Ada Palmer's Sci-Fi-romans zijn historische fenomenen uit de diepe toekomst

In Ask a Prophet gebruiken we onze alien-sondes voor de hersenen van sci-fi, fantasy en speculatieve fictieschrijvers. Deze week spraken we met auteur Ada Palmer, wiens werk vaak ligt tussen de taal die ze gebruikt en het verhaal dat ze vertelt. Haar schrijfstijl lijkt op Dickens, maar haar dystopische preoccupaties zijn veel meer Frank Herbert of Isaac Asimov. Haar nieuwste boek, het eerste in de serie Terra Ignota, staat net buiten Tor Books en volgt twee mannen, een veroordeelde die zijn misdaden moet verzoenen door middel van ambulante dienstverlening aan de gemeenschap en een spiritueel adviseur in een wereld die bijna verstoken is van spiritualiteit. Het is een beetje Candide en een beetje Starship Troopers, maar het is vooral een zenuwslopende blik in de toekomst, zoals geprojecteerd door het verleden.

Je noemt de toekomstige historische fictie van je werk. "Waar kwam dat idee vandaan?

Het weerspiegelt twee dingen. Ten eerste is de verhalende stem waarin het is geschreven deze stijl uit de 18e eeuw. Veel historische fictie imiteert een historische stem, maar niet in het algemeen science fiction. In die zin is het science fiction, maar het voelt ook als historische fictie. De andere heeft te maken met de manier waarop ik de toekomst opzet. De verteller praat voortdurend over gebeurtenissen uit het verleden, zoals de 22e eeuw - wat het verleden is voor de verteller. Het is heel ongewoon dat dingen die zich in de toekomst afspelen, zoveel naar het verleden kijken. We hebben de neiging om vooruit te kijken vanuit het heden of naar achteren vanuit het heden. Dit boek probeert achterom te kijken vanuit de toekomst.

Wat was het moeilijkste deel van het schrijven van het verhaal?

Ik probeer gelijke tred te houden met de vooruitgang in het heden in de tijd tussen het moment waarop ik begon met het ontwerpen van de wereld en het moment waarop het boek daadwerkelijk wordt gepubliceerd. Zelfs als je in de toekomst iets probeert te ontwerpen en de korte-termijnveranderingen van wat er in het heden gebeurt niet van invloed mogen zijn op wat je in je wereld inbouwt - het is doet invloed hebben op de mate waarin een lezer aan uw wereld denkt. Het boek heeft bijvoorbeeld betrekking op problemen met transgender. Toen ik het voor het eerst schreef, was er nog geen echt openbaar gesprek. Dat gesprek is de afgelopen jaren echt in een stroomversnelling terechtgekomen, wat betekende dat ik de manier moest veranderen waarop de personages erover praten. Nu is mijn lezer ermee vertrouwd.

Wat is het interessantste dat niet in het boek is terechtgekomen?

Hoe het gerechtelijk systeem werkt. De nationaliteit van mensen komt niet overeen met de geografische ligging. Mensen zijn leden van regeringen, maar de regeringen hebben geen territorium en mensen zijn leden van elke regering die overal wonen. En je wordt bestuurd door je verzameling wetten, die waarschijnlijk niet dezelfde wetten zijn als die van je buurman. Dit klinkt alsof het onwaarschijnlijk ingewikkeld zou zijn, maar historisch gezien gebeurde dit de hele tijd. Als je in de middeleeuwen naar Europa kijkt met kerkelijk recht dat losstaat van de reguliere wetgeving, kun je heel goed een moord in één huis laten plaatsvinden en onder één wettelijke code vallen en in de abdij naast de deur gebeuren en onder een compleet ander rechtsstelsel staan. Het is iets waar we in het verleden voor hebben gezorgd en ik denk dat we het in de toekomst wel aankunnen. Ik heb veel details uitgewerkt over hoe dat werkt.

Waarom denk je dat we in het algemeen meer dystopische verhalen hebben gezien dan utopisch? En waarom besloot je dat je utopisch wilde zijn?

