Een gids voor de vreemde en wondere wereld van NASA's Soundcloud

Een van de meest prestigieuze en krachtige wetenschappelijke instellingen in het land, NASA, heeft een Soundcloud-pagina - net als je favoriete indieband of worstelende rapper. Zoals te verwachten is, zijn de selecties even bizar als fascinerend. Hier is een bijna complete gids voor de 'must-hear' opnames.

High Altitude Student Program (HASP) -opnamen

Infrageluidmicrofoons nemen geluiden op die onhoorbaar zijn voor het menselijk oor en de NASA-pagina bevat verschillende opnames gemaakt met deze microfoons over ondersteuningsvoertuigen uit het HASP-programma. In wezen waren deze voertuigen heliumballonnen die tot 22 mijl boven de aarde werden gelanceerd. Het interessante aan de HASP-soundbytes - 100 of 1000 keer versneld om ze voor het menselijk oor hoorbaar te maken - is het feit dat het onmogelijk is om te identificeren allemaal de bronnen van het geluid. Mogelijke bijdragende factoren omvatten alles van oceaangolfpatronen tot de daadwerkelijke reactie van de ballonkabels. De ruisende, gefaseerde statische klank klinkt niet erg anders dan sommige Japanse noise-muziek in de trant van Merzbow. Maar HASP's opnames hebben misschien meer dynamiek en variatie, en ze vangen de geluid van onze stratosfeer.

Voyager "Tsunami Wave" -transmissies

NASA stelde vast dat het Voyager 1-probleem interstellair was binnengevallen toen de instelling geluiden ontdekte die het vorig jaar ontving als die van een "tsunami" schokgolf. Ze konden uit sonische informatie die uit de sonde werd teruggestuurd, concluderen dat Voyager 1 na het betreden van de interstellaire ruimte drie schokgolven had ervaren. Deze zonnestralen trilden door de atmosfeer rond de sonde. Terwijl Voyager verder van ons zonnestelsel af beweegt, wordt de op plasma gebaseerde atmosfeer dikker. Dit is wat interstellaire zonneplasma-ontploffingen als klinken:

Geluid van lancering / communicatie / vlucht

De pagina bevat clips van geluiden van lift-off, landing en mid-flight manoeuvres van veel ruimtevaartuigen, evenals soundbytes van communicatie tussen grondbediening en de astronauten. Ja, inbegrepen is de iconische en vaak verkeerd geciteerde "Houston, we've have a problem" clip van Apollo 13 en (het is NASA's eerste geüploade geluid, cornily genoeg) Neil Armstrong's kreet van "Een kleine stap voor (een) man, een gigantische sprong voor de mensheid "op de Apollo 11-missie.

Andere probe-uitzendingen

Interessanter is dat dit de opnames zijn van geluiden die van de satellieten worden afgestraald. De pagina bevat de Voyager-opname van bliksem op Jupiter en een dramatische, swooshing-opname gemaakt door Cassini-Huygens toen deze de atmosfeer van Enceladus passeerde, een maan van Saturnus waarvan werd onthuld dat er een geiser op het oppervlak was en mogelijk meer lichamen van water. Het geluid klinkt alsof het nauwelijks afkomstig kan zijn van een niet-elektronische bron - dit is zeker "ruimtegeluid" in de meest stereotiepe betekenis.

The Voyager Interstellar Record (The "Golden Record")

De belangrijkste reden waarom we de pagina op dit moment onder uw aandacht brengen, is omdat NASA recentelijk het niet-muzikale geluid heeft toegevoegd dat is opgenomen in het 'gouden record' van de Voyager-missie. Dit was een database met informatie, foto's en geluidsopnames (meer dan vijf urenwaarde) aangebracht op de Voyager 1-sonde in 1977. In 2012 verliet het record samen met Voyager 1 ons zonnestelsel en ging de interstellaire ruimte binnen.

