GRE: natuurkundigen zeggen dat Graduate School Examen Examen een slechte voorspeller van succes is

Voor de meeste afgestudeerde studenten begint het pad naar een gevorderde graad in een kleine, lichte kamer voor een computerscherm, en neemt nog een reeks gestandaardiseerde tests. Terwijl ze in paniek een essay typen dat voorbestemd is om door een computer te worden beoordeeld, vragen ze zich misschien af: "Hoe kan dit me helpen bij het doorlopen van de graduate school?" Een studie publiceerde woensdag in Science Advances is hier om hun interne angst te valideren. De GRE is niet alleen een slechte manier om grad school succes te bepalen; het kan ook meer kwaad dan goed doen.

Onder leiding van Casey Miller, Ph. D., een experimentele fysicus aan het Rochester Institute of Technology, richt deze studie zich specifiek op natuurkunde-graduate programma's, hoewel Miller van mening is dat zijn bevindingen waarschijnlijk op verschillende gebieden van toepassing zouden zijn. Toen hij anonieme GRE-scores van 27 universitaire graduate-programma's in het hele land analyseerde, ontdekte hij dat ze niet konden voorspellen of ze uiteindelijk aan het eind van hun studie terechtkwamen.

Dit is al vrij goed bekend onder natuurkundigen, zegt hij, maar zijn studie voegt harde data toe om aan te tonen dat zowel de algemene GRE-test en de fysica-specifieke test zijn niet een onfeilbare manier om te vertellen wie een geweldige natuurkundige zou worden.

"Natuurkundigen zijn een sluwe groep. Ze veranderen niet typisch hoe ze dingen doen zonder gegevens ", vertelt hij Inverse. "Dus het feit dat we dit specifiek in de fysica-gemeenschap kunnen plaatsen, zal de faculteit helpen de bruikbaarheid van deze hulpmiddelen te zien. Dus ze zullen zien, hopelijk, dat de tests Ph.D. niet voorspellen. voltooiing of cijfers heel goed."

De 1e keer dat ik de GRE Adv Physics-test deed, scoorde ik 7e percentiel. De 2e keer werd ik elfde. Sindsdien heb ik mijn doctoraat in röntgenfysica gedaan, werkte ik bij NIST en NASA en ben ik er trots op dat ik belangrijke technische uitdagingen heb opgelost bij het ontwerpen en testen van de James Webb Space Telescope.

- Scott Rohrbach (@scottrohrbach) 30 april 2018

Dingen die GRE niet kan voorspellen

In de studie analyseerde Miller scores uit drie verschillende GRE-testsecties: de GRE-V (verbaal), de GRE-Q (wiskunde) en de GRE-P (de natuurkundig-specifieke test van het onderwerp). Hij vergeleek die scores met de voltooiingspercentages en cijfers van studenten in de natuurkunde, Ph.D. programma's in vier overlappende groepen: studenten uit de VS, studenten uit het buitenland, vrouwelijke studenten uit de VS en mannelijke studenten uit de VS. In alle vier groepen, de GRE-P * niet voorspeld of studenten hun programma zouden afmaken, net als de GRE-V-sectie.

Er was een kleine sprankje hoop voor de GRE-sectie, die een correlatie vertoonde met het voltooiingspercentage toen de resultaten van Amerikaanse vrouwelijke studenten en Amerikaanse mannelijke studenten werden gecombineerd. Het was echter geen goede voorspeller wanneer het werd toegepast op studenten als geheel en alleen studenten van buiten de VS.

Niettemin zien dingen er niet bijzonder goed uit voor de GRE in dit artikel - vooral de fysica-specifieke GRE. Studenten die gescoord hebben beneden het 50e percentiel had vergelijkbare graad-voltooiing percentages voor degenen die scoren in de top percentielen, wijst Miller. Dat, voegt hij eraan toe, is een belangrijke observatie omdat een aantal Ph.D-programma's in de natuurkunde harde afsnijdingen hebben. Ongeveer 25 procent van de natuurkunde-programma's adverteren dat een GRE-score hoger moet zijn dan het 55e percentiel voor een kandidaat om een ​​kans te maken op opname.

Dingen de GRE Kan Voorspellen

Kortom, GRE-scores voorspellen niet hoe goed een fysicus een persoon kan blijken te zijn. In plaats daarvan weerspiegelen ze demografische patronen (http://www.nature.com/naturejobs/science/articles/10.1038/nj7504-303a) die even nutteloos zijn in het voorspellen van iemands succes in de graduate school. Er is geen statistisch significante correlatie tussen geslacht en iemands waarschijnlijkheid om een ​​Ph.D. in de natuurkunde, zegt Miller, maar daar is een significante genderkloof op de GRE-P scores: de gemiddelde score voor een vrouw in de VS is 580 en de mediane score voor een man in de VS is 680. De implicatie is dat beide groepen een vergelijkbare kans hebben om te excelleren tegen de cursussen die nodig zijn om een ​​natuurkundige te worden, maar uitgaande van hun testscores, stelt men beter vast op toelating dan op de ander.

Belangrijk is dat geen van beide scores waarschijnlijk zelfs maar goed genoeg zal zijn om een ​​van de kandidaten naar schatting 25 procent van de programma's te krijgen - hoewel Miller in staat was om grote verschillen te laten zien op basis van geslacht, ras en etniciteit bij wie die score bereikt had en wie niet. En dat houdt zelfs geen rekening met de inkomen patronen geassocieerd met GRE-testscores.

De grote afhaalmunt, zegt MIller, is dat de GRE geen toelatingscommissies vertelt over wat een goede fysicus is - en gedeeltelijk verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de statistieken van de bodemloze diversiteit van fysica. Slechts 5 procent van de natuurkunde Ph.D. de jaarlijks toegekende graden gaan naar ondervertegenwoordigde minderheidsgroepen, en slechts 20 procent gaat naar vrouwen. De bevindingen van Miller suggereren dat er in beide groepen veel mensen zijn wiens testscores hen stevig in de afgeworpen stapel plaatsen voordat ze zelfs de kans krijgen om hun krachten te testen.

"We zijn redelijk goed in het selecteren van wie het goed doet in cursussen, maar natuurlijk zijn de vaardigheden die vereist zijn om succesvol te zijn in cursussen niet dezelfde vaardigheden die belangrijk zijn om een ​​succesvolle onderzoekfysicus te zijn," zegt Miller. "Vooruitkijkend proberen we ons te concentreren op de dingen waarvan we weten dat ze een goede onderzoeker zijn, wat het huidige systeem niet erg goed doet."