dat zou de laatste stap zijn. Immers, als je partner je vergeeft voor het vreemdgaan, is er geen reden om je schuldig te voelen, toch? Nou, tot die dag dat je weer vals speelt.

En over vals spelen in de eerste plaats? Natuurlijk is het helemaal niet jouw schuld, schat. Hoe kan het ooit zijn, vooral als je zo verdomd perfect bent! En zo schuldvrij.