Tiener uit New Jersey spaart het water van haar staat, één bewaarde vis tegelijk

$config[ads_kvadrat] not found

Joya en Elyssa (10) redden peuter uit het water

Joya en Elyssa (10) redden peuter uit het water
Anonim

De meeste mensen die ontdekken dat een aardgaspijplijn op het punt staat te worden gebouwd door hun lokale natuurreservaat, worden te zeer geïntimideerd door de onhoudbare krachten van grote energie, lobbyisten en de belofte van lokale banen om er iets aan te doen. Gelukkig voor de mensen van Princeton Ridge, New Jersey, zijn Sonja Michaluk niet de meeste mensen.

Tegen de tijd dat ze tien was, begreep Michaluk, die opgegroeid was in de met kikkervisjes beladen vijvers van het 500-acre Washington Crossing State Park, al dat het lokale ecosysteem te belangrijk was om te offeren. Op die jonge leeftijd had ze al vier jaar ervaring met milieumonitoring achter de rug, dus ze had er geen probleem mee om haar eigen gegevens over de gezondheid van streams op openbare vergaderingen te presenteren. Ze wilde dat het net zo duidelijk was voor de gemeenschap als voor haar, hoeveel pijpleidingen de ecosystemen van naburige stromen beïnvloedden.

Nu is Michaluk een 15-jarige junior junior van de Hopewell Valley Central High School die de President's Environmental Youth Award heeft gewonnen voor een innovatieve uitvinding die is ontworpen om de gezondheid van watersystemen te volgen. Ze is niet gestopt met het verzamelen van gegevens omdat ze begrijpt hoe belangrijk het is om de publieke opinie en het beleid vorm te geven, misschien als gevolg van haar vroege succes bij Washington Crossing.

"Ik wil echt dat wetenschap de taal van het debat is," zegt Michaluk omgekeerde. "Hoe meer gegevens, hoe beter."

Toen ze haar bevindingen presenteerde in een kamer vol met mensen die debatteren over de toekomst van het park, gaf een collega-presentator aan Michaluk toe dat zij de enige persoon was die daadwerkelijk gegevens had verzameld. Uiteindelijk werd het pad van de pijpleiding omgeleid onder de stroom in plaats van er doorheen.

Die haast om wetenschap te gebruiken om te informeren en te beschermen, is nog steeds een hoeksteen van haar leven. De uitvinding waarvoor zij de PEYA-prijs won, was een zeer geavanceerde techniek voor het bewaken van de gezondheid van lokale waterwegen. Concreet verbeterde het het proces van DNA-barcoding, een techniek die wordt gebruikt om organismen op soortniveau te identificeren - wat een belangrijk onderdeel is om uit te zoeken welke soorten dieren bestand zijn tegen vervuild water en welke niet.

Wezens zoals macro-invertebraten - ongewervelde dieren die je zonder een microscoop kunt zien, zoals ze schreef in haar 2016-bijdrage in de Encyclopedia Britannica (ja, ze schreef de inzending!) - kunnen de gezondheid van een watermassa blootleggen door hun niveaus van vervuilingstolerantie. "Ik heb zeker gemerkt in enkele streams die ik volg, een afname van macro-invertebraten met lage tolerantie en een toename van macro-invertebraten met hoge tolerantie en een toename van nutriëntenvervuiling," legt Michaluk uit.

Haar uitvinding, die ze in ongeveer acht maanden ontwikkelde met behulp van een oude dvd-speler en multimeter, is een manier om deze monsters veilig te bewaren tussen de tijd dat ze worden verzameld en de tijd die ze in het lab kunnen worden geïdentificeerd. Het verbeteren van het transportproces van specimens, legt ze uit, maakt de analyse veel consistenter en nauwkeuriger. Dankzij haar apparaat is er een lager risico dat DNA van zeldzame exemplaren zal degraderen, en onderzoekers kunnen hun monsters veilig van verder weg vervoeren.

Het is misschien niet verrassend dat het vermogen van Michaluk om verbinding te maken met de natuur zich vertaalt naar haar vermogen om anderen er ook mee te verbinden. Ze heeft kinderen geleerd over de gezondheid van waterwegen tijdens het aantrekken van een siliconen zeemeerminnenstaart en moedigde volwassenen aan koperen slangen met een schep niet te raken, en bij elke stap te begrijpen dat het nemen van betere beslissingen over het milieu met zorg begint.

"Ik heb geprobeerd mensen te coachen die vreselijk bang zijn voor slangen en ze ertoe brengen, 'Aah, slangen !,' tot 'Oké, ik kan ze tolereren', want als ze merken dat de soort in gevaar is, zijn ze meer waarschijnlijk om het te beschermen, "zegt Michaluk. "Ik denk dat het allemaal de moeite waard is als je gewoon bij één persoon bent."

Gezien haar huidige plannen zal ze veel meer dan één persoon bereiken. In samenwerking met het Watershed Institute werkt Michaluk nu aan de bouw van een microbiologisch laboratorium in haar lokale gemeenschap. Naast het opzetten van het lab zal ze ook de curricula schrijven, die haar vorige werk zullen vergezellen, zoals 'Happy Herpatology' voor jonge kinderen. Met dergelijke faciliteiten hoopt ze de mogelijkheden van lokaal onderzoek en het aantal mensen dat eraan kan deelnemen te vergroten.

"In vijf jaar? Ik zou graag biologie of genetica studeren. En zeker een Ph.D. krijgen, natuurlijk. "Zegt Michaluk. "Na de universiteit zie ik mezelf een laboratorium of onderzoekscentrum besturen en impact hebben. Ik zie echt dat die gegevens spreken. '

$config[ads_kvadrat] not found