Wat robot honden en poppen ons leren over mens zijn

Er is veel hype rond de release van Sony's nieuwste robothond. Het heet Aibo en wordt gepromoot als het gebruik van kunstmatige intelligentie om te reageren op mensen die ernaar kijken, ermee praten en het aanraken.

Japanse klanten hebben al meer dan 20.000 exemplaren gekocht en het is de verwachting dat ze eerder dan de kerstcadeau-inkoopseizoen naar de Verenigde Staten komen - tegen een prijs van bijna $ 3.000.

Waarom zou iemand zo veel betalen voor een robothond?

Mijn lopende onderzoek suggereert dat een deel van de aantrekkingskracht kan worden verklaard door de langdurige band tussen de mensheid met verschillende soorten poppen, religieuze iconen en andere beeldjes, die ik gezamenlijk 'poppen' noem.

Deze poppen, denk ik, zijn diep verankerd in onze sociale en religieuze levens.

Spirituele en sociale poppen

Als onderdeel van het proces van het schrijven van een 'spirituele geschiedenis van poppen' ben ik teruggekeerd naar die oude mythologie van de joodse, christelijke en islamitische tradities, waar God de eerste mens vormde uit het stof der aarde, en toen het leven inblies in de modder-wezen.

Sinds die tijd hebben mensen geprobeerd om hetzelfde te doen - metaforisch, mystiek en wetenschappelijk - door grondstoffen te vormen tot vormen en figuren die op mensen lijken.

Zoals folklorist Adrienne Mayor uitlegt in een recent onderzoek, "Gods and Robots," vinden dergelijke kunstmatige wezens hun wegen in de mythen van verschillende oude culturen, op verschillende manieren.

Buiten de verhalen hebben mensen deze figuren onderdeel gemaakt van hun religieuze leven in de vorm van iconen van de Maagd Maria en menselijke votiefobjecten.

In de late 19e eeuw werden poppen met een grammofoonschijf die het Onze Vader konden reciteren op massale schaal geproduceerd. Dat werd beschouwd als een speelse manier om een ​​kind te leren vroom te zijn. In de Democratische Republiek Congo worden bepaalde geesten verondersteld te verblijven in beeldjes die door mensen zijn gemaakt.

Tijd en plaats hebben poppen een rol gespeeld in menselijke aangelegenheden. In Zuid-Azië worden poppen met verschillende vormen ritueel belangrijk tijdens het grote godinnenfestival Navaratri. Katsina-poppen van de Hopi-mensen stellen hen in staat om hun eigen identiteit te creëren. En in de beroemde Javaanse en Balinese Wayang-schaduwpoppenspelvoorstellingen leert het massale publiek over een mythisch verleden en zijn invloed op het heden.

Ons Menselijk Maken

In de moderne westerse context, Barbie-poppen en G.I. Joes zijn een belangrijke rol gaan spelen in de ontwikkeling van kinderen. Van Barbie is aangetoond dat het een negatieve invloed heeft op de lichaamsbeelden van meisjes, terwijl G.I. Joe heeft veel jongens doen geloven dat ze belangrijk en krachtig zijn en dat ze geweldige dingen kunnen doen.

Wat is de oorzaak van onze connectie met poppen?

Zoals ik in mijn eerdere onderzoek heb beargumenteerd, delen mensen een diepe en oude relatie met gewone objecten. Wanneer mensen vormen maken, nemen ze deel aan de oude hominide praktijk van het maken van gereedschap. Hulpmiddelen hebben agrarische, huishoudelijke en communicatieve doeleinden, maar ze helpen mensen ook om te denken, voelen, handelen en bidden.

Poppen zijn een primaire tool die mensen hebben gebruikt voor de spirituele en sociale dimensies van hun leven.

Ze hebben een diepgaande invloed op mensen.Ze helpen religieuze verbindingen te leggen, zoals het leren van kinderen om te bidden, dienen als een medium voor het beantwoorden van gebeden, het bieden van bescherming en het stimuleren van genezing.

Ze modelleren ook genderrollen en leren mensen hoe ze zich in de maatschappij moeten gedragen.

