Wanneer gaan astronauten terug naar de maan?

De laatste keer dat een mens voet op de maan zette, was 44 jaar geleden. We zijn sindsdien niet meer terug geweest. Met concrete plannen om mensen naar Mars te sturen, moeten we ons afvragen: wat is de vertraging? Wanneer sturen mensen mensen terug naar de maan?

Twee decennia na Apollo 17 werd de ruimteverkenning (lees: NASA) beslist gedaan met maangerelateerde missies. Vanaf de jaren '90 begonnen mensen robotische sondes en orbiters te sturen tijdens hun bezoeken. Sommige van deze missies waren enorm - de Lunar Prospector orbiter, bijvoorbeeld, vond waterijs op het oppervlak van de maanpool. Anderen, zoals India's Chandrayaan-1, gelanceerd in 2008, waren in feite gewoon een proof-of-concept test.

De grootste maanmissie van dit decennium is waarschijnlijk de zachte landing van China (lees: een die niet eindigt in een crash) van de Chang'e 3 rover - die onlangs een nieuwe variëteit aan maansteen ontdekte.

Het is ook spannend om toekomstige missies de komende jaren te plannen, zoals de aankomende Chang'e 4 en 5, en de privaat gerunde Google Lunar X Prize-competitie. Maar hoe zit het met mensen? Wanneer zien we eindelijk mensen in laarzen terug op de maan?

Reken er niet op dat NASA snel betrokken raakt. Hoewel het ruimtevaartagentschap de voorbereiding versnelt voor zijn asteroïde omleidingsmissie (die van plan is om een ​​kei van een asteroïde in de buurt van de aarde te nemen en in een baan om de maan te plaatsen voor … studie?), Dan hoeven de astronauten niet naar de oppervlakte te komen. In 2013 ging NASA-beheerder Charles Bolden op verslag en zei: "NASA gaat waarschijnlijk niet naar de maan met een mens als een primair project waarschijnlijk in mijn leven." Dat was kort nadat de regering Obama het Constellation-programma had geannuleerd, dat zou zijn teruggekeerd ons naar de maan "niet later dan 2020."

We hebben nog steeds een hoop vragen, vooral omdat de NASA vocaal heeft gezegd over het gebruik van de maan als testgrond voor Mars-gebonden technologie. Bovendien zou de maan kunnen fungeren als een tankstation voor een Mars-gebonden bemanning, een plaats om de nodige voorraden aan te vullen (ervan uitgaande dat we al de nodige infrastructuur op het maanoppervlak of in een baan hebben geïnstalleerd).

Het is mogelijk dat NASA misbruik maakt van het feit dat de internationale tegenhangers de maanmantel graag oppikken, met plannen om mensen terug naar de maan te krijgen. Dit zijn niet alleen nieuwe prestaties van wetenschappelijke verkenning, maar ook een onderdeel van een poging om permanente maanbases en mijnactiviteiten te vestigen.

Als dat zo is, is dit volkomen logisch voor NASA. Met de opt-out van de Verenigde Staten is er een veel kleinere kans op nog een dure en hoge spanningsruimtewedloop. Rusland streeft ernaar om tegen 2029 een astronaut naar de maan te sturen, met de uitdrukkelijke bedoeling om Mars aan de Yankees te laten. China en Japan streven naar een vergelijkbaar tijdsbestek. Het Europees Ruimteagentschap is misschien in de beste positie: de E.S.A. vertrouwt op realistische strategieën, heeft zichzelf een deadline van 2040 gegeven voor een maanbasis en zou daar waarschijnlijk astronauten landen tussen 2025 en 2035.

Het probleem? Er is geen reden om te geloven dat een van deze landen hun ontwerpen daadwerkelijk zal volgen. Naast de VS zijn Rusland en China de enige landen die mensen daadwerkelijk de ruimte in hebben gestuurd. China heeft zichzelf nog niet getoond als een effectieve autoriteit op het gebied van wetenschap en technologie - en dat omvat ook ruimte. Het eigen ruimtevaartprogramma van Rusland ligt op de goede weg en de overheid lijkt niet zo enthousiast om het in stand te houden. Zonder dat de VS de leiding hebben genomen, is er een grote kans dat geen van de landen astronauten terug naar de maan zal sturen - althans niet binnen de komende 15 jaar.

Zou dat een sleutel in de VS gooien om naar Mars te komen? Niet helemaal. NASA's focus op het gebruik van de maan is beperkt tot de baan van de maan en de baan van de cislunar (ruimte tussen de aarde en de maan). We kunnen nog steeds naar Mars komen zonder eigenlijk landen op de maan.

De beste manier om ons terug naar de maan te krijgen, is dat de VS weer in de race stappen. Omdat dat waarschijnlijk niet zal gebeuren, kunnen we waarschijnlijk nog zo'n twee decennia verwachten voordat de enige natuurlijke satelliet van de Aarde weer bezoekers heeft.