We hebben de hoogste berg van Saturnus gezien

$config[ads_kvadrat] not found

De Gasreuzen - Jupiter en Saturnus!

De Gasreuzen - Jupiter en Saturnus!
Anonim

Cassini, een ruimtesonde die al meer dan een decennium in een baan rond Saturnus draait, heeft een berg gezien in de Mithrim Montes-ruggen van de Titan die op 10.948 voet de hoogste piek is op de maan van Saturnus die we kennen, ongeveer de hoogte van de gletsjer Rheinwaldhorn in de Zwitserse Alpen. Vergeleken met aardse bergen, is het zenith van Mithrim Montes niet erg indrukwekkend - het zou de top honderd hoogste bergen hier niet breken. Wat is indrukwekkend is dat we het überhaupt hebben kunnen herkennen.

Een dikke waas bedekt de ijzige satelliet Titan; Cassini moet vertrouwen op bijna-infrarode golven om het oppervlak hieronder te scannen.

De ontdekkers geloven dat de kans klein is dat een piek op Titan deze zal verslaan. "Het is niet alleen het hoogste punt dat we tot nu toe op Titan hebben gevonden, maar we denken dat dit het hoogste punt is dat we waarschijnlijk zullen vinden," zei Stephen Wall, een radardeskundige bij het Jet Propulsion Laboratory van NASA, in een verklaring.

De grootste niet-inslag heuvel in het zonnestelsel bevindt zich op Mars, de gigantische top van Olympus Mons stak 69.459 voet boven het oppervlak uit. Maar de meeste manen - behalve waar ze door kraters zijn geraakt of in de buurt van Jupiter zijn - hebben niet zulke bergachtige trekken.

Titan atypisch noemen is een understatement. Het is de enige maan met een dikke stikstofatmosfeer, het is ongewoon groot en regent vloeibaar methaan. Zelfs onder de oppervlakte is het vreemd. Zoals NASA's Jet Propulsion Lab het in de persversie van de ruimteberg formuleerde:

De ijzige korst van Titan zit bovenop een diepe oceaan van vloeibaar water die waarschijnlijk veel op de bovenste mantel van de aarde lijkt - de laag hete, hogedrukgesteente onder de korst die langzaam kan vloeien en vervormen in de loop van de tijd. Als een periode van bergbouw voorbij is, laten deze vloeibare lagen (de bovenste mantel van de aarde en de vloeibare oceaan van Titan) de korst ontspannen, zoals een persoon die zich in een waterbed nestelt. Ook op grote diepte is het waterijsgesteente van Titan zachter dan rotsen op aarde. Vanwege deze kenmerken verwachtten de wetenschappers niet dat de bergen op Titan torenhoog oprijzen als die op de aarde, die op kunnen lopen tot meer dan vijf mijl (bijna negen kilometer) hoog.

De bron van de bergen bovenop deze koude, natte satelliet is een mysterie. De onderzoekers geloven dat er tektonische krachten moeten zijn die de richel dwingen te stijgen - maar het blijft onduidelijk, zei NASA, als dat te wijten is aan de zwaartekracht van Saturnus, een eigenaardigheid van Titan's rotatie, of vanwege de manier waarop de korst van de maan afkoelt.

$config[ads_kvadrat] not found