Paaseiland: een populaire theorie over zijn oude mensen kan verkeerd zijn

Paaseiland, ook bekend als Rapa Nui, is een 63-vierkante mijl van het land in de Stille Oceaan.In 1995 populariseerde wetenschapsjournalist Jared Diamond de 'collapse theory' in a Ontdekken tijdschriftverhaal over waarom de bevolking van het Paaseiland zo klein was toen Europese ontdekkingsreizigers arriveerden in 1722. Hij publiceerde later Ineenstorting, een boek met de hypothese dat onderlinge strijd en een overexploitatie van hulpbronnen hebben geleid tot een maatschappelijke "ecocide". Een groeiend aantal bewijzen is echter in tegenspraak met dit populaire verhaal van een strijdende, verkwistende cultuur.

Wetenschappers beweren in een nieuwe studie dat de meest iconische kenmerken van het eiland ook het beste bewijs zijn dat de oude Rapa Nui-samenleving geavanceerder was dan eerder werd gedacht, en de grootste aanwijzing ligt in de meest iconische kenmerken van het eiland.

De iconische "Paaseilandenkoppen", of moai, zijn eigenlijk volle maar vaak gedeeltelijk begraven beelden die het eiland bedekken. Er zijn er bijna duizend, en de grootste is meer dan 70 voet lang. Wetenschappers afkomstig van de UCLA, de University of Queensland en het Field Museum of Natural History in Chicago zijn van mening dat, net als Stonehenge, het proces waarmee deze monolieten zijn gemaakt indicatief is voor een samenwerkende samenleving.

Hun onderzoek werd maandag gepubliceerd in de Journal of Pacific Archaeology.

Studie co-auteur en directeur van het Paaseiland Beeldenproject Jo Anne Van Tilburg, Ph.D., is gericht op het meten van de zichtbaarheid, het aantal, de grootte en de locatie van de moai. Zij vertelt omgekeerde dat "zichtbaarheid, wanneer gekoppeld aan geografie, ons iets vertelt over hoe Rapa Nui, net als alle andere traditionele Polynesische samenlevingen, is gebouwd op gezinsidentiteit."

Van Tilburg en haar team zeggen dat het begrip van hoe deze families interageerden met de vakmensen die de tools maakten die hebben bijgedragen aan het maken van de reuzestandbeelden, een indicatie is van hoe verschillende delen van de Rapa Nui-gemeenschap met elkaar omgingen.

Eerdere opgravingen onder leiding van Tilburg onthulden dat de moai werden gemaakt van basaltgereedschap. In deze studie richtte de wetenschapper zich op het uitzoeken waar het basalt vandaan kwam. Tussen 1455 en 1645 na Christus was er een reeks basaltoverdrachten van steengroeven naar de werkelijke locatie van de beelden - dus de vraag werd, uit welke groeve kwamen ze?

Chemische analyse van de stenen werktuigen onthulde dat de meerderheid van deze instrumenten gemaakt was van basalt dat uit één steengroeve werd gegraven. Dit toonde aan de wetenschappers dat, omdat iedereen één type steen gebruikte, er een bepaalde mate van samenwerking moest zijn bij het maken van de reuzestandbeelden.

"Er was meer interactie en samenwerking"

"We hadden de hypothese geopperd dat elite-leden van de Rapa Nui-cultuur middelen hadden gecontroleerd en ze alleen voor zichzelf zouden gebruiken", aldus hoofdauteur en Ph. kandidaat Dale Simpson Jr. vertelt omgekeerde. "In plaats daarvan vonden we dat het hele eiland hetzelfde materiaal gebruikte, uit soortgelijke groeven. Dit bracht ons ertoe te geloven dat er in het verleden meer interactie en samenwerking is geweest die is opgemerkt in het verhaal over de ineenstorting."

Simpson legt uit dat de wetenschappers van plan zijn de steengroeven in kaart te blijven brengen en andere geochemische analyses op artefacten uit te voeren, zodat ze een "beter beeld kunnen schilderen" van Rapa Nui's prehistorische interacties.

Nadat de Europeanen op het eiland aankwamen, heeft de slavernij, ziekte en kolonisatie een groot deel van de Rapa Nui-samenleving gedecimeerd - hoewel de huidige cultuur nog steeds bestaat. Begrijpen wat er precies in het verleden is gebeurd, is de sleutel tot het herkennen van een geschiedenis die werd vertroebeld door koloniale interpretatie.

"Wat mij enthousiast maakt, is dat ik door mijn langdurige relatie met het eiland beter heb kunnen begrijpen hoe mensen in het verre verleden informatie hebben gedeeld en gedeeld - sommige van deze interactie is vandaag en tussen duizenden Rapa Nui te zien die nog steeds leven vandaag, "zegt Simpson. "Kortom, Rapa Nui is geen verhaal over ineenstorting maar over overleven!"