Elephant Deterrent gemaakt van bijenferomonen zou boeren een boost kunnen geven

Mensen wenden zich tot spuitflessen om katten van het aanrecht te houden en een zure appelmist te sproeien om honden uit tafels te jagen, maar als het erom gaat olifanten te beletten gewassen te vernietigen, moesten mensen creatief worden. Sommige wanhopige Afrikaanse boeren hebben zich gewend tot het installeren van bijenkorven, een duur en lastig laatste redmiddel dat afhankelijk is van de angst van de olifanten om gestoken te worden. Maar een make-over van die methode, beschreven in een studie die maandag is gepubliceerd Huidige biologie, suggereert dat boeren die angst voor bijen kunnen inboezemen zonder op de angel te vertrouwen.

Wanneer netelroos gestoord is, schieten honingbijen een mengsel van vluchtige organische stoffen op die aan hun vrienden signaleren dat het tijd is om de indringer aan te vallen. Wetenschappers geloven dat jarenlange prikkeling olifanten heeft geleerd dat wanneer ze "alarmerende" feromonen ruiken, het tijd is om te scouten. En dus, zoals het onderzoek illustreert, heb je zelfs geen bijen nodig om een ​​parade van olifanten af ​​te schrikken - je hebt alleen hun feromonen nodig.

"We veronderstellen dat ze leren om te reageren op de geur van de feromonen, associëren de geur met negatieve ervaringen bij de interactie met bijenkorven," studeert co-auteur en University of Hawai'i bij Mānoa insectenecologie-expert Mark Wright, Ph.D., vertelt omgekeerde. "Olifanten herinneren zich lange tijd negatieve ervaringen, en de herinnering aan af en toe voorkomende steken en interactie met de bijen kan nog lang bij hen blijven."

Wright en zijn team wisten dat boeren hun hekken succesvol hadden beschermd met bijenkorven, dus gingen ze op pad om te ontdekken of ze hetzelfde afschrikkende effect konden bereiken met de alarmferomonen alleen. De wetenschappers werkten samen met het biotech-bedrijf ISCA Technologies om een ​​prototype van een "alarmferomoon" -mix te creëren. Voor de menselijke neus heeft het chemische mengsel een sterke, durianachtige geur, die waarschijnlijk is geworteld in de verbinding isoamylacetaat, dezelfde samengestelde bananen produceren wanneer ze beginnen te rotten.

De mix van feromonen werd geplaatst in een matrix met langzame afgifte, die vervolgens in hangende sokken werd geplaatst, gewogen met stenen. Deze sokken, zoals te zien op de foto hierboven, werden opgehangen aan takken rondom het Kruger National Park in Zuid-Afrika, samen met valssokken zonder geur. Net zoals ze dachten, werden 25 van de 29 olifanten die met feromonen beladen sokken tegenkwamen, alert en onzeker nadat ze ze hadden snuift en uiteindelijk weggingen. De sokken dat niet bevatten feromonen, echter geleid nieuwsgierige olifanten om te proberen te snacken op hen.

Met name de olifanten die de feromonen roken, zoals die in de video hieronder, zijn kalm weggegaan, wat suggereert dat ze dachten dat ze gevaar liepen te worden gestoken.

Een bang olifant kan gevaar betekenen voor een mens - en voor hun kudde - dus als het feromoondrankje op boerderijen moet worden gebruikt, is het van cruciaal belang dat het een kalme reactie opwekt. In de studie benadrukken de onderzoekers dat "de behoefte aan veilige strategieën voor het beheer van olifanten dringender is geworden nu de menselijke populaties zijn gegroeid in Afrika en Azië, waardoor grotere gebieden zijn ontstaan ​​waar olifanten in conflict raken met mensen door gewassen te vertrappen of andere schade aanrichten." Niemand wint wanneer deze conflicten barsten los. Een vertrapt menselijk of vernietigd veld van gewassen betekent vaak dat olifanten die als destructief worden beschouwd, worden gedood.

"Dit werk stelt ons in staat om een ​​duurzaam beheerstool te ontwikkelen", zegt Wright. "Het conflict tussen mens en natuur is een serieus probleem en het ontwikkelen van duurzame en effectieve manieren om olifanten ervan te weerhouden om hekken te breken en boerderijen te plunderen, is een waardevolle bijdrage."

De effectiviteit van de toverdrank hangt af van de sterk ontwikkelde reukzin van de olifant en van jarenlang leren hoeveel het zuigt om te worden gestoken in de zachte weefsels van hun ogen en de binnenkant van hun zwembroek. Olifanten, zoals mensen, haten het om gestoken te worden en zijn geëvolueerd om te leren welke semiochemicaliën problemen betekenen. Mensen kunnen ook alarmferomonen ruiken, legt Wright uit, maar we hebben kennelijk niet het instinct om weg te rennen. In plaats daarvan zijn we gedwongen om een ​​zwerm in de gaten te houden - of om de steken te behandelen.