The Nightmare of 'Vinyl' verdiept zich in Episode 6, dankzij een Ghostly Cocaine Hallucination

$config[ads_kvadrat] not found

A Nightmare on Elm Street Official Trailer #1 - (2010) HD

A Nightmare on Elm Street Official Trailer #1 - (2010) HD
Anonim

Hoewel we slechts zes afleveringen van HBO's nieuwe serie zijn Vinyl, zijn lijst van hoofd-krassende momenten is indrukwekkend lang en gevarieerd. Hoewel de seksuele en racistische politiek van vorige week beschamend en kortzichtig was, is de 'Cyclone' van deze week misschien een nog pijnlijker horloge, ondersteund door een Latino-poolreiniger die luistert naar 'Tequila' op een radio en een dromerige Buddy Holly die 'Rave' zingt Op "voor precies geen dramatische reden. Maar niets is zo pijnlijk als de integratie van deze week van een alomtegenwoordig, hallucineerd spookkarakter. Buiten horrorfilm en televisie is dit soort bewegingen bijna onmogelijk om goed uit te voeren - zelfs op slimmere shows (zie BBC / Netflix's Rivier. Maar verder Vinyl, het is een echte ramp.

De geest neemt de vorm aan van Devon (Olivia Wilde) en Richie's buddy uit hun dagen die zich naar de Velvet Underground haasten - de Duitse fotograaf Ernst (Carrington Vilmont). Hilarisch genoeg is het bedoeld om het product te zijn van Richie's (Bobby Cannavale) driedaagse bender in een verduisterde kamer in zijn huis in Connecticut, rippen lijnen en chuggen rechtstreeks uit de fles als de spookachtige blanke man die hij is. Het is gemakkelijk om deze scène als een dramatisch apparaat te accepteren, maar we leren later - wanneer Richie tegen Devon zegt dat hij "met 'Ernst' bezig is geweest - dat Finestra echt gelooft dat deze duivel op zijn schouder echt was.

Het meest beproefde element van de opname van Ernst hier is dat het duidelijk wordt - royaal - binnen de eerste helft van de aflevering dat hij geen echte persoon is. Hij is naast veel andere personages naast Richie en negeert ze; hij fladdert in en uit locaties die voor hem niet logisch zijn om te bezoeken. Toch wordt het moment van openbaring verlengd tot het einde van deze uitputtende aflevering van 66 minuten, alsof het een gekke wending is die niemand had kunnen zien aankomen: we krijgen een bloedend gat in zijn achterhoofd te zien. De aflevering vervalt vervolgens in een volledig vervangbare flashback, die Ernst's dood laat zien in een auto-ongeluk met Richie achter het stuur. We begrijpen, in al zijn duizelingwekkende flauwheid, waarom de geest van Ernst heeft gebrabbeld over het feit dat hij zo graag in de aflevering zoveel van een hotdog van Nathan wilde hebben.

De weinig verrassende openbaring ontslaat een aantal irritante vragen: is Richie op de een of andere manier klinisch gestoord? Of was de cola in 1973 gewoon dat goed? (Overigens, waarom doen de schrijvers van Vinyl altijd stoppen in het behandelen van cocaïne als een vreemde combinatie tussen extase en zuur?) Zijn andere dingen die we op de show hebben gezien onthuld als verzinsels? Hoogstwaarschijnlijk zal dit een one-time plot-apparaat zijn; zoals de intermitterende muziekuitvoeringen buiten het graf, dit zijn barokke stilistische ontwerpen die niet echt bedoeld zijn om dramatisch te rechtvaardigen.

De demonische invloed van Ernst is tamelijk moeilijk te beheersen - meestal door zijn hoge, zware, geaccentueerde stem te horen en Richie aan te moedigen om elke vrouw die hij tegenkomt, te molesteren en hem een ​​"toel" te blijven geven. Maar de vage betekenis die hij uiteindelijk heeft hebben in de plot is veel erger. Het is gewoon een andere manier om de niets-maar-vreselijke Richie als een gebroken, verontruste man te laten lijken met wroeging die met wie we op een bepaald niveau zijn bedoeld om te sympathiseren.

"Richie is een goede man," vertelt Devon's vriendin en Ernst's ex Ingrid (Birgitte Hjort Sørensen) Devon in het Chelsea Hotel. Het is een opmerking zonder rechtvaardiging, en dit is in wezen ook de mening van de show. Een van zijn belangrijkste taken is om ons op een of andere manier te laten sympathiseren met een personage dat het grootste deel van zijn tijd op het scherm vreselijke dingen doet. Daar zitten achteraf nog papa's, achter Vinyl komt zelfs nooit in de buurt van ons zorgen te maken over de waarom en waarom, of rechtvaardiging van zijn eigen lomp, macho-overschot. Maar we hebben nog een heel ander seizoen voor de boeg, dus razend enthousiast, HBO.

$config[ads_kvadrat] not found