Waarom Ice Cube door moet gaan met 'Fuck Tha Police'

"Ik ga niets veranderen wat ik doe, want ik doe niets verkeerd," zei raplegende Ice Cube toen hem gevraagd werd of hij "Fuck Tha Police" uit zijn toekomstige sets zou knippen in het licht van de recente schietpartijen in Dallas.

Het protestlied, oorspronkelijk uitgebracht op N.W.A.'s Straight Outta Compton in 1988 weerklinkt de woede en frustratie van aanhangers van de Black Lives Matter-beweging, maar de waargenomen roep om geweld roept veel critici op om het lied te censureren uit angst dat het luisteraars zal aansporen om in natura op te treden. Conservatieve commentator Bill O'Reilly zei dat het "zeer verontrustend" was dat het lied nog steeds werd verspreid, en Bernard McGuirk noemde de weigering van Ice Cube om te stoppen met het uitvoeren van het lied "voorbij walgelijk". Maar James M. Jasper, Ph.D., a CUNY socioloog, gespecialiseerd in de emoties van protest, staat voor de weigering van Ice Cube om zichzelf te censureren. "Woede is een volkomen passende emotie voor demonstranten", vertelt hij omgekeerde. "Je wilt dat mensen de straat op gaan en schreeuwen. Je wilt dat mensen gaan protesteren. '

Muziek heeft in de geschiedenis zo'n grote rol gespeeld in protesten omdat het een gevoel van solidariteit creëert door sterke emoties op te wekken. "Je voelt je alsof je deel bent van een groter geheel of een grotere oorzaak", zegt Jasper. De emotionele band die wordt gedeeld door mensen die worden blootgesteld aan hetzelfde nummer - of het nu op straat is of online - kan collectieve activiteiten stimuleren - dansen, marcheren en zingen - die allemaal een gevoel van samenhang creëren. In de Black Lives Matter-beweging, die heeft gevochten om erkenning op nationaal niveau te krijgen, is dit soort mobilisatie van cruciaal belang. En het gebruik van woede om te tanken is "helemaal gepast", zegt Jasper.

"Je gaat protesteren om je boos te voelen. Je bent al boos. Je gaat op de een of andere manier protesteren om te weten dat je nog bozer zult worden, "legt hij uit. "Fuck Tha Police" is geen trigger; het is een echo kamer. Maar wat het belangrijkste is om te beseffen, is dat het op zich geen oproep tot geweld is.

Wat critici niet begrijpen, is dat de sterke emoties die tijdens een sociale beweging of protest zijn gewekt, niet noodzakelijkerwijs in schietpartijen vertalen, zegt Jasper. Terwijl MC Ren's lijn op de originele N.W.A. track - "Ik ben een sluipschutter met een enorme reikwijdte / neem een ​​of twee politiemannen aan, ze kunnen mij niet aan" - is duidelijk agressief en vooral ongemakkelijk om te horen in het licht van recente gebeurtenissen, het blijft een voertuig voor woede, geen geweld. "Muziek is niet nodig of voldoende voor geweld", zegt hij.

Hij geeft toe dat muziek het makkelijker kan maken voor mensen met gewelddadige intentie om het echt te doen handelen, verklarend dat het zetten van luide muziek de adrenaline zou kunnen laten stromen en het gemakkelijker zou maken om daadwerkelijk iets te doen. Maar er is geen bewijs dat gewelddadige muziek direct geweld verwekt in een sociale beweging. "Het is een krachtig nummer", zegt hij. "Maar 99,999 procent van de mensen die ernaar luisteren krijgt geen pistool en begint met schieten op politie."

Het is grappig dat de mensen die hun voet op onze nek hebben ons vertellen: 'Sta op. Wat is er mis met je?' pic.twitter.com/AnWHbhJtxq

- Ice Cube (@icecube) 19 juli 2016

Eén ding om in gedachten te houden, merkt hij op, is dat de songteksten van een nummer veel minder belangrijk zijn dan de muzikale elementen - de beat, het tempo en de melodie - en er mag niet te veel gewicht aan worden toegekend. Zelfs een nummer als "Fuck Tha Police", waarin Ice Cube verklaart dat er een "bloedbad van politie / sterven in LA" zal zijn? "Ik zou me niet zoveel zorgen maken om de tekst, vooral niet voor buitenstaanders", zegt hij. "Alles wat ze leren, alles wat ze zien zijn de lyrics. Ze ervaren de muziek niet. Ze voelen daar niet de gevoelens van de muziek."

Dat is het punt dat de critici van Ice Cube zo schaamteloos missen. Ja, "Fuck Tha Police" is een schokkende titel voor een nummer. Ja, de lyrics verbeelden en verdedigen alarmerende gewelddaden. Maar focussen op wat het lied zegt is minder belangrijk dan vragen waarom mensen ernaar willen luisteren. En misschien begrijpen waarom het onmogelijk is om te begrijpen tenzij je weet hoe het voelt om daartoe gedwongen te worden. Het klassieke volkslied van N.W.A. is een lied van protest, verontwaardiging en verontwaardiging, gevoelens die volledig gepast zijn gezien de frustratie ervaren door aanhangers van de Black Lives Matter-beweging - en gevoelens die grotendeels, consequent verkeerd worden begrepen door degenen die van buitenaf kijken.

Tijdens een recente mars ter nagedachtenis aan de brute beschietingen van Alton Sterling en Philando Castile op een bloedhete avond in New York, marcheerden protestanten op Times Square, onvermoeibaar zingend: 'Handen omhoog, niet schieten' en 'Wiens straten? Onze straten. "Maar de toon van de menigte veranderde sterk toen de politie begon aan de trottoirs. De kreten van "Fuck the police" begonnen boven het lawaai uit te komen en galmden door de menigte. Waren mensen gewelddadig? Helemaal niet. Waren mensen boos? Natuurlijk waren ze dat. Maar ze hadden het volste recht om te zijn.