The Science of Dog Feelings: Waarom mensen slecht zijn in het lezen van hun huisdieren

Als je met een hond leeft, weet je gewoon wanneer het gelukkig of ellendig is, toch? Natuurlijk doe je dat. Zelfs de wetenschappelijke gemeenschap geeft nu toe dat honden emoties hebben - zelfs als wetenschappers niet direct kunnen meten wat ze ervaren.

Mensen hebben al eeuwenlang een hechte band met gedomesticeerde honden. In zijn 1764 Dictionnaire-filosofie merkte Voltaire op: "Het lijkt erop dat de natuur de hond aan de mens heeft gegeven voor zijn verdediging en voor zijn plezier. Van alle dieren is het de meest trouwe: het is de beste vriend die de mens kan hebben."

Onderzoek heeft keer op keer aangetoond dat huisdieren een positief effect op ons leven kunnen hebben. Inderdaad, een onderzoek onder 975 volwassen honden ontdekte dat in tijden van emotionele nood de meeste mensen meer geneigd waren zich tot hun honden te wenden dan hun moeders, vaders, broers en zussen, beste vrienden of kinderen.

Het is dan ook niet verrassend dat honden nu het meest gebruikte dier in therapie zijn. Onze hondenvriendjes worden steeds meer gebruikt als deelnemers aan verschillende programma's voor geestelijke gezondheid - het aanbieden van gezelschap, blije associaties en onvoorwaardelijke liefde.

In Groot-Brittannië heeft Pets As Therapy (PAT) meer dan 5.000 actieve PAT-honden, die zo'n 130.000 mensen per week ontmoeten. In de VS heeft de American Kennel Club een Therapy Dog-programma dat zes nationale organisaties voor therapiehonden erkent en officiële titels toekent aan honden die hebben gewerkt aan het verbeteren van het leven van de mensen die ze hebben bezocht.

Honden die genezen

Sigmund Freud wordt algemeen erkend als de per ongeluk pionier van de therapie met behulp van honden. Tijdens zijn psychotherapiesessies in de jaren 1930, een chow chow genaamd Jofi bleef naast hem in het kantoor. Freud merkte op dat patiënten meer ontspannen en open werden toen Jofi aanwezig was, en het hielp hem om een ​​rapport op te bouwen.

Maar het officiële begin van dier-geassisteerde therapie is over het algemeen gekoppeld aan de Tweede Wereldoorlog, toen een Yorkshire Terriër genaamd Smoky vergezeld werd door korporaal William Lynne bij een bezoek aan dienstziekenhuizen in Nieuw-Guinea. Haar aanwezigheid verhoogde de geesten van gewonde soldaten.

Ondanks dit alles, was het pas in de jaren zestig dat de eerste gedocumenteerde case study van een hond die als een "co-therapeut" werkte, werd gemaakt. De Amerikaanse psychotherapeut Boris M. Levinson beweerde dat de aanwezigheid van zijn hond Jingles een "nieuwe dimensie aan kinderpsychotherapie" toevoegden. Ondanks verzet van leeftijdgenoten verdedigde Levinson sterk het gebruik van honden als therapeutische hulpmiddelen.

Hoe honden voelen

Maar hoewel er geen twijfel over bestaat dat honden ons heel goed begrijpen, is het omgekeerde helaas niet altijd zo. Een klassiek voorbeeld hiervan is wanneer iemand een klein "ongeluk" in het huis heeft gehad en hondenbezitters denken dat hun huisdier er schuldig uitziet. Maar voor de betreffende hond is die blik puur onderdanigheid en is het een manier voor de hond om te zeggen "doe me geen pijn" in plaats van een schuldbekentenis.

Het is heel moeilijk voor mensen om zichzelf ervan te overtuigen dat het hondenbrein niet in staat is om de concepten van goed en kwaad te begrijpen - maar zonder dat vermogen is het niet mogelijk om schuldgevoelens te ervaren. De hond die er schuldig uitziet, is gewoon bang voor je reactie op de situatie - meestal gebaseerd op ervaringen uit het verleden.

Sommige van de belangrijkste problemen die zich voordoen tussen honden en hun baasjes worden veroorzaakt door het onvermogen van mensen om hun lichaamstaal correct te lezen. Combineer dit met het menselijke idee dat honden abstracte concepten begrijpen en redenering over complexe kwesties kunnen gebruiken, en de scène is ingesteld op problemen.

Doggy Hormones

Een andere manier om te vertellen hoe dieren zich voelen, is naar hun hormonale omgeving te kijken. Studies hebben aangetoond dat wanneer honden door hun eigenaars worden gestreeld, ze verhoogde niveaus van oxytocine hebben. Van andere functies wordt aangenomen dat dit hormoon ontspant. Het helpt bij het vormen van banden tussen moeder en kind - en tussen huisdier en eigenaar.

Dus hoewel we niet zeker kunnen weten hoe een hond zich voelt tijdens plezierige activiteiten, lijkt het redelijk dat oxytocine vergelijkbare sensaties produceert bij honden als die mensen ervaren - wat suggereert dat ze affectie voelen voor en gehechtheid aan hun eigenaars.

Evenzo vertonen honden die zich in onaangename omstandigheden bevinden verhoogde spiegels van het stresshormoon cortisol. Een van de situaties die deze stressreactie veroorzaakt, wordt gedurende enige tijd alleen gelaten. Honden zijn roedeldieren en moeten echt gezelschap hebben. Een eenzame hond is zelden een gelukkige hond - en dit is iets waar alle hondenbezitters rekening mee moeten houden bij het plannen van hun leven.

Wat dit allemaal laat zien, is dat voor honden en mensen om samen te leven en samen te werken - en voor beide partijen om gelukkig te zijn - een begrip van elkaars emotionele toestand van vitaal belang is. Zelfs als honden en mensen elkaar niet volledig begrijpen, lijkt het duidelijk dat elke soort essentieel is voor het welzijn van de ander, en we kunnen elkaar helpen gelukkiger en gezonder te zijn.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation van Jan Hoole en Daniel Allen. Lees hier het originele artikel.