Tech Toys en berichten

Aibo en andere dergelijke technologieën spelen volgens mij een vergelijkbare rol.

Onderdeel van aibo's betovering is dat hij lijkt te zien, te horen en te reageren op aanraking. Met andere woorden, de mechanische hond heeft een belichaamde intelligentie, niet in tegenstelling tot mensen. Je kunt snel video's vinden van mensen die emotioneel in de ban zijn van aibo, omdat hij grote ogen heeft die mensen 'aankijken', hij zijn hoofd buigt, lijkt te horen en hij kwispelt met zijn staart wanneer hij op de juiste manier 'aait'.

Een andere dergelijke robot, PARO, een harige, zegelvormige machine die spint en trilt als het wordt geaaid, heeft een aantal positieve effecten op oudere mensen, zoals het verminderen van angst, het vergroten van sociaal gedrag en het tegengaan van eenzaamheid.

Poppen kunnen een diepe en blijvende psychologische impact hebben op jonge mensen. Psychotherapeut Laurel Wider bijvoorbeeld, maakte zich zorgen over de gendergerelateerde berichten die haar zoon ontving in sociale settings over hoe jongens niet zouden moeten huilen of helemaal geen gevoelens zouden vertonen.

Ze richtte toen een nieuw speelgoedbedrijf op om poppen te maken die kunnen helpen bij het koesteren van empathie bij jongens. Zoals Wider zegt, deze poppen zijn "als een peer, een gelijke, maar ook klein genoeg, kwetsbaar genoeg, waar een kind ook voor hem zou willen zorgen."

Sociaal leven uitbesteden?

Niet iedereen verwelkomt de invloed die deze poppen op ons leven hebben gehad. Critici van deze poppen stellen dat ze sommige van de meest elementaire sociale vaardigheden van de mensheid uitbesteden. Mensen, zo stellen ze, hebben andere mensen nodig om hen over gendernormen te onderwijzen en om gezelschap te bieden - geen poppen en robots.

De Sherry Turkle van het MIT, bijvoorbeeld, wijkt enigszins beroemd af van de lof voor deze mechanische imitaties. Turkle werkt al lang op de mens-machine-interface. Door de jaren heen is ze sceptischer geworden over de rollen die we aan deze mechanische gereedschappen geven.

Toen ze werd geconfronteerd met patiënten die PARO gebruikten, merkte ze dat ze 'diep depressief' was in de maatschappij om machines te gebruiken als metgezellen, wanneer mensen meer tijd met andere mensen zouden doorbrengen.

Ons leren mensen te zijn?

Het is moeilijk om het oneens te zijn met de zorgen van Turkle, maar daar gaat het niet om. Wat ik betoog is dat we als mensen een diepe connectie hebben met zulke poppen. De nieuwe golf poppen en robots zijn behulpzaam bij het motiveren van verdere vragen over wie we zijn als mensen.

Gezien de technologische vooruitgang, vragen mensen zich af of robots 'gevoelens kunnen hebben', 'joods zijn' of 'kunst maken'.

Wanneer mensen proberen deze vragen te beantwoorden, moeten ze eerst nadenken over wat het betekent dat mensen gevoelens hebben, joods zijn en kunst maken.

Sommige academici gaan zelfs zo ver om te stellen dat mensen altijd cyborgs zijn geweest, altijd een mengsel van menselijke biologische lichamen en technologische delen.

Zoals filosofen als Andy Clark hebben beargumenteerd, "onze tools zijn niet alleen externe rekwisieten en hulpmiddelen, maar ze zijn diep en integraal onderdeel van de probleemoplossende systemen die we nu identificeren als menselijke intelligentie."

Technologieën concurreren niet met mensen. In feite is technologie de goddelijke adem, de bezielende, bezielende kracht van Homo sapiens. En volgens mij zijn poppen essentiële technologische hulpmiddelen die hun weg vinden naar devote levens, werkplekken en sociale ruimtes.

Terwijl we creëren, worden we tegelijkertijd gecreëerd.

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd op The Conversation door S. Brent Rodriguez-Plate. Lees hier het originele artikel.