De Parker Solar Probe maakt geschiedenis voorbij het mysterieuze "Alfven Point"

Godzijdank is de Parker Solar Probe niet gemaakt van was, want het staat op het punt dichter bij de zon te vliegen dan zelfs Icarus durfde. Op 11 augustus lanceert NASA de sonde in een deel van de buitenste atmosfeer van de zon, bekend als het Alfvén-punt. Als het erin slaagt voorbij te gaan, kunnen we officieel zeggen dat een door mensen gemaakt object de zon heeft geraakt.

Deze praktijk heeft de neiging om slecht te eindigen voor mythologische wezens, maar gewone stervelingen hebben het nooit geprobeerd. De reden dat we het risico nemen is om de elektrische en magnetische velden in de zon te meten, wat volgens astronomen zal leiden tot een beter begrip van hoe zonnewinden - de supergeladen elektronen en geïoniseerde atomen die uit de zon richting de aarde schieten - schakel ons ruimtevaartuig uit en veroorzaak magnetische verstoringen (zoals het Noorderlicht) in onze eigen atmosfeer.

Voorbij het Alfvén-punt - vernoemd naar Hannes Alfvén, de Zweedse natuurkundige die voor het eerst de golven kenmerkte die rondbibbelen onder het punt (meer daarover later) - zal niet gemakkelijk zijn, maar als het gebeurt, zal de Parker Solar Probe geschiedenis schrijven.

Onder het Alfvén-punt zijn de geladen deeltjes van de atmosfeer van de Zon die de zonnewind vormen niet langer in contact met het directe oppervlak van de zon. Daar hopen wetenschappers aanwijzingen te vinden over hoe de deeltjes van de zonnewind zo snel kunnen bewegen.

Ze weten dat, onder het Alfvén-punt, Alfvén golven reis zoals trillingen heen en weer vanaf het oppervlak van de zon. Zodra ze het punt doorbreken, versnellen ze, kunnen ze niet langer terugveren en wordt gedacht dat de geladen deeltjes die uiteindelijk naar de Aarde worden geslingerd op de een of andere manier worden versneld door deze snel bewegende golven.

Om naar het Alfvén-punt te komen, wat ongeveer tientallen zonnestralen van de zon zijn, lanceert NASA de sonde op de achterkant van zijn grootste raket, de Delta IV Heavy. De zwaartekracht van Mercurius en Venus zal helpen om hem in positie te brengen wanneer hij inzoomt naar het centrum van het zonnestelsel. Terwijl de sonde zelf is bedekt met een hitteschild, zal de sensor van de Solar Probe Cup, die uit de beschermende barrière steekt, monsters uit de feitelijke atmosfeer bekijken en verzamelen.

Deze missie is meer dan alleen een collectief 'Ik heb je gezegd dat we de zon kunnen aanraken' van iedereen bij NASA. Het is een reis op zonne-energie, 60 jaar in de maak, die hopelijk zal uitleggen hoe we onszelf en ons ruimtevaartuig beter kunnen beschermen tegen krachtige zonnewinden.

De atmosfeer van de zon zit vol met ionen, elektronen en andere deeltjes die vervelende zonnewindstormen veroorzaken. Die vurige weerpatronen werpen massale wolken plasma op de aarde uit, die GPS, radio, radar en zelfs het elektriciteitsnet verstoren. De Parker Solar Probe kan, als deze zijn bestemming bereikt, gegevens verzamelen die de voorspellingssoftware ondersteunen bij het vroegtijdig waarschuwen van elektriciteitsleveranciers over zonnestormen, zodat ze op hun beurt grote stroomuitval kunnen voorkomen.

Woede, woede, in de dood van het licht, Parker Solar Probe. We zullen hier voor jou aan het rooten zijn.