Wetenschapsschrijver Carl Sagan leidde het Golden Record-project in samenwerking met een commissie van wetenschappers, academici, museumconservatoren en medewerkers van platenmaatschappijen en stelde een multivalente en boeiende evocatie van de aarde in geluid samen.

Het record heeft verschillende secties. In de twaalf maanden durende bloemlezing "Geluiden van de aarde," er zijn natuurlijke (klinkende) geluiden, van de roep van kikkers tot het "gorgelende" geluid van modderpotten die gemaakt worden, een afspiegeling van het neanderthalerleven en kussende geluiden. (Zoals Sagan opmerkt in zijn uitverkochte rapport over de Voyager Insterstellar Record, Murmurs of Earth, de "zoen" was bijna het geluid van de platenproducer en uiteindelijk de mede-oprichter van Interscope Jimmy Iovine die aan zijn eigen arm zonk, voordat Sagan en een andere stafmedewerker in plaats daarvan kozen).

In de sectie 'Geluiden van de aarde' waren voorraadklanken uit de bibliotheek van Elektra Music en nieuw gemaakte geluiden opgenomen.

Maar het meest interessante deel van deze sectie is het middelpunt: een muzikale realisatie van verhoudingen in het 15e en 16e eeuwse Johannes Kepler's wiskundige traktaat over de 'muziek van de sferen'. Het besef is het werk van de experimentele componist Laurie Spiegel. Kepler nam af van de ideeën van Pythagoras dat muziek in geluid direct gerelateerd was aan de relatie van planeten in het zonnestelsel, en dat deze theoretische "muziek" kon worden uitgedrukt en gecodeerd in de wiskundige verhoudingen van Pythagoras. Omdat dit een uitgroei was, was een deel van het oudste bestaande muziektheoretische schrift (Pythagoras) direct gerelateerd aan de vroegste indrukken van de mens door de mens; het was een geschikte keuze voor het Gouden record. Als Sagan medewerker en Kosmos producent Ann Druyan gaf het op Murmurs, het stuk is opgenomen omdat het "ongeveer een eeuw planetaire beweging" vertegenwoordigt.

Er is ook een reeks opnames van traditionele vormen van "hallo" in bijna 60 verschillende talen (van Arabisch tot Wu) in een sectie genaamd "Groeten aan het universum":

Buitenschools Luisteren: de muziek van het "Gouden Record"

De expliciet muzikale artefacten op het Gouden Verslag werden geselecteerd op nog meer (misschien extreem) subjectieve termen. Zoals Sagan zei, de criteria voor de keuzes vertegenwoordigden zowel 'niet-westerse' als westerse muzikale tradities, en alleen inclusief muziek waar het team zich sterk over voelde - of waarvan algemeen werd aangenomen dat ze sterke emoties uitlokken.

Deze zijn om auteursrechtelijke redenen niet opgenomen in de Soundcloud (auteursrecht was alleen niet van toepassing in de ruimte). Murmurs of Earth verklaart de reden achter het kiezen van de werken en beschrijft het debat. Ondanks het verlangen van Sagan om een ​​Beatles-nummer op te nemen, was het meest hedendaagse stuk westerse muziek dat de cut maakte Chuck Berry's 'Johnny B. Goode'.

De snit van Berry kwam precies overeen met muziek van de Japanse bamboefluit (de shakuhachi) en de iconische 'Koningin van de nacht'-aria uit de laat-achttiende-eeuwse opera van Mozart, De magische Fluit. "Ik kan me niet herinneren in welke mate de bewuste keuze bewust was", schreef de wetenschapsjournalist, voormalig Rollende steen redacteur, en "Golden Record" consultant Timothy Ferris, "maar bij het selecteren van muziek om aan boord te gaan van een ruimtevaartuig dat zou varen in de interstellaire duisternis, ontdekten we dat we vier stukken hadden opgenomen in het thema van de nacht - Blind Willie Johnson's 'Dark Was the Night, 'de Navajo Night Chant, het inheemse lied van de morgenster, en deze Mozart.'