Kevers en Bliksem torsen het uitgestrekte westen van Canada

De ooit weelderige bossen van West-Canada gaan in rook op. Duizenden brandweerlui worstelen om het ongekende aantal bosbranden te beheersen die het land en het naburige Alaska doorkruisen. Duizenden mensen zijn geëvacueerd uit hun huizen en de rook vordert over de westkust en zo ver zuidelijk als Colorado, waardoor de luchtverontreinigingsratings omhoog schieten. Terwijl functionarissen de Canadese strijdkrachten binnenbrengen om de vuren te houden, vragen mensen om te weten waarom dit jaar zo uit de hand is gelopen.

Vanaf vandaag zijn er naar schatting 106 bosbranden in British Columbia, de grootste bedekken tot 38.000 hectare - ongeveer de grootte van Denver. In Saskatchewan zijn dit seizoen tot nu toe 592 bosbranden geweest, vergeleken met 213 in 2014, en ze spreiden zich nog verder westwaarts naar Alberta. De combinatie van recordbrekende warme temperaturen, waarschijnlijk veroorzaakt door de weersomstandigheden van de Pacific Decadal Oscillation en El Nino, en het verwoestende effect van de bergpijnboomkever hebben de krachten gebundeld met de effecten van klimaatverandering om de perfecte omstandigheden te creëren voor een wildvuurepidemie, althans volgens John Innes, de decaan van de faculteit Bosbouw van de Universiteit van British Columbia, die sprak met de CBC.

Het is geen nieuws dat de westkust, zowel in Canada als in de VS, aan het opwarmen is. Gegevens van de Amerikaanse nationale centra voor milieu-informatie tonen aan dat de temperaturen langs de hele westkust de warmste zijn die ze in meer dan 100 jaar zijn geweest. De hitte heeft de bergpijnboomkever ondersteund, die al sinds de jaren negentig dennen in British Columbia en Alberta verslindt, om zijn bereik in het noorden en oosten uit te breiden naar het boreale bos. Deze insecten zijn inheems in het land, maar hun populaties worden meestal onder controle gehouden door het begin van koud weer. Steeds mildere winters en de daaropvolgende uitbreiding van het keverhabitat heeft ervoor gezorgd dat ze opbloeien, waardoor miljoenen hectares dode, droge dennenbomen achterblijven. Eén blikseminslag is voldoende om het in brand te steken.

Terwijl de bosbranden zich verspreiden naar Alaska, groeit de bezorgdheid dat de hitte door de permafrost gaat branden. Meestal wordt deze bevroren laag geïsoleerd door "duff", een dikke laag takjes, mos en ander organisch materiaal. Maar wanneer de duff brandt, stuurt de permafrost - een van de grootste koolstofopslagplaatsen van de aarde - de opgeslagen broeikasgassen naar de lucht. En dat gemakkelijk, de gevolgen van klimaatverandering konden sneeuwbaleffecten.

Zoals veel wetenschappers op het gebied van klimaatverandering, is Innes niet bang om echt te worden. "Op de langere termijn zullen we meer vuren zien. We zullen het vuurseizoen uitbreiden, "vertelde hij de CBC. "Het zal eerder beginnen, het zal later doorgaan en de vuren die we krijgen zullen intenser zijn." De toekomst zal heet zijn, en je zult het aan de achterkant van je keel kunnen proeven, honderden kilometers verderop, wanneer de wind verschuift.