Gewichtsverlies: Clay Pills zou obesitas effectiever dan medicijnen kunnen bestrijden

Toen een team van wetenschappers in Australië begon te experimenteren met kleideeltjes, probeerden ze geen verzachtende medicatie te bedenken. Maar in een vreemde gang van zaken kwamen ze een pil tegen die misschien beter geschikt is om zwaarlijvigheid aan te pakken dan de medicijnen die we op dit moment hebben. Deze mogelijk spelveranderende bal van klei is de focus van een nieuw artikel dat vorige week werd gepubliceerd in Farmaceutisch onderzoek.

Na haar voorbereidende onderzoek richtte eerste auteur Tahnee Dening, Ph.D., haar aandacht op twee verschillende soorten smectiet-kleideeltjes: montmorilloniet, dat soms groene klei wordt genoemd en van nature voorkomt, en laponiet, een synthetische klei die van oudsher wordt gebruikt bij onderzoek naar levering van medicijnen. Dening, voorheen aan de University of South Australia en nu een postdoctoraal onderzoeker aan de University of Kansas, ontdekte dat deze moleculen niet goed waren voor het afleveren van medicijnen waar ze goed in waren het absorberen van vetmoleculen in een model van de menselijke darm.

"Misschien kan dit een anti-obesitasbehandeling zijn", vertelt Dening Inverse. "Het is een materiaal dat vetmoleculen complexeert en in theorie zou moeten leiden tot een anti-obesitas-effect omdat die vetmoleculen niet door het lichaam kunnen worden opgenomen."

Door hun unieke chemie en kleisoorten op het oppervlak kunnen sommige kleien complexen vormen met vetmoleculen die vrij rond de darm zweven na een maaltijd. In plaats van dat die vetmoleculen worden afgebroken door het lichaam en later worden afgebrand of opgeslagen, kunnen ze in plaats daarvan worden opgenomen door de kleideeltjes en eenvoudig worden uitgescheiden, zegt Denning.

Toen ze muizen (al op vette diëten) Orlistat (een zwaarlijvigheidsmedicijn), laponiet, montmorilloniet of een controleverbinding gaf, ontdekte ze dat het montmorilloniet 42 procent van de vetten in hun darm absorbeerde en dat het laponiet tot 94 procent absorbeerde. Orilstat, daarentegen, absorbeerde slechts 70 procent; Anders gezegd, blokkeerde het ongeveer 30 procent van de vetabsorptie in de darm. In die zin deed de klei het beter dan Orlistat.

Een belangrijke vangst

Aan het einde van de dag verloren de muizen echter een vergelijkbare hoeveelheid gewicht op beide behandelingen. Ze zijn het op verschillende manieren kwijtgeraakt.

Net als de kleien werken medicijnen tegen obesitas die al op de markt zijn, door de vetabsorptie in de darm te beheersen. Orlistat blokkeert bijvoorbeeld een enzym dat vetmoleculen verteert, waardoor ze moeilijker te absorberen zijn. Kleien, dat uiteindelijk ook het vermogen van het lichaam om vet te absorberen en op te slaan vermindert, zou daarom een ​​mogelijk alternatief kunnen zijn.

De belangrijkste vraag is echter of voedingsvet speelt echt zo'n grote rol in obesitas in de eerste plaats.

Er is een aanzienlijk en groeiend aantal onderzoeken dat suggereert dat de echte aanjagers van aanhoudende obesitas minder te maken hebben met vette voedingsmiddelen en meer te maken hebben met portiegrootte en koolhydraatinname. Het keto-dieet bevordert bijvoorbeeld snel gewichtsverlies door vet als primaire energiebron te gebruiken in plaats van koolhydraten. Het ondersteunen van dit idee is een mijlpaal op het 'koolhydraat-insuline-model' dat in november werd vrijgegeven, waaruit bleek dat een vetarm, koolhydraatarm dieet resulteerde in meer calorieverbranding in rust. Het suggereerde dat obesitas eigenlijk wordt gedreven door koolhydraatconsumptie, niet door vet in de voeding.

Ondanks deze legitieme kritiek op voedingsvet, wordt Orlistat nog steeds voorgeschreven als een middel tegen obesitas. De kleideeltjes die Denning ontdekte zijn vooral interessant in deze context omdat ze een mogelijkheid bieden om Orlistat zelf draaglijker te maken.

Plannen voor de toekomst

Denning en haar co-auteurs zien een kleipil als iets dat je zou nemen bij de maaltijd. "Drie keer per dag met ontbijt, lunch, diner of je hoofdmaaltijden, zou je een capsule nemen met deze kleideeltjes erin," zegt ze.

Maar idealiter, zegt Denning, als hun onderzoek tot een soort van pil leidt, zou het worden gebruikt in tandem- met Orlistat om een ​​belangrijke reden: wanneer u onverteerde vetmoleculen passeert, leidt dit tot een aantal zeer vervelende bijwerkingen, zoals winderigheid of diarree. Wanneer mensen Orlistat gebruiken, wordt het toch aangeraden om hun inname van vet in het voer te verminderen. Klei kan helpen om bijwerkingen nog meer te voorkomen.

"Met behulp van deze kleideeltjes kunnen we een soortgelijk effect krijgen als Orilstat, maar ik denk dat een groot voordeel dat we zien in onze deeltjes is dat ze niet de gastro-intestinale bijwerkingen zouden hebben", zegt Denning.

Kortom, deze kleideeltjes kunnen de eerste stap zijn op weg naar een beter presterende drug om vetopname op een meer mensvriendelijke manier aan te pakken. Maar de grotere vragen over of dat het juiste doelwit is, blijven in de eerste plaats.