De geschiedenis van de onthullingen Is het politieke debat over de geschiedenis slecht

Restanten van een onthoofding van 9.000 jaar oud zijn recentelijk ontdekt in Brazilië, en laten zien hoe ver terug mensen elkaars hoofden hebben afgesneden.

De schedel op de plek, beter bekend als 'Begrafenis 26', had twee uiteengereten handen gekruist over zijn gezicht, wat suggereert dat een soort van rituele, niet-punitieve onthoofding had plaatsgevonden nadat de persoon stierf. Niet alle onthoofdingen waren zo goedaardig. In de loop van de millennia heeft onthoofding geresulteerd in eervolle sterfgevallen, geestelijke rituelen, de doodstraf en wraakmoorden, en de bloederige geschiedenis gaat vandaag verder.

1.000 B.C.E., Zuid-Amerika

Vóór de Braziliaanse vondst vond de oudste bekende onthoofding plaats op een locatie genaamd Azië 1 in Peru, binnen de 'voetafdruk' van bekende onthoofdingen in de Nieuwe Wereld. (Begrafenis 26 was vooral verrassend omdat het ver buiten dit bereik plaatsvond.) Onderzoekers hadden drie bundels van acht koppen gevonden, samen met hangers, kettingen en rood pigment - evenals twee koploze lichamen - waardoor ze dachten dat de onthoofding deel had uitgemaakt van een spiritueel ritueel.

Voor de Arara-indianen in de Braziliaanse Amazone had onthoofding iets minder geestelijke betekenis. Vijandelijke schedels waren niet alleen oorlogstrofeeën, gemonteerd op de top van palen - ze werden ook gebruikt als instrumenten. En de Munduruku-indianen in het noorden van Brazilië namen de rituelen rond trofeeënschedels naar een hoger niveau. Ontembare vijandelijke hoofden zouden eerst in olie worden gekookt en gerookt, waarna het gemummificeerde hoofd werd getatoeëerd en versierd in gemeenschapsrituelen in daden van 'oorlogvoerende superioriteit'.

8e eeuw voor Christus, Rome

Het is niet duidelijk hoe of wanneer onthoofding in Europa is ontstaan, maar toen het werd geïntroduceerd, verspreidde het zich snel. In het oude Rome en Griekenland, als je moest sterven door de doodstraf, was onthoofding een veel eerbaarder weg te gaan in vergelijking met andere methoden, zoals kruisiging.

Van Willem de Veroveraar wordt gedacht dat hij Romeinse stijl onthoofdde naar Groot-Brittannië en het als een nobele dood voor mensen van adellijke afkomst bewaarde. De voorloper van de guillotine, bekend als de "Halifax Gibbet", wordt verondersteld terug te gaan tot 1280.

De laatste persoon die stierf door in Groot-Brittannië te onthoofden was Simon Fraser, Lord Lovat in 1747.

250-900, Peru

Onthoofdingen van de nieuwe wereld vertraagden niet terwijl onthoofding Europa overspoelde. Zoals onsterfelijk gemaakt, hoe losjes ook, in Mel Gibson's genadeloos bloederige Apocalypto, rituele onthoofdingen gingen verder in de Maya-klassieke periode tussen 250 en 900 A.D.

1400-1800, Japan

Oude samoerai volgde de code van "seppuku" - rituele zelfmoord om een ​​oneerbare dood door toedoen van een vijand te voorkomen. Krijgers zouden eerst zelf een wond aan de buik toebrengen, en dan zou een assistent de laatste slag in de nek maken.

Onthoofding werd later gebruikt als een vorm van doodstraf. In een bijzonder wrede variant werden slachtoffers tot hun nek in de grond begraven en werden hun hoofden afgesneden met een houten zaag.

18e eeuw, Frankrijk

Ondanks zijn cruciale rol in de Franse revolutie en zijn schijnbare naamgenoot, Joseph-Ignace Guillotin (1738-1894), weet niemand precies waar de eerste guillotine vandaan kwam. Sommige accounts traceren het al in 1307 terug naar Ierland.

Natuurlijk hebben de Fransen het meest efficiënt gebruik gemaakt van de nieuwe technologie, waarvan werd gedacht dat deze menselijker was omdat onthoofding met de hand af en toe meer dan één slag nodig had.

Jaren 1930, nazi-Duitsland

De guillotine was een officiële executiemethode van de Nazi's onder het bewind van Hitler, gebruikt om 16.500 tegenstanders van het Derde Rijk en politieke dissidenten tussen 1933 en 1945 te doden.

Nu, Midden-Oosten

Zoals de opname op video van James Foley door ISIS-terroristen treurig illustreert, leeft de praktijk vandaag nog steeds erg, zij het illegaal. Tegenwoordig is Saoedi-Arabië het enige land dat officieel nog decapitation beschouwt als door de overheid gesanctioneerde executiemethode.