Landing on Europa lijkt op een drijfval met een doodsangst

Jupiter's ijzige maan Europa heeft jarenlang de interesse van astronomen gewekt, omdat de bevroren oceaan van de maan microscopisch leven zou kunnen herbergen. Maar het landen van een ruimtevaartuig op deze maan kan moeilijker zijn dan eerder werd aangenomen, en mogelijk, onmogelijk.

De met kleur versterkte afbeelding van het oppervlak van de maan, die hieronder wordt weergegeven, werd in augustus 2017 door het ruimtevaartuig Galileo van de NASA ingenomen. Europa lijkt te zijn bedekt met lagen en lagen van dwarsdoorsnijdend ijs - althans in deze beeld. Maar een nieuw onderzoek uitgevoerd door onderzoekers van het Planetary Science Institute suggereert dat het oppervlak zo poreus kan zijn dat alles wat op de maan probeert te landen gewoon zou zinken.

Een paper gepubliceerd in het nummer van 1 maart 2018 van het peer-review-journaal Icarus meldt dat Europa's is bestrooid met extreem kleine deeltjes met veel ruimte ertussen. Het team legde uit dat dit materiaal minder dicht is dan vers gevallen sneeuw en dat het gemakkelijk zou geven als er iets op zou landen.

Het team kwam tot deze conclusie na het observeren van de reflectantie-eigenschappen van de deeltjes die Europa bedekken. Reflectantie-eigenschappen is een term die de hoeveelheid licht weerkaatst die van een oppervlak wordt gereflecteerd.

Onderzoekers vergeleken vervolgens de verzamelde gegevens met de reflectiecoëfficiënt van aluminiumoxidepoeder, dat ook een stof met een mooie dichtheid is. Ze vonden enkele belangrijke overeenkomsten, wat suggereert dat de bevroren oceaan van de maan is bedekt met stof dat dezelfde eigenschappen heeft als aluminiumoxide poeder. Een ruimtevaartuig dat op een dergelijk oppervlak landt, zou in een drijfzandval vallen.

Natuurlijk zullen wetenschappers meer bewijs nodig hebben voordat ze kunnen garanderen dat dit inderdaad de staat van Europa's oppervlak is. Er was soortgelijke bezorgdheid over het oppervlak van onze maan die ongegrond bleek te zijn.

"Uiteraard was er vóór de landing van het Luna 2 robotachtige ruimtevaartuig in 1959 de bezorgdheid dat de maan bedekt zou zijn met stof met een lage dichtheid waarin toekomstige astronauten zouden kunnen verzinken," Planet Nelson Senior Science Scientist Robert Nelson, hoofdauteur van het onderzoek, zegt in een verklaring. "We moeten echter in ons achterhoofd houden dat waarnemingen op afstand van waarnemingen van objecten zoals Europa op afstand alleen de buitenste microns van het oppervlak sonderen."

NASA laat dit onderzoek echter zijn plannen om meer over Europa te leren niet ontmoedigen. Rond 2020 wordt het ruimteagentschap verwacht om de Europa Clipper-sonde te lanceren om de maan van dichterbij te bekijken en te beoordelen of de bevroren oceaan de bouwstenen voor het leven heeft.

We zullen kijken en hopen op het beste.