Er zit veel negatieve retoriek in het politieke discours. Ik denk dat het discours van angst en angst dat deel uitmaakt van onze openbare ruimte een van de redenen is. Ik denk ook dat we een interessante crisis hebben getroffen die het nieuwe millennium ingaat. Eerdere science fiction - met name science fiction uit de gouden tijd - had het idee dat onze spannende, super hightech ruimtevarende toekomst heel snel zou komen. Als je aan de tweede denkt Terug naar de toekomst film, in 2015 hebben ze vliegende auto's en al deze dingen die we nu niet hebben. Veel oudere science fiction-werken zijn nu in de maak met de mensheid veel geavanceerder dan wij. De toekomst is langzamer dan science fiction beloofd.

Een van de dingen die is opgezet - niet alleen voor sciencefiction-lezers, maar in brede zin cultureel - is dit soort frustratie en teleurstelling met de wereld van morgen, die voelt alsof het niet op tijd is gekomen. Dystopische en post-apocalyptische literatuur vormen daar een antwoord op. Het is geen blije Star Trek toekomstige avonturen in de verre ruimte, maar afgebeelde dat we op de een of andere manier afgesneden zijn van onze rechtmatige goede toekomst.

Maar we gaan gewoon een ruimte binnen waarin het mogelijk is om de mogelijkheden te verkennen die er zijn voor een toekomst en het is a goed toekomst, maar het is een trage toekomst. Het is realistisch om in de toekomst enkele eeuwen naar de aarde te kijken en te zeggen: "Wel, het zal een beetje verder gaan, maar de meerderheid van de menselijke samenleving is misschien wel over 400 jaar op aarde" en begint te vragen hoe die cultuur eruit zal zien. Later in de 20e eeuw was science fiction onrealistisch in de verbeelding van de meeste mensen om te denken dat we over een paar eeuwen nog op aarde zouden zijn, tenzij er iets vreselijks zou gebeuren dat ons natuurlijke pad naar de sterren zou verstoren.

Utopia verder instellen dan we gewoonlijk in de aardse samenleving zien, is een manier om te proberen een nieuwe ruimte te verkennen die in sciencefiction nieuw aannemelijk is. De langere toekomst van aarde, ruimte en samenleving.

Wat vind je het meest opwindend over de richting waarin sci-fi zich begeeft?

Er worden veel interessante, nieuwe stemmen opgestart. Het gesprek van science fiction fandom is nu op een gesofisticeerde plek, zodat veel auteurs niet alleen boeken schrijven, maar ook boeken schrijven die reageren op een interessant gesprek. Een gesprek over inclusie en diversiteit, niet alleen in de eenvoudige zin, maar gewoon om meer variatie, meer onderwerpen en standpunten in sciencefiction te brengen. Dat is goed, zelfs als je niet iemand bent die veel waarde hecht aan diversiteit als een politiek platform. ik was aan het kijken Gotham onlangs, de tv-serie, en het heeft zeer toegewijde fans die er dol op zijn.

Het eerste seizoen heeft een Afro-Amerikaanse vrouwelijke maffiabaas. In het tweede seizoen werd ze vervangen door een blanke, mannelijke maffiabaas en hij was gewoon minder interessant. We hebben drieduizend blanke mannelijke maffiabaasjes gezien en 12 vrouwelijke maffiabaasjes. Wat je politieke opvattingen ook zijn, het hebben van een diverse science fiction is de sleutel tot het hebben van nieuwe, interessante science fiction.

Een belangrijk element in Te graag The Lightning is het kijken naar een toekomst die niet denkt dat de 20ste eeuw de belangrijkste eeuw is. Vaak als we naar science fiction kijken, mensen binnen Star Trek allen kennen de algemene moderne WO II-geschiedenis. Mijn toekomst is er een waarin, wat als het niet de 20e eeuw is die de diepe en baanbrekende in de menselijke geschiedenis wordt? Wat als het de 19e eeuw is? Of de eeuw die mensen als fundament beschouwen, is dat nu niet, maar is de eeuw in de toekomst vanaf nu? Nu is het een van de minder gevierde eeuwen, zoals de minder gevierde antiquiteiten. Dat is iets waar we niet veel over speculeren. We denken veel na over wat bevoorrecht is in science fiction - of het nu gaat om het westen, blanke mensen, mannen. Een van de dingen die we bijna altijd voorrecht hebben, is de 20e en 21e eeuw, en geeft toe dat ze op de een of andere manier uiterst belangrijk zullen zijn voor de vorming van latere dingen. Hoe ziet de toekomst eruit als we niet op die manier bevoorrecht zijn?