De 7 beste films die op de Olympische Spelen worden gespeeld

Weer een Olympisch jaar, opnieuw een bombardement van horrorverhalen over corruptie, afbrokkelende infrastructuur en onafgemaakte constructie. Voeg toe in Zika, en afvalwater, en ze hebben zelfs geen Pokemon Go. We zullen waarschijnlijk nog steeds worden opgezogen om de spellen in Rio de Janeiro lief te hebben, maar voor nu voelen we ons in conflict, dus laten we films kijken.

Er is de afgelopen twintig jaar een droevig tekort aan goede Olympische films geweest, maar we hebben een paar keuzes voor je gemaakt, waaronder het beste aanbod van 2016. Misschien zal Rio een aantal biopic-waardige momenten afleveren die geen tragische rioleringsgerelateerde sterfgevallen met zich meebrengen..

Eddie de adelaar (2016)

Deze recente versie met in de hoofdrollen Taron Egerton (Kingsmen) omdat de geliefde Olympische verliezer van Engeland voorbestemd is om even goofy en gedenkwaardig te zijn als zijn naamgenoot. Voor niet-ingewijden vertelt het verhaal over Eddie Edwards, een vastberaden aspirant-atleet die zo vastbesloten is om naar de Olympische Spelen van Calgary in 1980 te gaan, hij wordt een ski-springer puur omdat niemand anders in het land naar die plek wedijvert.

Eddie werd een icoon voor zijn enthousiasme en bekommernis voor de arbeidersklasse. De film nam aanzienlijke vrijheid om Eddie onhandiger en lamer te maken dan de werkelijkheid, maar waar te vormen, de echte Eddie maakt het niet uit. Hij vond het geweldig, hoewel hij het "10% accuraat" noemt. Het is niet de meest meesterlijke film die gemaakt is, maar het is verdomd verrukkelijk.

Downhill Racer (1969)

Een zeldzame olympische film die niet pluizig of opbeurend is, maar veeleer een jonge Robert Redford als een ski-hotshot beschouwt die eigenlijk gewoon een klootzak is. Het is meer een echt menselijk drama over een arrogante jonge womanizer, met wat skiën erin. De afdalingen zijn eigenlijk best wel spannend. Het is het de moeite waard voor een paar piek, vroege Robert Redford.

goldengirl (1979)

Als je niet kunt omgaan met sporten zonder een kant van sci-fi, dan is deze film over een wetenschapper die zijn dochter een superatleet is. Het is een beetje een belachelijke premisse, vooral in het tijdperk van dopingschandalen, maar het voegt een buitengewoon intriges en corruptieschema toe aan een menselijk verhaal over de strijd van een atleet onder druk.

Chariots of Fire (1981)

Dit is een van de grootste olympische films aller tijden. Het is ook redelijk historisch accuraat en richt zich op het leven van Harold Abrahams en Eric Liddell, hardlopers die elkaar ontmoetten in de Olympische Spelen van 1924 in Parijs. Beide hardlopers worden gemotiveerd door religieus geloof en hun zeer verschillende opvoeding. Het is een zeldzaam verhaal over cerebrale sporten en een klassieker.

Het verhaal van Jesse Owens (1984)

Nog een klassieker. Als je de Olympische geschiedenis wilt, bekijk dan deze biopic van Jesse Owens, de grootste Amerikaanse atletiek atleet aller tijden. Zijn succes als Afro-Amerikaan in 1936, op de Olympische Spelen in Berlijn vóór de Tweede Wereldoorlog, draagt ​​bij aan de gedenkwaardigheid van zijn plaats in de geschiedenis. Hij is ook het onderwerp van een recente film genaamd Race, wat behoorlijk is. Voor de donkere, historische kant van die nazi-spellen, kijk Berlijn 36.

Wonder (2004)

Weet je nog die geweldige film met Kurt Russell als coach van het Amerikaanse ijshockeyteam uit 1980? Het verdient een rewatch van iedereen die in de Olympische geest wil komen. Het vertelt het verhaal van hoe de VS de Sovjet-Unie versloeg, wat om veel redenen aanzienlijk was. Ten eerste was de VS traditioneel niet zo goed bij hockey. Wat nog belangrijker is, de VS hebben er altijd van gehouden om de Sovjets te verslaan, en in 1980 was dat vrijwel het belangrijkste ooit. Sport! Underdogs! Kurt Russell!

Cool Runnings (1993)

Natuurlijk heb je de beste olympische film aller tijden al gezien, maar nu zou het een goed moment zijn om het opnieuw te bekijken. Cool Runnings, de typische vroege jaren '90 -film over Jamaicaanse bobsleeën, is de ideale combinatie van grappig, goofy en opbeurend. Het is zo'n beetje de perfecte sportfilm. Het maakte een hele generatie bekend met en zorgde voor bobsleeën. Het verhaal speelt zich af op de Olympische Spelen van Calgary in 1988, dezelfde spellen die Eddie de Adelaar zagen, dus dat moet een verdomd wild jaar zijn geweest.